Που με βρήκε ο ωραίος γλύπτης;

Πριν πολλα χρονια ένα βράδυ ήρθε στο γραφείο μου και της «Π» ένας νεαρος στρατιώτης λιαν ωραίος τρυφερός ευγενικός. - Σου εμπιστεύομαι αυτό το έργο μου αν το πάω στη μονάδα θα το ρημάξουν οι βάρβαροι μου είπε. Ήταν ένα γλυπτό μικρο ωραίο και το ένιωσα στην παλάμη μου σαν πουλι μέχρι και την καρδιά του θα άκουγες θαρρείς - Εσυ τα κρατάς και τα σέβεσαι αυτά. Που με βρήκε δεν ήταν κι από τα μέρη μας; Τον θυμήθηκα σήμερα που ψηφίστηκε ο νόμος για το γάμο των ομοφυλοφίλων …

Η συνηθεια...

Τη μερα των φραγκοβαλεντινικων ερωτων ξεσηκώνω μια σημειωση του ιερού Αυγουστινου απο το «Ελοιζα και Αβελαρδος»: «Εγώ είμαι η αλήθεια κι όχι εγώ είμαι η συνήθεια»

Μερα ραδιοφώνου …

Μετά τη διάλυση του θνησιγενους σχήματος της Ενωμένης Αριστεράς αμέσως μετά τις εκλογές του 1974 στα γραφεία της Κοζανης έγινε η διανομή της «περιουσίας» της· στη μερίδα του ΚΚΕ έσ. έπεσε και το ραδιόφωνο με το οποίο οι σύντροφοι της ΕΔΑ πριν τη δικτατορία ακουγαν τους κομμουνιστικους σταθμούς τους πέραν της ελληνικής επικράτειας. Η διάλυση του ΚΚΕ εσωτερικου έφερε άλλη διανομή και το ραδιόφωνο ηρθε στα χέρια μου και διεσωθη. Το κοιτώ χωρίς καμία πολιτική νοσταλγία μόνο κάτι απωλεσθεντες φίλους εκείνου του πολιτικού μας τρόπου θυμαμαι και συγκινούμαι ορισμενως.

Ακυλα και Πρίσκιλλας ζεύγους οικογενειακού

Οπίσω και σας έφαγα φράγκοΒαλεντίνοι βλαμμενοι «Αι γεναιαι πασαι» η «η σημερον ως αυριο και ως χτες» Ακυλα και Πρισκιλλα εορταζόμεν ως ζεύγος βαρια ερωτευμενοι Εις σχεσεις και συνυπάρξεις διάρκεια κι όχι αρπαχτές…

Φύλλα Χλόης (Kουτσουμπέλη)

Εψές στο καφέ Μπλε Ελάφι (πρώτο ξάδελφος με τον Ρούντολφ το ελαφάκι) είχαμε την ποιήτρια κατ’ εξοχήν Χλόη Κ. αλλά και πεζογράφο με αφορμή το υπό παρουσιαστικήν διεξαγωγήν μυθιστόρημα «Ιερεμιάδα» εκδ. Εστίας που εμφάνισαν στο κοινό οι Μιχ. Πιτένης, Αννα Κουστινούδη (δι αντιπροσώπου ) και η Δήμητρα Καραγιάννη. Βρήκα ένα λησμονημένο μικρό κείμενο δια την ποιήτρια παλιό πλην αγαπητικό. «Ενα λίαν τρυφερό βιβλίο ποίησης μόλις αφίχθη από μια δόκιμη ποιήτρια, τη Χλόη Κουτσουμπέλη, που ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι το 5ο ποιητικό της δημιούργημα με τον τίτλο «Η αλεπού και ο κόκκινος χορός» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Το διάβαζα και το ξαναδιάβαζα ότι είναι και λιγνόφυλλον (σελ. 50) κάτω από μια βαθυπράσινη φλαμουριά της πλατείας κι ένα κίτρινο, ίσως το μοναδικό κίτρινο φύλλο της, έπεσε πάνω του και στο ομότιτλο ποίημα της συλλογής. Εμοιαζε με εισιτήριο για το ταξίδι στην ανάγνωσή του (αρχίζω συνήθως από το τέλος τις ποιητικές συλλογές) που ξεκινούσα, ένα ταξίδι στους τόπους της ερωτικής ουσίας, που με ευγενικό τρόπο χαρτογραφούσε η ποιήτρια, μια ελάχιστη, έστω, συνδρομή στον ακόμα πιο λίγο κόσμο της ωραιότητας. ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ Εβγαλα εισιτήριο με το τρένο για να ‘ρθω να σε βρω. Τόσο απλό λοιπόν να ανέβω σε ένα τρένο αστραφτερό, γυαλιστερό με οδηγό, εισπράκτορα, συνεπιβάτες ράγες που εφάπτονται στο έδαφος και προαναγγελθέντες όλους τους σταθμούς. Ξέχασα πόσο μαύρο είναι το τρένο της αγάπης πως καίει κάρβουνα κι ελπίδες με ένα μάτι τυφλό κι ένα στόμα που χάσκει και μηχανή ορχιδέα που αιώνια πεινάει πόσο ρυθμικά βογκά καθώς φίδι θεριεμένο ανεβοκατεβαίνοντας τις σήραγγες του τρόμου, Λησμόνησα πόσο μοναχικό είναι το τρένο της αγάπης με τον ελεγκτή κάθε λίγο να ακυρώνει και έναν εισπράκτορα κέρινο ομοίωμα να περιμένει πάντα στον σταθμό. Εβγαλα εισιτήριο με το τρένο για να ‘ρθω να σε βρω Σαν να μην γνώριζα ποιό είναι πάντα το ταξίδι και ποιόν αλήθεια ψάχνουμε στον έρημο σταθμό

Επιστροφή

Ειπα να επιστρέψω στου πρώτου καιρού και τρόπου μου τα μονοπάτια/ Σ εκεινες τις πρωτολειες συνυπαρξεις με αγαπες κ.α σχέσεις/ Ομως εν «Ρόδου μοσκοβολημα» του παλαμα μου φυσηξε φως στα μάτια/ -Προς τι βιβλία ατελείωτα η ζωή είναι γεμάτη απρόσμενες υποσχέσεις /

Είμαστε και ό,τι θυμόμαστε...

Οκτώβριος 2001, Σμύρνη Διεθνές συνέδριο για τον Γ. Σεφέρη Στην πολυάνθρωπη ελληνική αντιπροσωπεία καλεσμένη και η Παρέμβαση μαζί με το Εντευκτήριο και το Αντί εκ μέρους των λογοτεχνικών περιοδικών. Μικρά ταξίδια ένδον της μικρασιας. Εφεσος. Στη βιβλιοθήκη (ενώπιον των ερειπίων της δηλαδή) του Κέλσου φωτογραφία τμήματος της αποστολής. Διαβάζω δηλ. ξεχωρίζω κι αναγωρίζω κάποια πρόσωπα: Τίτος Πατρίκιος, Ρ. Σταυρίδου – Πατρικίου, Αλέξης Πολίτης, Ρέα Γαλανάκη, Αγγέλα Καστρινάκη, Γιάννης Κιουρτσάκης, Γ. Κορδομενίδης, Ιβαν Γκαντζάνσκι διευθυντής της βιβλιοθήκης Βελιγραδίου και ποιητής μετά της κυρίας του φιλολόγου. Και άλλα πρόσωπα δυσανάγνωστα σε μένα σήμερα μετά 20 και χρόνια

Κ. Ουράνης

Στη Δημοτική βιβλιοθήκη που παρεπιδημούσα αργολογών το περασμένο δεκαήμερο που η κ. Δήμητρα μεσουρανούσε με δράσεις πολυάνθρωπες και ουσιαστικές περί της μεταβάσεως του τόπου και του τρόπου μας στις επόμενες εποχές, εύρηκα το αφιέρωμα της «Νέας Εστίας» (τχ.632/1953) στον Κ. Ουράνη Καιρό το αναζητούσα· το φωτοτύπησα. Ο ποιητής και συγγραφέας με έθελγε παιδιόθεν ιδίως στα ταξιδιωτικά του (εκδ. Εστίας). Το «Γλαυκοί δρόμοι βορινες θάλασσες» ελάτρεψα και το είχα εγκόλπιον φυγής από τα καθημερινά. Ομως δεν ήταν μόνον αυτό, είναι που ο αλησμόνητος φίλος Δημήτρης Μεντεσίδης (1964-2019) αγαπούσε τον Κ. Ουράνη και τις φυγές του. Αλληλοχαρίζαμε βιβλία του. Αισθητιστές και οι δυό τους εκεί (που;) πάνω που είναι ξεφυλλιζουν τώρα το «Spleen” ο ένας τις «Νοσταλγίες» ο άλλος. Μύρισα σήμερα κάπως τη σκόνη της απουσίας του 5 χρόνια τώρα.

Ρυάκια...

Δε μου λείπει η θάλασσα που δεν την έχω ζήσει/ όμως ένα ρυάκι στο βουνό που ειρηνικά κυλάει/ μοναδικές στιγμές ηρεμίας μ’ έχει κάποτε χαρίσει/ «Στη γαλήνη των καθεδρικών ναών» με πάει/

Oι τρεις...

Την έφερε μία Ελπίδα από το Καζακστάν/ ρωσοπόντια δίπλα από τη μονή Αναλήψεως/ Ρωσική τέχνη όχι όμως της σημερινής/ καθεστωτικής Ορθοδοξίας που συμπορεύεται/ με το σφαγέα μακελάρη της Ουκρανίας./ Οι τρεις ιεράρχες το λοιπόν θημωνιές γραμμάτων/ Χρυσόστομος, Βασίλειος, Γρηγόριος/ (με την υποδιαστολή τους τον Ιουλιανό)/ θεμέλιωσαν τον Χριστιανισμό θεωρία και πράξη / Κάμνω έναν άστοχο παραλληλισμό/ Μάρξ, Ενγκελς, Λένιν κι η εξαλλαγή Στάλιν/ θεμέλιωσαν τον κομμουνισμό που κατέρρευσε.../ Ολο το χρόνον την έχω ενώπιόν μου/ ευλογία σλαβιστί/ μόνο λίγες μέρες διακοπή που πάει αλλού./ Μου τη χάρισαν ευλογημένες δύο υπάρξεις/

Λογοτεχνική διακοίνωση από την Παρέμβαση

Την σήμερον Πέμπτη 25 Ιαν. Γρηγορίου του Θεολόγου και μέγιστου ποιητού της ορθοδοξίας στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης λογοτέχνες της Δυτικής Μακεδονίας θα μιλήσουν και θα διαβάσουν κείμενά τους. Ωρα 6 απογευματινή και λίγο πριν πέσει το σκοτάδι. Ομως γιατί γράφουμε αλλά κυρίως γιατί διαβάζουμε λογοτεχνία; Όχι γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε και διαφορετικά οτι , λέει, η γραφή και η ανάγνωση είναι ζητήματα λειτουργίας του καθημερινού μας αναπνευστικού– αναπνοή, εκπνοή, ζωή... Σιγά δηλαδή. Εχουμε προφανώς και άλλα καλύτερα πράγματα μέσα στα οποία μπορούμε αν θέλουμε να υπάρχουμε μόνοι μας, με παρέα ή σαν σύνολα. Η συνύπαρξη μας σ’ αυτό το εφήμερον, αισθητικόν, Δυτικομακεδονικόν λογοτεχνικόν Κουαρτέτο είναι μια στάση δημιουργίας. Συγκεντρώνει από τις γεωγραφικές μικροενότητές της, ενδεικτικά, κάποιες διάσπαρτες λογοτεχνικές κεραίες που επιχωριάζουν εκεί και διαδηλώνουν σε χθαμαλούς καιρούς πως υπάρχουν μικρές φωλιές ή εστίες αντίστασης στην ισοπέδωση, την αλλοτρίωση στη λατρεία του εφήμερου υπέρ δε το διαρκώς ωραίου. Ομως, όπως μπορεί κανείς να ζει και χωρίς αγάπη απλώς δεν είναι και τόσο καλά (δεν θυμάμαι ποιός το έγραψε ή το είπε) έτσι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τη λογοτεχνία, κι εδώ ας υπερβάλλουμε κάπως, αλλά δεν θα είναι και τόσο καλά... ‘Η μήπως είναι καλύτερα χωρίς αυτήν κι εμείς απλά εξωραϊζουμε τους τρόπους μας. Λέμε πως δεν είναι... ΥΓ. Στη μνήμη των ποιητών Μίμη Σουλιώτη και Δημήτρη Λιοσάτου φιλεταίρων του 1ου Δυτικομακεδονικού λογοτεχνικού κουαρτέτου το 1997.

«Λογοτέχνες της Δυτικής Μακεδονίας»

25 Ιανουαρίου, Γρηγορίου του Θεολόγου και ποιητού Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης Το λογοτεχνικό περιοδικό & φορέας Πολιτισμού «Παρέμβαση» διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Λογοτέχνες της Δυτικής Μακεδονίας», την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου, ώρα 6 μ.μ., στο Αμφιθέατρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης. Ομιλούν: Αντώνης Κάλφας, Ποιητής-Φιλόλογος, Δύο δυτικομακεδονικές πόλεις στα μυθιστορήματα του 21ου αι. (η Σιάτιστα στο μυθιστόρημα του Νίκου Θέμελη «Ανατροπή» και η Καστοριά στο «Περί της εαυτού ψυχής» του Ισίδωρου Ζουγρού, Β. Π. Καραγιάννης, Εκδότης Περιοδικού Παρέμβαση, Συγγραφέας, ( Ο λόρδος Μπάυρον και η Κοζάνη (από που κι ως που;), Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος, Καθηγητής Δημιουργικής Γραφής και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, (Το γνωστικόν αντικείμενον της Δημιουργικής γραφής, εκπαιδευτικές προοπτικές, συγγραφικές προκλήσεις και πολιτιστικές βιομηχανίες), Μιχάλης Πιτένης, Συγγραφέας, (Το προσωπικόν βίωμα ως κινητήριος μοχλός στη λογοτεχνία), Απόστολος Παπαδημητρίου, Ηλεκτρολόγος μηχανικός, Συγγραφέας, Ιστορικός ερευνητής (Συγγραφική δραστηριότητα στη Δυτική Μακεδονία) Διαβάζουν κείμενά τους οι: Ελένη Δεληβοριά, Γιώργος Δελιόπουλος, Μάνος Δραγώγιας, Θανάσης Καρανάνος, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Σέβη Κωνσταντινίδου, Κατερίνα Λάκκα, Κασσιανή Μαρτινάκη, Παναγιώτης Μπετσάκος, Σίμπα Ναρντούτσι-Βαϊνά, Αντώνης Παπαβασιλείου, Χρήστος Παπαδόπουλος, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Στέλιος Παπαλαμπρόπουλος, Δήμητρα Παπανικολάου, Δότα Σαρβάνη, Ολυμπία Τσικαρδάνη, Αναστασία Υφαντίδου, Τάσος Φούντογλου. Εμβόλιμον δεκάλεπτον «Εμπόδιον λησμονιάς» μνήμη Μίμη Σουλιώτη Ποιήματα του Μίμη Σουλιώτη διαβάζει ο ηθοποιός & σκηνοθέτης Νίκος Κουρού. Σημ. Η εκδήλωση πραγματοποιείται σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Κοζάνης, την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, το Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο Κοζάνης, καθώς και το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού, το Υπουργείο Εσωτερικών (Μακεδονίας-Θράκης), το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και την Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης. Τίθεται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού. Εντάσσεται στη δράση «Ο Πολιτισμός της Δυτικής Μακεδονίας ως φορέας βιώσιμης ανάπτυξης». Η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά από το διαδίκτυο, στο https://www.facebook.com/paremvasiculture

Ενσταντανέ εκ της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης

Στο Αναγνωστήριον Σαν προσκύνημα (χωρίς τάμα) κάθε που (αραιά) επισκέπτομαι τη Βιβλιοθήκη καταφεύγω στο αναγνωστήριόν της και ακουμπώ «αγαπητικά» το ράφι με την παλιά μεγάλη γαλλική LA GRANDE ENCYCLOPEDIE των 24 τόμων. Εχει μια ιδιαίτερη ιστορική αξία. Ανήκε στον Μητροπολίτη της απελευθέρωσης Φώτιο Μηνιάτη (εξορίστηκε τον καιρό του διχασμού) ο οποίος τη χάρισε στον επιφανή κοζανίτη λογοτέχνη (γαλλομαθή) Κ. Τσιτσελίκη (1882-1939). Την κληρονόμησε σε τραγικές συνθήκες η κόρη του Ρέα η οποία μου την έδωσε και την τοποθετήσαμε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Την κουβαλήσαμε από την Αθήνα σαν «παράνομο» πολύτιμο φορτίον. Στο ισόγειόν της Αφορμή της παρουσίας μας στη Βιβλιοθήκη το πολυήμερο πρόγραμμα με δράσεις της Παρέμβασης (της Δήμητρα Καραγιάννη θέλω να πω) με κεντρικό θέμα : «Ο Πολιτισμός της Δυτικής Μακεδονίας (Δ.Μ.) ως φορέας βιώσιμης ανάπτυξης» με ενότητες: «Διημερίδα για τον αναπτυξιακό ρόλο του πολιτισμού στην εποχή της μετάβασης» (διεξήχθη ήδη), «Ο γαστρονομικός πολιτισμός της Δ. Μ. (Τρίτη 23 Ιανουαρίου), «Το δυτικομακεδονκό λογοτεχνικό κουαρτέτο με αφιέρωμα στους δυτικομακεδόνες λογοτέχνες» (Πέμπτη 25 Ιαν.), «Η μουσική παράδοση της Δ. Μ.» (Κυριακή 28 Ιαν.). Οι εκδηλώσεις γίνονται στο αμφιθέατρο και στον ισόγειο χώρο της Βιβλιοθήκης. Κάναμε κι’ εμείς κάποτε δράσεις με το ΙΝΒΑ αλλά τότε είχαμε χρήματα ως δημόσιος δημοτικός φορέας, και συνεργάτες άξιους ( Γ. Κάβουρας, Λίτσα Αργυροπούλου, Γ. Χαρσώνης). Τώρα η Δήμητρα, ιδιώτης εντελώς, είναι μόνη της σε όλα και τα καταφέρνει εντυπωσιακά. Μπορεί να είναι κόρη μου όμως υποκλίνομαι στο ταλέντο, τη θέληση, την ευαισθησία, τους τρόπους της.

Αθανάσιος Λ. Καραλιώτας (1953 - 2024)

«Μαθαίνοντας το θάνατό σου/ δεν μπόρεσα να κλάψω / στριφογύριζα» στο γραφείο.../ Θυμόμουνα την τελευταία μας συνάντηση/ πριν λίγες μέρες στο ΣΥΝ-βιβλιοπωλείο./ Λίγες, τι λέω από την 1η, Γυμνασίου μαζί/ «Δε θα τoλμήσει έλεγες...»/ κι όμως το τόλμησε ημέρα της γιορτής σου/ Πήρα τους αρχαίους δρόμους της μνήμης μας/ Ο χειμώνας γέμισε με δάκρυα τα δέντρα / - Θα μείνει αλησμόνητο το πέρασμα σου.../

Αη Αντώνιος

- Να σε παν στον Αη-Αντώνη έλεγον τα χολερικά γύναια κατά τη διαδικασία των άγριων (φωνητικά) διαπληκτισμών στη γειτονιά για ζητήματα πιο γελοία κι από τα αίτια του Τρωικού πολέμου. Ηγουν στον άγιο Αντώνιο το νέο Βεροίας που απάλλασσε από την «σαλάδα» (τρέλα), τους πιστούς όσο μπορούσε φυσικά και εφ’ όσον δεν εισπηδούσε στις αρμοδιότητες του μεγάλου Αντωνίου Αιγύπτου και άλλων ερήμων στις οποίες ήτο «καθηγητής". (Δύο ακριβοί μου φίλοι κι αυτοί καθηγητές και λόγιοι ο Αντώνιος Γρεβενών (Παπαβασιλείου) και ο Αντώνιος Αι-Κατερίνης (Κάλφας) εορτάζουν πολλά τα έτη τους). Αγιος Αντώνιος ο νέος, το λοιπόν, που ασκήτευσε στη μεγάλη Μονή Τιμίου Προδρόμου (σήμερα ηγείται αυτής ο άγιος Πορφύριος- Μπατσαράς) άνωθεν του ποταμού Αλιάκμονος και στις υπώρειες των Πιερίων . Λίγα βιογραφικά του αγίου τα πολλά στη αφήγησή μας μας: «Στην Κέρκυρα με το τραίνο του Γ. Σεφέρη» στην συλλογή διηγημάτων «Το σκαληνό τρίγωνο της αμαρτίας» εκδ. Γαβριηλίδης 2013. «...Στην αρχή υπέστη άγρια επίθεση (το στενό μαρκάρισμα της σήμερον) από τους δαίμονες (ιδίως ως εικός από τον «Δαίμονα της πορνείας») για να εγκαταλείψει το σπήλαιο· όμως με την προσευχή και τη νηστεία κατενίκησε αυτούς και τους ανάγκασε να τον αφήσουν ήσυχο. Εκεί έζησε 50 χρόνια και σε ηλικία 90 ετών παρέδωσε το πνεύμα, θέλω να πω πέθανε. Μετά από καιρό κυνηγάρικα σκυλιά βρήκαν το σκήνωμά του και οι κύριοι κυνηγοί τους, είδαν από μακριά μια οπτασία να τους καλεί προς τα κει. Προσεγγίζοντας αυτή χάθηκε, εννοείται, αλλά βρήκαν το ευωδιάζον λείψανο κι ειδοποίησαν πάραυτα τον κατά τόπον αρμόδιον Μητροπολίτη. Αυτός επιτοπίως εγνωμάτευσε περί του θαύματος και θέλησε να το πάρει δια τα περαιτέρω στην έδρα της Μητροπόλεως στην πόλη, από την οποία στο κάτω κάτω πέρασε κι ο απόστολος Παύλος καθώς γράφεται. κ. λπ.

Μετά το ναο

Κυριακή εφημερεύει στον καφε ο καπουτσίνο/ Α οι ωραίες καβαφικές μέρες του Γενάρη/ Στο καφε Φοντάν με ένα υπέροχο Βιβλίο πίνω/ Αλεξη Πολίτη το «Διαβάζοντας ποίηση» με έχει συνεπάρει