29 Απριλίου 1863 - 29 Απριλίου 1933

Πότε καβαφικός και πότε σαιξπηρίζων

Είπα· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, αυτή εδώ δεν έχει θάλασσα».
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί προφανώς καλλίτερη απ' αυτή.
Κάθε προσπάθεια αλλαγής με αόρατο μελάνι είναι γραφτή
Ως εκ τούτου η καρδιά μου, κι όχι μόνον,  είναι θλιμμένη.

Ο νους μου ως πότε μες στης ανίας τα τοπία θα ξεχνιέται
Όπου το μάτι μου γυρίζω, (περισκόπιο) όπου κι αν μένει
με χαλάσματα κι ερείπια πολιτικά θέλει συναπαντιέται
Πως τόσα χρόνια πέρασα σ’ αυτά και ρήμαξα και χάλασα»

Είπες· στες γειτονιές, στους δρόμους τους ίδιους θα γυρνάς
στα ίδια σπίτια, γραφεία, βιβλιοπωλεία, ναΰδρια θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλη σου θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις ούτε και άλλες θάλασσες
αφού αναίτια ή ευλόγως με όλους σχεδόν τα χάλασες
για σένα δεν έχει λεωφορείο, και τραίνο πια δε φτάνει.

Είπαν· άρα η πόλις θα σε ακολουθεί. - Καλά ας με κάνει...

Μικρά οδός

Την μικράν οδόν της πόλεως με το όνομα Γ. Σεφέρη
δυο πινακίδες και δύο είσοδοι οικοδομών απαρτίζουν
Τα σπίτια που είχε τα πήραν έμποροι από ξένα μέρη
το Δημόσιο και οι τράπεζες που τη ζωή πλέον ορίζουν

"Μη καρτεράτε..." αδίκως

Με τη λήξη της Παρακλήσεως στην εικόνα της Παναγίας Ζιδανίου κ.λπ. που εδρεύει τις μέρες αυτές στον καθεδρικό και βγήκε στην ετήσια ζητεία της, άρχισε η συγκέντρωση του γενναίου ΚΚΕ με ομιλητή τον Μεγάλο Αρχηγό του. Το μεγάφωνα διαλαλούσαν για το λαό: «’Αιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο αν ξυπνήσεις κ.λπ...» Αν ξυπνήσεις! Μα υπάρχει πιο ξύπνιος κι έξυπνος λαός του ελληνικού; Για αυτό άλλωστε πληρώνει (πληρώνουμε) τοις μετρητοίς ή και επί πιστώσει αγόγγυστα χωρίς ούτε μια διαδήλωση κι όλο σε εξόδους εορταστικές κι εκδρομές είμαστε .
Εν τούτοις ένιωθα κάπως εν εξεγερδιεγέρσει. Ηταν από τα τραγούδια φαίνεται. Δίπλα στην πλατεία τα παιδάρια έπαιζαν αμέριμνα χωρίς να γνωρίζουν τι τα καρτερά ανεξαρτήτως αν τους λένε:
«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή» ότι λυγίσαμε μέχρις το μη περαιτέρω.

Αμλετ Χ 3

3 μεταφραστικές παραλλαγές της 1ης στροφής του ποιήματος ΑΜΛΕΤ του Μπορίς Παστερνάκ

Σβήσαν οι φωνές. Στη ράμπα βγαίνω
Σε μιας πόρτας κούφωμα ακουμπώ
κι απ’ τη μακρινή ηχώ προσμένω
μοίρα να μου πει και ριζικό
(Αρης Αλεξάνδρου)
*
Ολα ησυχάσαν. Βγήκα στη σκηνή
Ακουμπώντας στην παραστάδα της πόρτας
Αρπάζω μεσ’ στην μακρινήν ηχώ
Τα γεγονότα του αιώνα μου
(1958 Μιχ. Λίλλη- Γ. Δυριώτης)
*
Βγήκα στο μπαλκόνι, σαν κόπασε η οχλοβοή.
Σκύβοντας στο ξύλινο περβάζι,
άκουσα στην ηχώ την μακρινή
τι στον αιώνα μου θα συμβεί.
(Δημήτρης Τριανταφυλλίδης στο τχ. 183 της «Παρέμβασης» που κάνει μια επιλογή και μεταφράζει από τον ποιητικό κύκλο «Ποιήματα του Γιούρι Ζιβάγκο»)

Αφίξεις χωρίς ήξεις

Αφίχθησαν τα τάγματα, τα συντάγματα
και οι μεραρχίες των περιοδικών
ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ, ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ.
Αλλά γιατί νιώθω σαν συνοριοφύλαξ
στην Επικράτεια των λογοτεχνικών εντύπων
που μέρα τη μέρα λιγοστεύει;

Ο,τι μας έμεινε...

«...Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει...»
Ο Θεόκριτος, ο Ευμένης ο Κ.Π.Καβάφης κ.λπ.
Ημείς που είμαστε στο 33ο σκαλί διανομής της «Π»
τι να πούμε, πατώντες σε σακούλες
της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης
και του Ινστιτούτου Βιβλίου & Ανάγνωσης
ό,τι δηλαδή μας έμεινε
απ’ τις άλλοτε δόξες και λόξες μας...

Ο Θωμάς κι ο Γεώργιος στο Εαρ

Στους ναούς και όχι μόνον "Σήμερον το έαρ μυρίζει"
Θωμάς ο δίδυμος και Γεώργιος ο τροπαιοφόρος
ποιός τη μέρα και τη ζωή της άραγε επικαθορίζει
ο πρώτος λαός δύσπιστος ο δεύτερος άρχων δορυ-φόρος

Το σχέδιο η αλβανική εκδοχή του αγίου (τους) Γεωργίου από τον Γιώργο Κόλλα

183

Κυκλοφόρησε και μοιράζεται στο μέγα πανελλήνιον με τα ΕΛΤΑ και στην Κοζάνη χέρι με χέρι πόρτα την πόρτα (στην Κοζάνη υπάρχει επίσης στο ΣΥΝ-Βιβλιοπωλείο και στη Θεσσαλονίκη στο βιβλιοπωλείο ΚΕΝΤΡΙ) το νέο τεύχος (183) της “Παρέμβασης”. Το εξώφυλλο σχεδίασε η κ. Χριστίνα Καραντώνη όπως και τα σχέδια ένδον της. Υπάρχει ειδικό αφιέρωμα ”Παρά (1) δέκα (10) ποιήτριες εκ Θεσσαλονίκης”. Τα περιεχόμενα του τχ. έχουν ως ακολούθως:

‘Αρα ήμουν κι εγώ μ’ αυτούς...

50 χρόνια μετά από εκείνη την Παρασκευή 21 Απριλίου 1967.
Στη συνέχεια μαθητής Γυμνασίου ανέβαινα τις Κυριακές στην πόλη ν' αγοράσω την εφημερίδα «ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ», φιλοδικτατορικών διαθέσεων. Αρα ήμουν κι εγώ συμπαθών κι ας μην καταλάβαινα τι ήταν αυτά που τότε ζούσαμε (ας μάθαινα επιτέλους άλλωστε οι αντιστασιακοί όλων των καιρών είναι από θηλασμού στον αγώνα). Η εφημερίδα δημοσίευε υποχρεωτικά κάθε Κυριακή όπως και άλλες, ένα διήγημα από την «Ανθολογία...» του Ρένου κ.λπ. Αποστολίδη. Θυμάμαι του Διονυσίου Κόκκινου το διήγημα «Μια τουφεκιά στο γαλάζιο νερό» ή το όνομα ενός διηγηματογράφου που μου έκαμε εντύπωση: Κίμων Λώλος! Πολύ αργότερα έμαθα πως γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη σπούδασε στη νομική και έζησε στην ‘Εδεσσα. Δημοσίευσε μια συλλογή μόνον: «Διηγήματα σε πρώτο πρόσωπο» (1943). Την εφημερίδα με τα διηγήματα -...τόσον φανατικός γι’ αυτά τα γράμματα- την αγόραζα κάθε Κυριακή. Τις σελίδες μ’ αυτά τις κρατούσα όλες. Οταν όμως με το καλό έγινα κι εγώ «αντιστασιακός» εκ των υστέρων αφού επί 7 χρόνια τους πολεμούσα συνεχώς χωρίς αυτοί να το καταλαβαίνουν, τέτοια ζώα που ήταν πως να το καταλάβουν- (παράφραση του Φ. Μπαρλά) τις πέταξα. Δεν έχω ούτε μία. Τις προάλλες στο ΜΙΕΤ Θεσσαλονίκης και στα χαρτόκουτα με τις παλιές εκδόσεις είδα ένα τεύχος της (προς 7 ευρώ πωλούμενο!). Η νοσταλγία του χαμένου χρόνου λείανε κάθε δυσάρεστη παράμετρο λειτουργώντας απενοχοποιητικά. Παραφράζω κάπως και τον Ιωάννη Πολέμη όπως τον διάβαζα τότε στην εβδομαδιαίας κυκλοφορίας «Ποιητική Ανθολογία» του Π. Παναγιωτούνη (ως το απόσταγμα ψυχής του έθνους την υποτίτλιζε).
Αν και γύριζαν να ‘ρχονταν πίσω
τα χρόνια που έζησα πριν σε γνωρίσω
(μπορεί και σ’ αγαπήσω)
χρόνια αμνημόνευτα σαν να ‘ταν ξένα
τα χρόνια που έζησα μαζί (ή και χωρίς) σένα
- Τελος πάντων...

ΚΛΕΙΣΜΕΝΑ ΣΕ ΘΥΡΙΔΕΣ, 25 υστερόγραφα εποχής

 Το πρώτο "λογοτεχνικό τρίπτυχό" της παρουσίασε απόψε στη Θεσσαλονίκη η Δήμητρα Β. Καραγιάνη. Για το βιβλίο της μίλησαν: η ποιήτρια Αλεξανδρα Μπακονίκα, η Συγγραφέας-Ραδιοφωνική Παρραγωγός Μαρία Στύλου και η Δρ. Αγγλικής Φιλολογίας-Εκπαιδευτικός Άννα Κουστινούδη, Αποσπάσματα διάβασε ο Λευτέρης Μαρόγλου και η συγγραφέας τραγούδησε με τη συνοδεία της κιθάρας του Δημήτρη Γαύρου. Συντόνισε η δημοσιογράφος Κατερίνα Μαρκοπούλου. Την εκδήλωση οργάνωσαν οι εκδόσεις "Γαβριηλίδης", το περιοδικό "Παρέμβαση" και ο Σύλλογος Κοζανιτών Θεσσαλονίκης ( Γ. Βανίδης)

Αύριο στη Θεσσαλονίκη

Πρόσθεση...

94 συν 5 μας κάνουν  παρά 1  100 Χρόνια πολλά

Μέγα, ας πούμε, Σάββατον ακούγοντας το adagio του Albinonι

 Ψιλόβροχο Μ. Παρασκευής, Μέγα Σάββατον συντελεσμένο
σε σκηνικό καιρού που δεν λείπει μια λύπη εκ του ουρανού
πρόλαβα το «Ανάστα ο Θεός» και «Χριστός Ανέστη» περιμένω
Η κυδωνιά κι η πασχαλιά χαμόγελα ενός αγγέλου μακρινού.

Ερώτηξα

Ερώτησα γιατί η Μεγάλη Πέμπτη
να είναι τόσο Κόκκινη;
Από το κόκκινο των αυγών
(ανοιχτό)
ή από αυτό της Κοινωνίας
(βαθύ);
Κι απάντηση δεν πήρα.

Κι ούτε θα πάρεις
ότι ελησμόνησες
το αίμα και το ψέμα...

Το Μέγα Ευχέλαιον

 Kάθε Μεγάλη Τετράδη με τον Θ. Κ. απόγευμα, είμαστε εκεί. Εισερχόμεθα ευπρεπώς ενδεδυμένοι με τα ρούχα του Απριλίου στη Μονή Ζιδανίου για τo Μεγάλο Ευχέλαιο, αφού διασχίζουμε την Ανοιξη στα νότια του λεκανοπεδίου. Το θρησκευτικό του πράγματος συναίσθημα είναι αυτό που λιγότερο από όλα τα άλλα μας συνέχει και μας συντρέχει. Τότε γιατί πάμε; Τι θέλουμε εκεί ορθολογιστές και περιεργόπιστοι; Τι μας φέρνει κατ’ έτος τελικά στη αυλή στο κιόσκι με τον μοναστηριακό καφέ και στη συνέχεια στο ναό για την ακολουθία; Μάλλον να υπάρξουμε στη Μεγάλη Ε. και αυτή να μας υπάρξει με τους τρόπους της σε οικείους για την περίσταση τόπους. Κάθε χρόνο μοναχή η Μοναχή (Γερόντισσα του εαυτού της) Θεοπίστη, λιγνό, μαύρο πουλί μιας αδυσώπητης ευτυχίας, "νιώθουμε" να μας περιμένει. Κι είναι τόσο γλυκό κι ωραίο να σε περιμένει κάποιος...
ΥΓ. Στην επιστροφή παίξαμε (o Θ. δηλαδή) στην κυριολεξία με έναν αστρίτη που βγήκε στην άσφαλτο και τον οποίο επιστρέψαμε σώο στη φύση του, ενώ στην μουσική στο αυτοκίνητο, φέτος κυριαρχούσε ο Σατί.

Μεγάλη Τετάρτη εντελώς

Μεγάλη Τρίτη

Στο ξακουστό τροπάριον της σταρ της σημερινής βραδιάς Μ. Τρίτης, αλλά και των 3 πρώτων ημερών της Μ.Ε., Κασσιανής, σε κάποια αποστροφή της διαδηλώνει αυτή: 'Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας..." Δηλαδή αυτά τα πόδια παρά πόδας της μεγάλης εικόνος που δεσπόζει στο κέντρον του καθεδρικου ναού της πόλεως, τα οποία βαστάζουν τον Ιησού. Από ό,τι διαβάζουμε στα φανερά ή τ' απόκρυφα Ευαγγέλια στους ιερούς βασανισμούς δεν υπήρξεν το μαρτύριον της φάλαγγας, γνωστό στα χρόνια μας την περιόδον της δικτατορίας. Ομως ο ζωγράφος, αγνωστός μου δεν κοίταξα καλά όταν προσκυνούσα, κάτι θα ξέρει παραπάνω και το αποτύπωσε στας ιεράς πόδας Του.
-Ημαρτον πάντως...

Μ. Δευτέρα

 ..κι ενώ στους ναούς "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός", ιδού και η "Παρέμβαση" τχ. 183, εαρινή, έρχεται στο μέσον της εβδομάδος της διακαινησίμου με εξώφυλλο της Χριστίνας Καραντώνη.

Λεύκες - Λόγχες

Μέρες που είναι κι έρχονται σε τραβούν τα μυστικά πάθη (τα ευπαθή ως τα ια του Επιταμες ﷽﷽﷽﷽﷽﷽βσαμε) του Ζαινζτερ.  Μνυστκφίου) προς τις παραλλαγές του ιερού. Αγιορείτικη Εστία στη Θες Αλλο Νίκη έκθεση αγιορειτών και ρώσωνμες ﷽﷽﷽﷽﷽﷽βσαμε) του Ζαινζτερ.  Μνυστκ μοναχών. Στη εγκμες ﷽﷽﷽﷽﷽﷽βσαμε) του Ζαινζτερ.  Μνυστκόσμια εκδοχή μες ﷽﷽﷽﷽﷽﷽βσαμε) του Ζαινζτερ.  Μνυστκτου βιβλιοπωλείο οι «Ηδονο(α)βλεψίες» μαςμες ﷽﷽﷽﷽﷽﷽βσαμε) του Ζαινζτερ.  Μνυστκ πατούν πάνω στο σώμα του «καλης ﷽﷽﷽﷽ της σι(εμκθεση αγιοεκυρ Ηλια ςκΟυστοη. Στο  εργα του μετρΦύλακα στης σίκαλης». Μνήμες ανοδικές. Βιζυηνού άγαλμα, η Ευαγγελίστρια, το Γεννηματά, η Μεγάλη Πλατεία με γύρωθεν το Χημείο, τη ΦΜΣ, τη Φιλοσοφική, τη Νομική (μας). Στο  έργα του Μετρό επί της αγίας Σοφίας ια ΛΟγοενχψν θεσσλαονικηςρξε ο κυρ Ηλια ςκΟυστοη. Στο  εργα του μετρστα πλέγματα προφύλαξης απλωμένα ράκη με στίχους των ποιητών της Θεσσαλονίκης που τοποθέτησε η Εταιρία  Λογοτεχνών της.

Και οι πέντε λεύκες στην πλατεία Γαλερίου σαν κοντάρια

φρουρών που παίζουν τον Χιτώνα των ημερών στα ζάρια

7 λόγοι για να...

Χωρίς άλλα λόγια εκτός από τους Επτά λόγους και τη μουσική σύνθεση του Παναγιώτη Δημόπουλου

Ενλοξότατοι...

Σε μια βραδιά Βυζαντινής μουσικής λίαν ενδιαφέρουσας με τη μικτή χορωδία του κ. Αναστασίου Καγκαρά στο τέλος άκουσα τον Πρωτοσύγκελο της μητροπόλεως να προσφωνεί τον παρόντα ή μη κι απόντα, αξιωματικόν ως: "Ενδοξότατε στρατηγέ". Αραγε είχε ο εν λόγω λάβει μέρος στη μάχη στο Αφιον Καραχισάρ και κληρονόμησε αυτόν τον υπερθετικό τίτλο ο άμοιρος ή απλώς έχουμε τις λεγόμενες "ενλοξότητες..."

Γύρισαν ή γυρίσαν...

Στις περσινές φωλιές γυρίσαν πάλι τα πουλιά (τα λελέκια οι πελαργοί δηλαδή) κι αμέσως επιδόθηκαν στο έργο της αναπαραγωγής δια δημοσίου κι ...υψηλού έρωτος. Στη φωτ. αμέσως μετά..