Οταν...

 Μιαν από τις πρώτες αισθαντικές κι επί του ηθικού και πολιτισμικού επιπέδου, πράξεις της απερχόμενης Δημοτικής αρχής (Λευτέρης Ιωαννίδης) που δημιούργησε το πολιτικό αυτοδιοικητικό παράδοξο της Κοζάνης, ήταν ότι στο πλαίσιο του 1ου Λογοτεχνικού Συμποσίου Κοζάνης που διοργάνωσε η "Παρέμβαση", ονόμασε μια πλατεία ς της πολης σε πλατεία Μανόλη Αναγνωστάκη.
Τώρα πλέον έγιναν και οι αποχαιρετισμοί και η αλλαγή φρουράς στο Δήμο όπως αποφάσισε κυρίαρχα ο λαός της πόλης. Ο ποιητής όμως θα είναι πάντα εδώ...

ΟΤΑΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΑ

Όταν αποχαιρέτησα τους φίλους
Σ’ αυτή τη γη ξεχάστηκεν η μέρα
Κι οι νύχτες εναλλάσσονταν με νύχτες.

Πώς να μιλήσω; Το πλήθος δάμαζε
Τους δημεγέρτες και τους πλάνους. Με στιλέτα
Κάρφωναν τα δικά μου λόγια. Πώς να μιλήσω
Όταν στηνόνταν μυστικές αγχόνες
Σε κάθε πόρτα ενεδρεύοντας τον ύπνο
Και τόσα που να στοιβαχτούνε γεγονότα
Τόσες μορφές να ξαναγίνουν αριθμοί
Πώς να εξηγήσω πιο απλά τι ήταν ο Ηλίας
Η Κλαίρη, ο Ραούλ, η οδός Αιγύπτου
Η 3η Μαϊου, το τραμ 8, η «Αλκινόη»
Το σπίτι του Γιώργου, το αναρρωτήριο.
Θα σου μιλήσω πάλι ακόμη με σημάδια
Με σκοτεινές παραβολές, με παραμύθια
Γιατί τα σύμβολα είναι πιο πολλά από τις λέξεις
Ξεχείλισαν οι περιπέτειες οι ιδιωτικές
Το άψογο πρόσωπο της Ιστορίας θολώνει…
κ.λπ.

Μουσική Ζωγραφική πράξη

Ενα βιβλίο του Ιγκορ Στραβίνσκι είχε τον τίτλο «Μουσική Ποιητική» (εκδ. Νεφέλη). Δε θυμάμαι τίποτα ότι, ό,τι ήταν ν’ αφήσει μέσα μου σαν λεπτό στρώμα ή και σαν τρίμματα κονιορτού από την ουσία του, έγινε ευλογημένο χαρμάνι με τα τόσα άλλα διαβάσματα στο χρόνο και στη ζωή.
Εψες (30- Αυγούστου 2019) έζησα έναν άλλο τίτλο όχι βιβλίου τώρα, αλλά εκδήλωσης· «Μουσική Ζωγραφική». Ηγουν στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης (ας σταματήσει πλέον ν’ ακολουθείται από το ανιστόρητο κι άδικο για την ιστορία της «Κοβεντάρειος») και στο χώρο που μελλοντικά θα στεγάσει το Μουσείο της Βιβλιοθήκης -τώρα ακόμα έχει μια υποβλητική γοητευτική εμφάνιση ως εκ του ατέλειωτου της κατασκευής του κι έτσι να μείνει μου φτάνει- παρέστημεν άφωνοι, επί το πλείστον μάρτυρες, μιας εξαίσιας πράξης διαπλοκής μουσικής και ζωγραφικής, αυτή στην πιο μοντέρνα εκδοχή της, στην ψηφιακή της παράμετρο. Ο Παναγιώτης Δημόπουλος απερχόμενος επιτυχημένος λίαν, αντιδήμαρχος πολιτισμού και εν τω άμα 5ετής πρόεδρος του Δ.Σ της Βιβλιοθήκης που σήκωσε όλο το βάρος της δράσης της, αποχαιρέτησε τον δημόσιο δημοτικό του ρόλο, τη δική του Καβαφική Αλεξάνδρεια, που όμως δε χάνεται κι αυτή κι αυτός εδώ θα υπάρχουν και θα είναι, και συνόδευσε με δικές του και άλλων πιανιστικές συνθέσεις, την προβολή της ψηφιακής τέχνης του Δημήτρη Χάτσιου, μοναδικού δημιουργού και μύστη αυτής της εικαστικής εκδοχής.

Χηροποίητα κι Αχυροποίητα

Στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κζνς μέρες τώρα πηγαίνω το μικρό Μ. για τις θερινές ασκήσεις βιβλιογνωσίας κ.λπ. εκεί αυτός χάνεται με την παρέα του στα βάθη των βιβλιοστασίων και τους δείχνει με καμάρι τα βιβλία μου. - Αυτά είναι του–παππού μου, τους καθηλώνει, μάλιστα αυτό του έδωσα εγώ τον τίτλο («Ενωμένα μυστικά»). Ξεφυλλίζω ένα βιβλίο λίαν αισθαντικό από τότε γεμάτο νοσταλγίες τώρα: Γ. Π. Σαββίδη «Εδώδιμα Αποικιακά» εκδ. Ερμής. Μικρά δημοσιεύματα για ποικίλες πνευματικές καταστάσεις. Διαβάζω στη σφραγίδα διαχείρισης του βιβλίου: ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ -ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΟΖΑΝΗΣ Αριθ. Βιβλ. Εισαγωγής 440 Ημερομηνία 10 Ιουλίου 2000. ΔΩΡΕΑ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ.
Μια επιφυλλίδα (1994) φέρει το τίτλο «ΧΗΡΟΠΟΙΗΤΑ ΚΑΙ ΑΧΥΡΟΠΟΙΗΤΑ» διεξέρχεται τη συμπεριφορά των κληρονόμων των συγγραφέων, ασχέτως αν ήσαν γυναίκες ή άντρες, σύζυγοι, γκόμενες – οι, αδέλφια, τέκνα η βαφτιστήρια. Γράφει ο Γ. Π. Σ: «Η μεταθανάτια έκδοση ερωτικών επιστολών διασήμων ποιητών μας δεν είναι καινούργιο φρούτο. Εν αρχή ην ο γραφομανής και ερωτόληπτος Παλαμάς. Αρχίζοντας δειλά από το 1949 (Θάλειας Κεσίσογλου- Αγγελίδου, «Κάποια μιλήματα του Παλαμά στην ψυχή μου», προχωρώντας κρίσιμα στα 255 «Γράμματα στη Ραχήλ» (Ελενίτσα Κορτζά) (1960), περνάμε σε μια προσωρινή επιλογή επιστολών προς την Λίλη Ιακωβίδου ( «Η Εξοδος», 1964) και με τις ευλογίες πλέον του ιδρύματος Παλαμά απογειωνόμαστε με τα 113 «Γράμματα στη Λίλη Ζηρίνη» (1986), τα 109 «Γράμματα στη Στέλλα Διαλέτη» (1991) - και έχει ο θεός....
Σημειωτέον ότι τούτες οι αλληλογραφίες, που κλιμακώνονται χρονολογικά από το 1920 ως το 1938, αφεύκτως επικαλύπτονται συναμετάξυ τους. Πως έβγαζε άκρη ο μακαρίτης, η ψυχούλα του το ξέρει, άσε πια η κυρία Παλαμά..."
- Ελα ντε...

Αποτόμηση

Αποτόμηση κεφαλής Ιωάννου Βαπτιστού αυστηρά νηστεία
για όσους το παίρνουν κάπως σοβαρά ή κι ελαφρώς αστεία

Στους ναούς γεμάτους με πολύχρωμες, προς αερισμόν προσώπου, βεντάλιες ακούστηκε το «Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται»
Την εποχή που η χούντα είχε πάρει τον επ' εξουσίας της κατήφορον, σημαιοφόρος της έντυπης δημόσιας αντίστασης ήταν η εφημερίδα «Βραδινή (που εξέδιδε ο Τζωρτζής Αθανασιάδης το οποίο δολοφόνησε η 17η/11ου) κυρίως με τα πύρινα άρθρα του πρώην μέλους της συμ-μωρίας, αντισυνταγματάρχου Δ. Σταματελόπουλου ο οποίος ζητούσε τις άδειες κεφαλές των κινηματιών στο ταψί προς χόρευσιν (αδύνατον) ή στη φυλακή (όπερ κι εγένετο σε λίγο). «Πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται» έγραφον και φώναζαν τα χωνιά της δικτατορίας σε κάθε δημοσίευσιν...

Την σήμερον λοιπόν του Πρόδρομου του ανάρτου
ανακινήσαμε τις βεντάλιες της μνήμης επί χάρτου.

Βασιλικος...

«Καφές λυτρωτικός...»
Η τελευταία 15η εντολή – θέση στη διαδικασία προετοιμασίας για την κυκλοφορία της «Παρέμβασης». Θέλει να πει πως ταχυδρομήθηκε σε όλους τους παραλήπτες της Επικράτειας μετά από ένα σλάλομ ενεργειών· τώρα το απολαμβάνει κάπως.
Το σώμα του Καλοκαιριού του τχ 192 - 193 ταξιδεύει...

“…Ώ σώμα του καλοκαιριού, γυμνό, καμένο,
φαγωμένο από το λάδι κι από το αλάτι,
σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς,
μεγάλο ανέμισμα της κόμης λυγαριάς.
Άχνα βασιλικού πάνω από το σγουρό εφηβαίο
γεμάτο αστράκια και πευκοβελόνες,
σώμα βαθύ πλεούμενο της μέρας!...”

Από τα στοιχεία της στροφής του Ελύτη μόνον η άχνα βασιλικού είναι υπαρκτή κι όχι στο εφηβαίο φυσικά αλλά στο στηθαίο του BO Καφέ .

Από τη βραδιά για τον Ν. Π. Δελιαλή, ένας Χ. Λ. Μπόρχες στην Κοζάνη

«...Τον καιρό της βιβλιοξεφάντωσής μου με την Κοζάνη πόλη του Βιβλίου (Δημοτική Βιβλιοθήκη + ΙΝΒΑ) περιέφερα σε δημόσιες εκδηλώσεις ποιητικών αναγνώσεων, στη Θεσσαλονίκη κυρίως, το ποίημα του Χ. Λ. Μπόρχες «Φύλακας των Βιβλίων». Ετσι κάπως ήθελα να νιώθω αλλά μ’ έτρωγε η τύψη πως αντιποιούμην ξένον τίτλο. Αυτός ανήκε και στην κυριολεξία – έτσι υπέγραφε το πρώτον ως Βιβλιοφύλαξ- στον Ν. Π. Δελιαλή. Δεν υπήρξε ποτέ τύποις διευθυντής της Δημοτικής Βιβλιοθήκης όμως ήταν αυτός που την πήρε το 1930 στους ώμους του, την έσωσε, την ανέδειξε, την έκανε διάσημη. Θα έλεγα πως υπήρξε ο αναστηλωτής αυτού του βιβλιοκαθεδρικού μαζί με τον ομόχρονό του άγιο Νικόλαο με διαστάσεις μπαρόκ.

«Τα μάτια μου δεν έχουν πλέον φως. Τα ράφια

είναι εκεί ψηλά και στην ηλικία μου πια δεν τα φτάνω...»

Αυτή τη ποιητική εικόνα του Μπόρχες τη βλέπω με τα μάτια της ψυχής μου. Γέροντας εντελώς ημίτυφλος κι ανήμπορος να βηματίζει στο πρώην βασίλειο του. Ενας Βασιλιάς Ληρ που χωρίς να τον έχουν απαρνηθεί οι κόρες του εν τούτοις να νιώθει εκεί ξένος ορισμένως, ίσως κι εχθρός, «Τι να θέλει αυτός ο γέρος...» στην «καβαφική εκδοχή ο γέρων».

Ετοιμασίες

Ετοιμασίες δια το Φθινόπωρο δηλαδή τη διανομή του θερινού τεύχους (192 - 193) της Παρέμβασης εντός των ημερών.
Πάγιες πράξεις κι εντολές εδώ και 35 χρόνια
1. Διόρθωση διευθύνσεων, διαγραφαί, εγγραφαί, προγραφαί
2. Αγορά ετικετών επί των οποίων θα τυπωθούν οι διευθύνσεις (ευρώ 6 κάθε φορά)
3. Εκτύπωση αυτών με όλες τις ανωμαλίες του υπερτριακονταετούς προγράμματος εκτυπώσεων
4. Κόψιμο και συρράψιμο αυτών κατά τομέα (Κοζάνης κι εκτός αυτής αλλά εντός Ελλάδος)
5. Αφιξη, νύχτα συνήθως, από τη Θεσ/νίκη και το τυπογραφείο Λιθογραφία - Θ. Ψαρρά με το πρακτορείον Παπαδόπουλος (πίσω από το LIDL) του φορτηγού και με την Π.
6. Παραλαβή της ιδίοις οχήμασι ή μεταφορά της από το Πρακτορείον (“θολό και κρύον”) στο ισόγειον ΣΥΝ- Βιβλιοπωλείο, ώρες αργίας του, δια να μη διαταραχθούν τα στάσιμα νερά του χώρου (ευρώ 18.50)
7. Αγορά ρολό μαύρης σακούλας ευρώ 1, 75, και σπάγγου (ευρώ 1,10) για τα δέματα (“Παππού μου δίνεις λίγο σπάγγο –φεύγα παιδί από το μπάγκο”, σχολικόν σκετς)
8. Κόλληση ετικετών επί του σώματος της σακουλουμένης με πλαστικό Π που είναι για τους εκτός Κοζάνης από το μονομελές ή το και έως 2-3 ατόμων επιτελείον εθελοντών ετικετκολλητών. Από τη δ/νση της Π δίδεται γραπτή προϋπηρεσία δια το δημόσιο, όπως άλλοτε στους μετέχοντες στα γκρουπ ακριδοκτονίας και ψαλτικής.
8. Από τους ταχ. τομείς της Θεσσαλονίκης αφαίρεση εκείνων των συνδρομητών –παραληπτών που θα τη λάβουν χέρι χέρι για λόγους οικονομίας από την ευγενή φράξια της Π στη Θεσσαλονίκη, Μάριος + Αννα + Βιβλιοπωλείο Κεντρί.
9. Δεματοποίηση τομέων· 50 τα δέματα και δεματάκια (το χέρι βγάζει την καθιερωμένη κατ’ έκδοσιν φουσκάλα μεθ’ υγρού· βαρέθηκα ειδικά αυτή τη δουλειά)
10. Μέτρηση των αντιτύπων δια το ταχ.
11. Τοποθέτηση δεμάτων στις 10 μαύρες σακούλες σκουπιδιών
12. Πρωί πρωί – βρέχει χιονίσει με το αυτοκίνητο του Ρ. οι σακούλες στο Ταχυδρομείο
13. Ζύγιση όλων των τευχών και πάντα μια διαφορά κοντά στα 10 να υπάρχει. 0, 50 του ευρώ λεπτά το κάθε τεμάχιον η μεταφορά του.
14. Πληρωμή (ωχ)
15. Αναχώρησις κάθιδρος από ΕΛΤΑ διότι πάντα κάτι θα συμβαίνει εκεί και θα κωλυσιεργεί το πράγμα
16. Καφές λυτρωτικός…
Υ.Γ. 1 Σε λίγο άρχεται η διανομή εντός πόλεως σπίτι σπίτι από το εθελοντικό επιτελείον Κατερίνα, Δημήτρης, Χρήστος (ποδηλάτης) κ.α. δηλ. ημών.
ΥΓ. 2. Δια τους παραλήπτας εξωτερικού Ευρώπη και Κύπρο κυρίως αγορά 20 φακέλλων (2 ευρώ) κι αποστολή με 2,70 έκαστος

εσπερινός μετ' αρτοκλασίας

 Ενώπιον ολιγομελούς χριστεπωνύμου ακροατηρίου
και πλήθους άδειων πλαστικών καθεκλών
στο πάρκο Ηπειρωτών και στο ναϋδριόν του
εγένετο λιτός εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας
μνήμη Κοσμά του Αιτωλού ισαποστόλου
(το λιγότερον) και μάρτυρος συνάμα.
- Πόσους ισαποστόλους ονόμασεν η Εκκλησία;
«Ηπειρος Μακεδονία (Βόρεια και Δυτική) Νήσοι
θεοπρεπώς εκπαιδεύθησαν...»,
υπ’ αυτού ο ψαλμωδός θυμίζει.
Αλλά τότες το 17...τόσο, η πόλη μας λ.χ
διέθετε Ναό, Βιβλιοθήκη, Σχολή,
εις ποίους εδίδαξεν πίστη και έμαθε γράμματα;
- Αργά το βραδύ οι πιστοί το εγλέντησαν αρκούντως
Ας είναι, την ευχή του να ‘χωμεν
του μάρτυρος τουλάχιστον, ότι εμαρτύρησεν
αναμφιβόλως και μας φτάνει...

γράμματα...

"Ανάσαινε γράμματα, έτρωγε γράμματα, ονειρευόταν γράμματα" ο Εζ. Π. κι εμείς με τους στίχους του πίναμε καφέ...

Ταξίδι στο κάτω Βόιο ότι το Ανω έχει ανηφόρα...

Στο άγαλμα του Ν. Κασομούλη ήρωος και συγγραφέως
γίναμε τρεις, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη πάλι δύο.
Προς Σιάτιστα απ’ την παλιά οδό.
Ξηρολίμνη ένθα και « Ο πατών επί πτωμάτων
και ο περιπατών επί χρωμάτων» ζωγράφος Κ. Ντιός
«Ναούμης πάει στη Φλώρνια να φέρει τον Καϊμακάμη
γειά σου Ναούμη καπετάνιε...»
η δημώδης και παιγνιώδης συντροφιά μας
Γεράνεια σταματήξαμε στο πατρικό
Δύο λεξικά λατινικής παλιά να βρούμε του φιλόσοφου
Εκεί κι ο άγιος Χριστόφορος γλυπτός του Κ.
Στη Χώρα στου κυρ’ Νίκου και κυρίας Μαλάμω
(«Τα μονοκοτυλήδονα και τα δικοτυλήδονα...»)
Ενιαύσια επίσκεψη στον άρχοντα της σκέψης
Ν. Ψημμένο ή άλλως ΝΙκο Ποταμίτη ποιητή...
Αρχοντικό που κάποτες μας μεταρσίωσες
15Αυγουστος και μεθάνε τ’ άλογα να λιτανεύσουν
την Παναγία απ’ το αρχαίο Μικρόκαστρο
όπου και επιστρέφει στη Μονή της μπυροβαρεμένη
Κι ο υ-ληστης που μας σταμάτηξεν αναφορά να δώσουμε
- Που είσαι Κώστα 19 χρόνια έχω να σε δω
(Μα αφού ήταν φυλακή ο κόρακας...)
- Αυτός δίπλα σου ποιός είναι; - Υπηρέτης του
τον προλαβαίνω κοιτώντας τα άγρια τατού του...
Το συγγραφείον του καθηγητού λατινικής Καπνουκάγια
στην εν Διαρρέοις βίλα του νυχτερίδες κι αράχνες.
Στροφή Παλαιοκάστρου τώρα φτιάχνουν διόδια
αλλά νύχτες μ’ άστρα περνάς ελεύθερα, μαγικά

(Μάς)

Η ζωή (μάς) αλλάζει
δίχως να κοιτάζει
τη δικιά μας μελαγχολία...

μαζεύω ευχές έπως οι άνθρωποι της υπαίθρου μαζεύουν ξύλα για το χειμώνα

Κοιτά το τότε σπίτι που γεννήθηκε δεν το πατάνε ξένοι
αυτοί που τον ξεπρόβαλαν στης γης τα τόσα χρώματα
είναι εκεί - Δοξα Τον- αναμετάξυ τους εντελώς δεμένοι
τ' αυλάκι της ζωης τους κυλάει σ' ευλογημένα χώματα

Κώστας Κρυστάλλης δηλαδή

 Υπό τον Πλάτανο διαβάζω το θλιβερό βίο του Κρυστάλλη
κι ακούω στη βρύση "τη μουσική των νερών" να παίζει
μια συγκίνηση παλαιού τύπου με έχει ήδη καταβάλλει
και στρώνεται θλίψη πηχτή στης ψυχής μου το τραπέζι

του αγίου Αλκιβιάδη

 Την 16ην/8ου του άγιου μάρτυρος Αλκιβιάδη
τη σάρκα πυρ κατεσθίει και τελειούται,
όχι εκείνου του ωραίου και μοιραίου που εχαντάκωσε
τους Αθηναίους με την εκστρατεία της Σικελίας.
Περί το εσπέρας στην ενιαύσιά μας συνάντηση
στο Στενό και Τζέρυ Καρά τοποθεσίες περασμένες
έναντι Ολυμπου, Πιερίων, Καμβουνίων, Χασίων
και πίσω στο «Δαρμένο σβέρκο» ο Μπούρινος.
Με τον ποιητή της πάτριας νοσταλγίας Π. Β. Πάσχο
- να επισκεπτόμεθα τους ποιητές κάποιας ηλικίας
κατά τον Γ. Βαρβέρη που γνώριζε απ’ αυτά.
Οι καλαμιές πήραν ξανά πάνω τους
Τα σύννεφα γεμάτα βροχή, βροντές πηγαινοέρχονται
Και πάντα κάτι παίρνεις μαζί σου στην επιστροφή
όπως λ.χ αυτό που σημειώνει ο εν λόγω.
...
«Ελα αγάπη, σαν τους καταρράχτες της βροχής
αρώματα από τους ψηλούς πευκώνες φορτωμένη
Ελα, να μαστιγώσεις τους ερημικούς μου δρόμους
ν’ ανοίξεις τα κανάλια, να ξεπλύνεις τα χαλίκια,
να πλημμυρίσεις σώμα και ψυχή
από καιρό σε ξηρασία επικίνδυνη αφημένα».

Αύριο το Πάσχα του καλοκαιριού..

 Οτε ήμην μαθητής του δημοτικού πρωταγωνίστησα σε δύο σκετς « Ο Ηρωας της Αλαμάνας» και «Ο Πρωτομάστορας». Από τις σημαντικότερες στιγμές του βίου μου τις οποίες αναφέρω και στα βιογραφικά μου όταν μου ζητηθούν (ποτέ δηλαδή). Και στα δύο είχαν εικαστικό φόντο δια την αληθοφάνεια του πράγματος σε ένα μεγάλο πανί ζωγραφισμένο από τον ζωγράφο Γ. Κουντούρη –πολυσχιδή προσωπικότητα από Πειραιά και μετά τον πόλεμο κάτοικο Λευκοπηγής- ένα γεφύρι κατάλληλο και στις δυο περιπτώσεις.
Μου θύμισαν τα σκηνικά αυτά οι επί πανοίς παραστάσεις, σαν μεγάλα λάβαρα αριστεριστών στις μεταπολιτευτικές διαδηλώσεις, που κρεμούν στις εσπερινές ακολουθίες των θερινών εορτών στις αυλές τους τα γύρωθεν της πόλεως ναϋδρια· κοινός τους παρανομαστής των ανωτέρω το ζωγραφικό καρακίτς,
Στο λόφο της αγίας Αννης ή ακόμα πιο χαρακτηριστική στο εξωκκλήσιον της Παναγίας. Αρα; «Εν τη γενέσει την παρθενίαν ετήρησας κ.λπ., αύριο αύριο στο Πάσχα του Καλοκαιριού ...

Αυγουστο-θαλασσινά αναγνώσματα του Γ. Κόλλα

"Τύχη και αναγκαιότητα"

 Πόσα χρόνια 15, 20 μ' αυτή τη λιωμένη γλυπτική πραγματικότητα
κερί κανέλας, δε μυρίζει πια, αλλά αποπνέει "τύχη και αναγκαιότητα"

“Mιλούσες για πράγματα που δεν τα ‘βλέπαν...»

Μιλούσε για πράγματα που δεν καταλάβαινα...Παραφράζω του Γ. Σεφέρη από τα «Τρία κρυφά ποιήματα» («Θερινό λιοστάσι»). Οποιον λοιπόν, μιλά για ζητήματα που ξεπερνούν τη γνωστική μου περιφέρεια ιδίως στον τομέα των θετικών επιστημών, τον ακούω με στόμα σχεδόν ανοιχτό. Δεν πολυκαταλαβαίνω τι λένε δηλ. τι γράφουν και διαβάζω (όταν το προσπαθώ). Τους θαυμάζω απεριόριστα κι αν εγώ δεν τους καταλαβαίνω κάποιοι άλλοι που γνωρίζουν περισσότερα (απείρως) τους καταλαβαίνουν και τους αποδίδουν τα οφειλόμενα.

Αφορμή γι’ αυτά ο νεαρός εκ Κοζάνης καθηγητής μαθηματικών στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ του Καναδά, (εκεί δημιούργησε και ξεχώρισε ο λογοτέχνης Ν. Καχτίτσης) που έγινε παγκοσμίως γνωστός με τη λύση ενός μαθηματικού προβλήματος που ούτε μονολεκτικά ούτε εν περιφράσει να το διατυπώσω μπορώ. Καταλαβαίνω πως πρόκειται για κάτι σημαντικό στο πεδίο της επιστήμης του κι ότι αυτός είναι μια μαθηματική διάνοια. Αναρωτιέμαι φορές πως αντέχουν τέτοιο βάρος γνώσης σε παγκόσμιο επίπεδο αναγνωρισμένο αλλά και της συνακόλουθης δημοσιότητος.
     Αλλά χαρισματικοί άνθρωποι...

    Μιλώ για τον Δημήτρη Κουκουλόπουλο του οποίου οι γονείς Πάρης Κουκουλόπουλος (πολυετής δήμαρχος Κοζάνης, βουλευτής και υπουργός) και Δήμητρα Σιακαβάρα φαρμακοποιό, προφανώς και νιώθουν εξαιρετικά.

    Αλλά ας επιτρέψουν και εις ημάς να νοιώθουμε ωραία ως συμπατριώτες αυτού του σπουδαίου επιστήμονα που διαπρέπει στην ξένην αλλά ξεκίνησε από Κοζάνη επιβεβαιώνοντας ως ένα σημείο το λόγο του επιφανή νεοελληνιστή Γ. Π. Σαββίδη που κάποτε χαρακτήρισε την Κοζάνη ως την «λογιοτέραν των πόλεων της Δυτικής Μακεδονίας». Που όχι μόνον είχε και έχει αλλά και γεννά.

το 1 / 3ον

 Καταναλώσαμε ήδη το εν τρίτον του μηνός Αυγούστου
όπως γρήγορα καταναλώνεται η μπαταρία στα αϊφόν
σε ποιά πρίζα να χωθούμε στα σοβαρά ή χάριν γούστου
να πούμε έστω: " Εύγε εύγε ό,τι είδον οι οφθαλμοί ημών"

Μετά τις 15 και βλέπουμε...

 Ετοιμασίες, τι λέω ολοκληρώματα, τι ξαναλέω τυπογραφείο...
(εμένα μου λες μετά της Παναγίας ανοίγει το "αγλαόμορφον" τυπογραφείον Λιθογραφία της Ραιδεστού, άρα...)

Επί των Παρακλήσεων

Στις Παρακλήσεις του α’ 15θήμερου του 8ου μηνός
εξαίσιες καλοκαιρινές τελετές των Ορθοδόξων
(σαν τις αρχαίες τραγωδίες που παίζονται
στο υπαίθριο θέατρο άνωθεν του στρατοπέδου)
ψάλτες, ιερείς, λαός πιστός και μη, μετέχουν
μετά σιωπηλούς εμφάσεως και συγκινήσεως.
Στην άγιο Νικόλαο τον καθεδρικό της πόλεως λ. χ.
ο πρωθιερέας ο γλυκύς παπα - Δημήτριος
(ο πλέον καλλικέλαδος της μητροπόλεως)
σαν άσσος μπαλαντέρ περιφέρεται στα αναλόγια
και δίδει σ’ αυτά μια υψηλόφρονα μουσική αίσθηση.
Ημεροι φεύγουμε από την ακολουθία
συγκαταβατικοί αφού χτυπήσαμε την κάρτα
στην Παναγία του Αυγούστου·
βέβαιοι όντες πως δεν θα χάσουμε
απεναντίας μπορεί και να κερδίσουμε
μια εφήμερη παρηγορία στους καυμούς μας..

διακοπές...

Διακοπές τον Αύγουστο στο Βορειοδυτικό μπαλκόνι. Από τα ξενοδοχεία στα δάση και πίσω...Εξοχα και μη μου μιλάτε για εξοχή και θάλασσα· αλήθεια αυτή τi χρώμα έχει;

Στο όρος Θαβώρ δηλ. χαμηλό Αη-Λια

 Στο όρος Θαβώρ δια την Μεταμόρφωσίν Του
αυτόπτες μαρτυρες του πράγματος
παρέστησαν οι 3 μαθητές στην αρετήν διαπρεπείς
Πέτρος, Ιωάννης, Ιάκωβος
Επεσαν καταγής περίφοβοι λόγω της λάμψεώς Του
ότι εν δόξει τους εφανερώθη
με τους σωματοφύλακες Ηλίαν και Μωυσήν
ως οι άλλοτε Ηρακλείς τους στέμματος στις δραχμές
Στο προαύλιον του ναού πιστοί 113 ή 213 κάθιδροι
ανεβήκαμαν στο λόφο του χαμηλού αη-Λια
στο εκεί ναϋδριον Μεταμορφώσεως
υπαίθριος εσπερινός μετ’ ολίγων νεφών
Κι ήταν ωραία η εσπέρα λιγόστεψεν κι ο αέρας
Τα φυσικά της φύσης πράγματα καταχάρηκαν
δι αυτό που συνέβαινε όπως κατ’ έτος άλλωστε.
Ανήμερα
Κονωνήσαμε αντίδωρον και μεταλάβαμεν σταφύλι
τη μέρα αυτή οι αμπελουργοί τη θεωρία κάνουν ύλη

Δοκιμές σχεδόν το τέλος τους στο εξώφυλλο της Παρέμβασης του θέρους, Καλοκαίρι θέλω να πω, του τχ. 192-19

Ταξί(ει)δι με τον Αύγουστο...

Αφού έριξα τον περσινό αγιασμό στη γέρικη Σεφλέρα του γραφείου, πρωί πήρα τον νέο αγιασμό του έτους· σε μικρό μεταλλικό οιονεί παγούρι παρόμοιο με κείνο που ο Κλιντ Ησγουντ στα γουέστερν του, έπινε το ουίσκι του.
- Το καλοκαίρι τέλειωσε… ήρθε ο Αυγουτος.

Ως γνωστόν: «Απ’ όλες τις πράξεις το ανθρώπου οι μόνες ίσως χρήσιμες και οι μόνες σκόπιμες είναι: η ποίηση και το ταξίδι» (δε θυμάμαι ποιός το είπε).

Το ταξίδι γενικώς με γιώτα (ι) το κάνεις μάλλον μόνος
Το ταξείδι της ζωής με έψιλον γιώτα (ει) εσύ κι ο χρόνος

«Ουρανός και γη είναι πανδοχείο για όλα τα δημιουργήματα, φως και σκιά είναι ταξιδευτές για εκατοντάδες γενιές. Κι αυτή η ζωή που κυλά είναι σαν όνειρο (Λι Πο 701-762 Κινέζος ποιητής

«Ζωή
είναι το ταξίδι
το ταξίδι
είναι σπίτι» (ΜATSOYA Basho Ιάπων ποιητής (1644-1694)