των Πρωτο-Κορυφαίων, των 12 Αποστόλων και 2 Αναργύρων
όταν ο ήλιος του Ιουλίου ξεχύνεται λίαν καυτερός
ως αίγαγρος εις την οδό των Φιλελλήνων του Αν. Εμπειρίκου.
Εις τους αγίους Αναργύρους το ναύδριον, κάθισμα το λεν,
(αλήθεια ποιός κάθετε εκεί;)
τον αρχαίο καιρό οι χωρικές αρραβωνιασμένες κόρες
που έσφυζον δροσιάς ως κρέχτα γκαρμπολάχανα
οδηγούνταν από τας πενθεράς τους την παραμονή
στους θαυματουργούς προς ευλογίαν Κυρίου κ.λπ
και το ξενυχτούσαν στην αυλή υπό το φως των άστρων.
Εκεί, κατά τας διηγήσεις των παλαιών χωρικών
εδέχοντο επιθέσεις ερωτικές από υπομέθυσους
της πόλεως: «Χωριάτσες είναι τι θα μας κάμν;»
Αλλ’ αυτοί εδέροντο τότε ανηλεώς υπό των συζύγων
που εφύλαγον άγρυπνοι ως πολυόμματοι
Αργοι, πανόπτες ή μυριωποί
την σωματικήν κι ανατομική ακεραιότητα των νεάνιδων
- Μεγάλη η χάρη τους-
Εις μάτην οι δερόμενοι επικαλούνταν
την προστασία των αγίων Αναργύρων οι βέβηλοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου