"7 σε παίρνει αριστερά μην το ζορίζεις..." - Εμένα μου λες.

Οχι αλλος Ππδ...

- Ελεος με αυτόν τον Παπαδιαμάντη ...
- Αμ' και ετούτος ο Μωραϊτίδης που μας προέκυψεν εφέτος!
Στα επ’ εμοί...
Στις 5 περίπου ο γλυκόλαλος αργυρόηχος κώδωνας απ’ το καναμπαριό του 1917. Ηδη κάποιοι χωρινοί λιανοπατούσαν στον νάρθηκα του Προδρόμου, οι φτωχόσοφοι Τσιγκαρλάδες:
- Αϊντε παπά μ’ πότε θα βαρέϊς ν’ καμπάνα να σώνουμι σαράντα μέρες μας λιάντσι η νηστεία. Τους ρήμαξε η ντομάτα στην αλμύρα. Λάδι, ούτε κατά διάνοιαν
Το τραπέζι στρώνεται μετά την απολύσιν. Αποβαρδίς έχει ψηθεί το κρέας. Γιουβέτσι, έντερα, κλιές (μπουμπάρια...) Ολα σε λίπη πλέοντα, που έλειπαν όμως τη σαρακοστή. Ως εκ τούτου μετά τη σφοδρή κι άτακτον κρεοφαγίαν ακολουθούσε, ως εικός, η ακολουθία των εντερικών παθών.
Η οικία του σπιτιού τ‘ Βασιλ΄ τ’ Μιχάλ (μη κι ήταν ο παππούς;) στον πάνω μαχαλά - λάκκος χώριζε το χωριό σε δύο ενορίες- ανήκε ιερατικώς στον ΠαπαΤσεβά. Ομως ο παππούς τον θωρούσε κάπως ελαφρόν και καλούσε τον παπα-Μάρκο από τον κάτω. Κανονική εισπήδηξις. Μετά το φαγητό γύριζαν οι παπάδες και σήκωναν το ύψωμα στα σπίτια. Ούτως κι ο παπα-Μάρκος. Το χαμηλό σινί ακαθάριστο από τα περισσεύματα με το κεφάλι του γουρουνιού ψημένο και στημένο σαν του Προδρόμου επί της Σαλώμης το πιάτο (ήμαρτον)... Ευλόγησε, ήπιε ένα λίγο, δοκίμασε, ευχήθηκε, έλαβεν την δραχμήν...κι τ’ χρόν...
Ημείς τώρα τι;
Θυμάμαι και συγκινούμαι ένδον (επαγγελματίας νοσταλγός εκατάντηξα) μιαν εικόνα σε ένα βιβλίο του Δημοτικού· δείχνει να πηγαίνουν στην εκκλησία βράδυ Χριστουγέννων ενώ...
«Εξω, εἰς τὰ στενὰ σοκάκια τοῦ βορείου ὑψηλοῦ χωρίου, ὀλίγον εἶχε πιάσει τὸ χιόνι, ἐμαίνετο ὁ βορρᾶς. (Αλεξ. Ππδ.). Το δυτικότροπον εν τούτοις το οποίον ακόμα και σήμερα με λυγίζει:
«Ας τραβήξουμε μπροστά μ’ αναμμένα φαναράκια...»
καθώς
“…ζητεί η ψυχή μου
της αλύσεώς της τον κοπέντα κρίκον.»
Εις τον αρχαίον της μνήμης οίκον…

Θραύσμα προδημοσίευσις δηλ. εκ της ΤΥΡΒΕΩΣ των Χριστουγέννων που ετοιμάζει ο Αντώνιος Γρεβενών και περπόλεων.

σ' ένα χώρο σιωπής και εγκαρτέρησης...

 Mε την “Παρέμβαση”, την οποία διαχειρίζεται πλέον ως προς τις δράσεις κι όχι μόνον, μαζί με το Music Art διοργάνωσε ένα εορταστικό πρωινό στο Τιάλειο Γηροκομείο Κοζάνης με θέμα “Διαβάζουμε και τραγουδάμε για τους άλλους”. Συνεργάτες στις αναγνώσεις Νίκος Κουρού, Σέβη Κωνσταντινίδου Βάγια Λαμπροπούλου. Σ’ ένα χώρο σιωπής κι εγκαρτέρησης βιώσαμε μια βουβή συγκίνηση. Δεν είναι όλα πολιτική στο τέλος τέλος.

Περί μοσχαροκεφαλής κ.λπ.

 Προ ευαρίθμων χρόνων και λιγοστών καιρών με τη λήξη του εκδοτικού ενιαυτού της «Παρέμβασης» παρετίθετο υπό της διοικήσεως και διευθύνσεώς της, στα γραφεία της επί της οδού Χ. Μούακ 1, Κοζάνη 50131, εορταστική τράπεζα με κύριον είδος προς εσθίασιν κεφαλή μόσχου ήγουν μοσχαροκεφαλή ψημένη, τυρί και κρεμμύδια. Μετά την ασθένεια των τρελών αγελάδων σταμάτησε. Στην εορτή της 20ης /11ου/ 1992 η μοσχαροκεφαλή εκλάπη από το φούρνο. Οι κύριοι κλέπτες της ουδέποτε φανερώθηκαν και την εξεκοκάλισαν (κι ήταν προσφορά του εντιμοτάτου κυρίου Γ. Κοκαλιάρη εκδοροσφαγέως) αμέριμνοι, χωρίς ίχνος τύψεως, σε κάτι τσαϊρια της γύρωθεν πόλεως (βρέθηκαν ίχνη της) χωρίς να τους σταματήσει τίποτε στο λαιμό τους.
Εχθές, Ιγνατίου του Θεοφόρου, πρωταθλητού του Κολοσσαίου, αναβίωσε η εορτή στο ΣΥΝ-Βιβλιοπωλείο που είναι πλέον η διανεμητική έδρα της «Π». Μετείχαν παλιοί και νέοι συνεργάτες και χειρόνακτες αυτής. Αλλοι νήστευαν, άλλοι ναυτιούσαν ήπια κι άλλοι έτρωγαν.
Οχι, φλουρί δεν υπήρχε εντός του αλλά ούτε και τα μάτια της κεφαλής της εψημένης υπήρχαν, για τα οποία άλλοτε σκίζονταν καρδιές, στόματα θέλω να πω, που τα εκατάπιναν ασμένως (οι αθεόφοβοι) αν και σε απαγόρευση βρώσης διατελούσαν.
Προϊστάμενος του ψητοδιαπράγματος ο κύριος Ρούσης.

Πλατύ λίγο πριν την Ξεχασμένη

 «...Μελαγχόλησα περιμένοντας δύο ώρες
στο καφενείο στο Πλατύ το τραίνο της Φλώρινας...»
έγραφε το 1936 ο Σεφέρης στην αδελφή του Ιωάννα
Την έζησα αυτή τη σκηνή στον ίδιο σταθμό το 200τόσο
περιμένοντας το τραίνο απ’ την Αθήνα
Ο οινοβαρής νεκροθάπτης αφηγούνταν στον εαυτό του
ιστορίες του εγχώματου επαγγέλματος
και της υπηρεσίας τις τακτοποιήσεις των πρώην ζώντων
Ανόρεχτα χιόνιζε ο καιρός το χιόνι του
Μπαινόβγαιναν Ρομά και κάτι σαν φαντάροι
αγόραζαν γαριδάκια, καφέδες, τσιγάρα
Πηγαινοέρχονταν οι Προαστικοί
Λάρισας, Εδέσσης Κατερίνης νωχελικά

Προφανώς και μελαγχολούσα ώσπου εφάνεις
σημαία ολόρθη σε μεσίστιο πλήθος...

"Είμαστε αμετάκλητα μεσοπόλεμος..."

Μεταξουργείο Αθήνα - Κοζάνη πεζόδρομος
Κέντρο και επαρχία...
"Ο καθείς και τα όπλα του"

Γωνία γραφείου άνευ Χριστουγεννιάτικου δέντρου

1. Το τχ. 193 της Παρέμβασης επί σμικρού καβαλέτου ιχνογράφου
2. Φωτ. μου υπογράφων «Το χρώμα της Νοσταλγίας» το πρώτο της 5τομης Γαβριηλιάδος μου
3. Φωτο-εικών της Δήμητρας υπογράφουσα το βιβλίο της «Κλεισμένα σε θυρίδες...»
4 Μάριος Γ. Αναγιγνώσκων το βιβλίο του οποίου έδωσε τον τίτλο του ήγουν «Ενωμένα Μυστικά».
5 «Ο ήρωας τη Αλαμάνας από τα πρώτα παιδικά μου αναγνώσματα ανακαινισμένο στην κουβερτούρα του
5. Οι 5 τόμοι της Γαβριηλιάδας μου σύνολον σελ. 1018
6 Μέτρα και σταθμά ίνα ζυγίζουμε την ματαιοδοξία μας σταλθέντα από τη Σύρο κάποτε και απ’ κυρία Αναστασία Λυγνού
7 «Μπλανς ή η Λησμονιά» του Λουί Αραγκόν επί 35 χρόνια στην αυτή θέση αδιάβαστο.
8. Σεφλέρα γερασμένη και μαδημένη σκέπει τα ανωτέρω εδώ και 35 χρόνια ζει μόνον με νερό και μουσική.
9. Δύο μικρές σκούπες στη γλάστρα οι οποίες συγκινούσαν το μικρά Μάριο και σκούπιζε το μπαλκόνι
10. Ενας Αη-Βασίλης να κρυφοκοιτάει κρεμασμένος στη Σεφλέρα ωραίον έργον της κ. Τούλας Χαριτίδου ζωγράφου εκ Πτολεμαϊδος

ΥΓ. Η φωτ. είναι του ελλογιμώτατου Αντ. Σβολιαντόπουλου από Γρεβενά

Γρεβενιωτών κατάληψη της "Π'

Φορολογικές θηριοανημερότητες

 Την 13η Παρασκευή Ευστρατίου Ορέστου Λουκίας
μια φορολογική ενημερότητα τέταρτη φορά την πάλεψα.
Οι βολεμένοι του δημοσίου λες και την τυπώνουν
με αόρατη μελάνι για να σε βασανίζουν
Στην Τράπεζα ο λογαριασμός της «Π» έγραφε -3
ωσάν το θερμόμετρο καιρού της πλατείας
από την οποία ένα κοπάδι ταξιδιωτών επιβιβαζόταν
σε λεωφορεία με βαλίτσες και μπαγκάζια
- Που πάτε παλικάρια που πάτε ορέ παιδιά;
- Που θες να πάμε,
πάμε να πατήσουμε του Μπάνσκο τα χιονοχειμαδιά
(κάπου στην Βουλγαρία είναι μου είπαν)
Κατηφόρησα στο ναό με 10λεπτον άναψα 5 κεριά
παρέκαμψα άσπλαχνα κάθε βοούσα ελεημοσύνη
Το Ευαγγέλιον διάβαζε ο παπαΧρήστος
Κάθισα μέχρι και το Χειρουβικό, ήταν ζεστά εκεί..

Αγάλματα κομμάτια...

 Το λευκό αγαλματίδιο το έφερε ένα βράδυ
στο γραφείο ένας εντελώς άγνωστος στρατιώτης,
λίαν ωραίος και εντυπωσιακά εκλεπτυσμένος
δική του κατασκευή.
- Εσύ θα το σώσεις, μου είπε,
στο θάλαμο θα το λιώσουν με τις αρβύλες
που δε γνωρίζουν λέξη από Χριστιανόπουλο...
Με εσυγκίνησεν... Δεν τον ξανάδα ποτές
εκτός από εκείνο το δίλεπτον βράδυ.
Το δεύτερο είναι του Γ. Κόλλα ζωγράφου
από την Αλβανία που ζει κοντά στη Φλωρεντία
Μαζί συνυπάρχουν σχεδόν ερωτικά
για πάνω από 20 χρόνια σ’ αυτό το ράφι.
Τους κοιτούν: Δ. Ραυτόπουλος
Αρης Αλεξάνδρου, Χίτλερ σε 2 τόμους,
Εμφύλιος του Γ. Μαργαρίτη, Μπαλζάκ
ο Στάθης Τσαγκαρουσάνος («Μοναξιές»)
ολίγος Ροβινσών Κρούσος
ο Δανιήλ Δεφόε θέλω να πω και το είπα...

Συμεών + Ελένη

 Ακούγοντες μετά προσοχής (και προσευχής) τον Συμεών όχι τον Στυλίτη ούτε τον Θεοδόχο αλλά τον κυρ' Σίμο Οφλίδη μετά της συμβίας και συνσυγγραφέως Λένας να μιλάνε για το ΡΕΤΟΥΣ τους, ενώπιον ευάριθμου πλην εκλεκτού κοινού· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μας τὸ σωτήριόν τους, Ο μκρός Μάριος να ζωγραφίζει ό,τι ακούει...

Σούμπερτ...

 Πόσες φορές με κράτησες αγία Αννα στην Αυλή σου,
το νάρθηκα θέλω να πω, της ανηφόρας πρώτο στασίδι
όμοια με την αγιορείτικη Μ. Αγία Αννα της ψυχής σου
θυμίαμα, ευλογία, αντίδωρο και "Χειμωνάτικο ταξείδι".

Η συζυγική συγγραφική εταιρεία

 ...ενώ στο βιβλίο τους "ΡΕΤΟΥΣ. Το τρυφερό χάδι του ψέματος" (εκδόσεις Νησίδες, Συμεών (Σίμος) Οφλίδης και Ελένη (Λένα) ΚαλαΪτζή - Οφλίδη - της Ομόρρυθμης συζυγικής συγγραφικης εταιρείας) την παρουσίαση θα παραστούμε φορώντας τα καλά μας, σήμερα Δευτέρα 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ αγίας Αννης στις 6,30 στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης (επί το έργον οι: Δημήτρης Καμαριάδης, Μιχ. Πιτένης , Δήμητρα Καραγιάννη), εμένα μου κόλλησε στη σκέψη το άλλο τους (από τα πολλά) βιβλίο ο «ΜΟΝΞΥΛΙΤΗΣ» τίτλος διπλής αναφοράς ήγουν τύπος αγορείτικου κρασιού αλλά και η ιστορία απο το ομώνυμο μετόχι της Μονής Διονυσίου στο Αγιον Ορος. Το ξεφυλλίζω το ξεκοκαλίζω δηλαδή κι όλα καλά και ένδοξα (και ένλοξα)
Το συγγραφικόν ζεύγος μας επιφυλλάσσει με το αποψινό ΡΕΤΟΥΣ μαζί με τους παρουσιαστές του, ένα ξεχωριστό λογοτεχνικό απογευματοβραδινό.

Ο άνθρωπος απο τα δυτικά

 «Είμαι ένας άνθρωπος που έρχεται συνεχώς από τον Πύργο»
εδήλωνε ο Τάκης Σινόπουλος σε κάθε ευκαιρία
Eίμαι ένας άνθρωπος που έρχεται ας πούμε
από τη Δυτική είσοδο στη Θεσσαλονίκη
περνώ 2 ποτάμια κι ένα το ακολουθώ παράλληλα
Στο πηγαινέλα τώρα διασχίζω 27 τούνελ
Ερχομαι από μια λογοτεχνική περιοδική βιοτεχνία
να συναντήσω, να βρεθώ πρωτίστως
μ’ ανθρώπους και τρόπους εγγραμμάτους
που σε πηγαίνουν σε καταστάσεις και γωνίες ανθρώπινες
και σε φέρνουν σε μια θέση αισθητικής ισχύος
Επιστρέφω συνεχώς από την οδό Αιγύπτου
από την πόλη αυτή που πρόλαβα να δω τους ποιητές...
και θέλω συνεχώς να ξαναβλέπω...
(Σαββατο στη Στέγη της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης" στη διημερίδα "Θεσσαλονίκη λογοτεχνία και πόλη κ.λπ." Η φωτ. είναι της Αννας (εορτάζει σήμερα) Κουστινούδη που έλυσε την κοτσίδα της κι άφησε ελεύθερα τα ξανθά μαλλιά της που γέμισαν πλάτες κι αγκαλιές.

30 χρόνια μετά· μνήμη ωραίου...

Αγίου, ήταν, Νικολάου του 1989 όταν στις 6 το απόγευμα άκουσα από το Α’ Πρόγραμμα της ΕΡΤ το νέο πως πέθανε εντελώς ο Παύλος Ζάννας, 60 ετών. Μια από τις ευγενέστερες και ωραιότερες μορφές του μεταπολιτευτικού μας κόσμου στην Ελλάδα. Γεννήθηκε το 1929 (άρα σήμερα 90 χρόνια) «Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς" άρχιζε τη μεγαλειώδη μετάφραση του «Αναζητώντας το χαμένο χρόνο» του Μ. Προύστ . Για χρόνια έψαχνα τη συλλογή δοκιμίων του «Πετροκαλαμήθρες (πυξίδα). Φιλικό πρόσωπο μου τη βρήκε. Πριν λίγο καιρό σε πεζόδρομο κοντά στην αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη στο μικρό παλαιοβιβλιοπωλείο «Οκτάνα» είδα στη βιτρίνα του το βιβλίο. Ξαφνιάστηκα. Νόμιζα πως μόνο εγώ το έψαχνα. –Που το βρήκες ρώτηξα. - Από ιδιωτική βιβλιοθήκη που πουλήθηκε μ’ απάντησε. Τώρα ξανακοιτώ το τελευταίο δοκίμιο του βιβλίου: «Ταινίες και φωτοτυπίες του Θανάση Βαλτινού» με τη σημείωση στο τέλος του «Οξύλιθος, (περιοχή στην Εύβοια) 17 Αυγούστου 1989 Πανσέληνος έκλειψη σελήνης ορατή και στην Ελλάδα».
Τώρα μια πολύχρωμη λύπη με περιέχει κάπως...

Ες αύριον τα σπουδαία...

Ηγουν η Εταιρία Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης διοργανώνει διημερίδα στις 7 και 8 Δεκ. με θέμα "Θεσσαλονίκη Ο τόπος της λογοτεχνίας και η λογοτεχνία του τόπου». Μέλη της θα μιλήσουν με τον τρόπο τους ο καθένας στη Στέγη της που κείται στη μικρά οδό που εκβάλλει στη θάλασσα (Δημοσθένους 4 όροφος 2) μεταξύ πλατείας Ελευθερίας ανακαινιζομένης και Αριστοτέλους στολισμένης. Εις ημάς έλαχεν «Ο κλήρος του μεσημεριού» περί την 14.00 ώρα όταν σύμπας ο λαός της συμπρωτευούσης θα είναι στα ουζερί και στους χώρους εσθιάσεως (και καλά θα κάνει), ημέρα Σαββάτο 7 του αγίου Αμβροσίου (ναι, αυτού που απηγόρευσε στον Θεοδόσιο μετά τη σφαγή των 7000 Θεσσαλονικέων στον Ιππόδρομο να πατήσει στους ναούς, επιπλέον δε αυτός ήταν που καθιέρωσε τη σιωπηλή ανάγνωση γενικώς) να διεξέλθουμε την οιονεί πεζοποριακή μας πραγματεία «Επισκέπτης από τα Δυτικά»
Ως εκ τούτου:
Οι γερανοί του λιμανιού με τα σιδερά χέρια αναπεπταμένα
σαν τα φτερά των Μαραμπού που κρέμονται σπασμένα...

Επέστρεψε κι ...επέστρεφε

 Επέστρεψε το νερό που είχε καιρό στερέψει στο ήμερο αυλάκι
να γεμίσουν γούρνες μπάρες στέρνες και της ψυχής οι λάκκοι

Αη Βάρβαρα...

 Α, η γλυκεία Παρθένος Βαρβάρα (η Μεγαλομάρτυς)
την ανθούσα του σώματος αυτής ωραιότητα
ξίφη πατήρ θύσας διότι: τα είδωλα υβρίσασα
δέρνεται δυνατά και καταξεσκίζεται
εις τας σάρκας και κατακαίεται εις τας πλευράς·
την γύριζαν γυμνή στην πόλη και την χτυπούσαν.
Είναι η εφέστια αγία της ψυχής μας
ότι ήλθε και με βρήκε εικονικά πολλάκις
Ως εκ τούτου δέησιν κατ’ έτος ποιούμεθα
με της μητρός, μάνας θέλω να πω,
τις λειτουργιές, το λάδι, το κρασί και το 10ευρον
και του υπέρ96ετούς πατρός ημών υπέρ υγείας
συνταχθέν οικογενειακόν σημείωμα
εις γραφήν καλλιγραφικήν εντελώς
ο της ΣΤ’ Δημοτικού πάλαι ποτέ απόφοιτος

Φύλλα και Φύλλα

 Φύλλα χλόης του άλλοτε και Φύλλα χλόης του τώρα
αγριάδα, άγρωστις κι ασύνορα χωράφια στιχοφόρα