Ο τραχανάς

Καλά ας με κάνει...

40 χρονια στο πέρα δώθε του στην Κοζάνη / Η πόλις θα σ ακολουθεί… Καλά ας με κάνει

Κυπαρίσσια της 15ης 8ου

Χωμένοι στο εντελώς πράσινο / Του Δεκαπενταύγουστου / Η μνήμη τους κυκλοφορεί / γλυκός αέρας/ Ανήμερα της Παναγίας / Τους υπήρξαμε όχι εν μεταστάσει/ αλλά χώμα στο χώμα / Αλησμόνητοι κι ευλογημένοι/

Το ποδάρι...

Στην Αλεβίτσα έναν μήνα «...Σκάβαμε αμπριά· βρίσκω ένα ποδάρι, στρατιώτη, αντάρτη ποιος ξέρει; Ιδια ήταν. Πάγωσα. Πήγα παραπέρα...»

Ταξί-δι

/

Μια από τις φορές που χρησιμοποιώ ταξί/ είναι όταν πάω στο συνεργείο τ’ αυτοκίνητο / ν’ αλλάξω λ.χ. αντλία νερού των 120 ευρώ.../ Ηταν αμίλητος ο διευθυντής του οχήματος/ όταν περάσαμε τον Αη Δημήτρη σταυροκοπήθηκε/ το ίδιο όταν τον άγιο Γεώργιο οδός Στρατηλατών/ Μετά τις σκουριασμένες ράγες με κατέβασε/ Αξία 3,5 ευρω του άφησα 5/ Με κοίταξε διαπορών/ - Εσυγκινήθηκα που σταυροπήθηκες, είπα/ -Τι άλλο μας μένει, είπε.../ Γραμμή για τις Παρακλήσεις...

Ο μέγας τυμπανοκρούστης

Δεν τον γνωρίζω αλλά με συγκινεί αφανταστα η προσήλωση του στο καθήκον του τ απογεύματα της Κυριακής όταν περνά ως μέλος της πενιχράς στρατιωτικής μπάντας που πάει για την υποστολή σημαίας. Μόνο που δεν παίζουν το Μακεδονία ξακουστή και το θεωρώ μια έλλειψη η εμένα μου λείπει …

Μεταμορφώσεως

Πόσο με θέλγει κι εντυπωσιάζει/ αυτή η ανηφορική λαμπερή εορτή/ αφού στα υψώματα επιχωριάζουν/ οι ναοί της Μεταμορφώσεως / Αρχές του μήνα εκεί το θαύμα / γίνεται πιο εύληπτο στους θεατές του./ Είναι και ο Αύγουστος που σε γονατίζει/ με κάτι σταφύλια σώματα, να, μετά συγχωρήσεως/ που τα μοιράζουν μαζί με το αντίδωρο./ Ρόγες ώριμες με όμικρον κι ω-μέγα/ τριζοβολούν στο πέρασμα το κοίταγμα το λογισμό/ Οι θερισμένες καλαμιές ξανασηκώνουν το λαιμό/ θέλουν εκ νέου ζωή, δημιουργία, έρωτα επί γης/ Κύριε / Μετεμορφώθης εν όρει Θαβωρείω εν δόξει/ σ’ εμάς στον χαμηλό Αη-Λια, ας είναι,/ μας δένουν εκεί τόσες προσευχές κι ανάμνησες...

Οι ξηρανθείσες συκιές κ.α.

Στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιον αναφέρεται πως ο Κύριος καθ’ οδόν προς Ιεροσόλυμα πείνασε (η ανθρώπινη φύση) και πήγε να κόψει ένα σύκο από παρόδια συκιά. Δεν βρήκε ούτε ένα και την καταράστηκε. Αυτή εξηράνθη πάραυτα. Για ένα σύκο! Αυτά γράφει η ευαγγελική ιστορία. Το θεολογικό το πράγματος δεν το γνωρίζω. Στη Λευκοπηγή στο σπίτι που είναι η έδρα 15.000 βιβλίων και περιοδικών συν το αρχείο της Π. στην μικρή αυλή είχα φυτέψει προς 30 τόσων χρόνων 2 συκιές. Μαζί με άλλα δένδρα. Ενα μικοό κηπουρίην. Τις προάλλες η πλευρά που είναι οι συκιές δέχτηκε νύκτωρ επίθεση βαρβάρου τινος που τις έριξε φαρμακερόν υγρόν («Θα πεθάνω φαρμάκι θα πιω») κι εξηράνθησαν σε 2-3 μέρες. Μαζί με τις δύο συκιές εξήρανε ο κακούργος «του κήπου την κορομηλιά δίπλα στο μπαλκονάκι» στην κυριολεξία, μια τριανταφυλλιά, μια ροδιά («ροδιά μου εσύ τετράκλωνη»), μια επίγεια κολοκυθιά («έχω μια κολοκυθιά πλάι πλάι στην ροδιά κάνει 5 κολοκύθια κ.λπ) και πιπεριές φυτεμένες από τη μάνα φέτος σε 4 γλάστρες. Ηταν όλα τα θύματα στην πλευρά που ήταν οι συκιές και συνόρευαν με γειτόνισσα οικία. Ο εχθρός μπήκε νύχτα, η μάνα κοιμότανε, και τα εφαρμάκωσε. «Περασμένη βροχή κάπα δε χωρεί» έλεγε ο πατέρας («Μύρο το χώμα που τον σκέπασε"). Ποιον και που να ψάξεις και να κυνηγήσεις πλέον; Δεν είμαι βέβαια θεός κ. λπ.

Μουσική και μουσικοί

Δυο πολίτες εις μασκοφόρος και εις γενειοφόρος παρακολουθούν με την ίδια απορία με την οποία παρατηρούσε η αγελάδα στο Φαρ Ουέστ, το διερχόμενο τραίνο, μια μεγάλη σελίδα, κάτι σαν παρτιτούρα έργο του μέγιστου των κλασσικών συνθετών του τόπου μας κ. Παναγιώτη Δημόπουλου, ο οποίος τη Δευτέρα 1η Αυγούστου στον μοδέρνο καλλιτεχνικό οίκο του κ. Δημήτρη Χάτσιου (επί της οδού Γκέρτσου) παρέδωσε μάθημα συγγραφής κλασσικών έργων (αν κατάλαβα καλά) με τον τίτλο «Γραφή Ζ’» και με αφορμή το εικαστικό έργο του Δ. Χάτσιου "Αχτίδες", σε ένα ευάριθμο μεν αλλά πυκνών μουσικών γνώσεων κοινό. Εύγε ας πούμε και το λέμε...

Ανακοινωθέν της 1ης Αυγούστου

1. Αρχίζω τις διακοπές στο μπαλκόνι/ 2. Ξεκινούν οι Παρακλήσεις κι η θερινή νηστεία/ 3. Ελαβον το πρωί τον ενιαύσιο αγιασμό/ 4. Ετοιμάζεται η «Παρέμβαση» τχ. 209/ 5. Εστάλη στο τυπογραφείο το νέο βιβλίο μου/ «Επισκέπτης από τα δυτικά...» / (Μέρες και νύχτες της Θεσσαλονίκης)/ Στο εξώφυλλο πίναξ του Κώστα Ντιο (εννοείται) / ΥΓ. Το αδόκιμον κλισέ «Καλοτάξιδον" δεν ισχύει ως ευχή ότι στο τυπογραφείο είναι ακόμη...

Αυλαία...

Σ αυτό το θέατρο πρωτομίλησα με γεμάτες τις κερκίδες/ Τωρα στο ίδιο αλλ άδειο περιφέρομαι σκιά του άλλοτε χρόνου/ Δεν υπήρξα διαττων ούτε καν κονις απ τις περσειδες/ Μια ανάμνηση που θρυμματίζεται στα σαγόνια του Κρονου/

Επταπύργιο ή άγιος Δημήτριος

Θα μπορούσε να είναι η Ανω Πόλη Θες/νικης οδός Επταπυργίου που νοσταλγούμε/ είναι όμως η Ανω Πόλη Κοζάνης, άγιος Δημήτριος, που νυχθημερόν περπατούμε