Για τον Αντόνιο Ταμπούκι αλλ' όχι μόνον...

Αμέσως μετά τις απογευματινές ειδήσεις στα σάιτ, για την καγγελόφρακτη (“κάγγελα κάγγελα παντού”- την εποχή της δικτατορίας υπήρχαν λιγότερα, μη πω καθόλου γι' αυτόν τον τρόπο) παρέλαση της “Ελευθερίας” στις πόλεις των νεοελλήνων, κεχηνότων θεατών - ακροατών, εκεί διάβασα πως “πέθανε ο συγγραφέας Αντόνιο Ταμπούκι”. Εντελώς και στα 69 του χρόνια. Ιταλός. Ας συγκινηθούμε ορισμένως, είπα. Πριν λίγο καιρό φυλλομετρούσα του 'Ιταλο Καλβίνο τις “Εξη προτάσεις για την επόμενη χιλιετία” (εκδ. Αλεξάνδρεια μτφ. Μα

Οι «Ελεύθεροι» γιουχαϊσμένοι

            «Ερμα ν’ τα μάτια που καλείς, χρυσέ ζωής αέρα»

...Τότε πήραν τη μεγάλη απόφαση της Εξόδου. Ελαβον την  ευλογία του τοπικού, εθνικού ημών ήρωός τους, Γεωργίου Λασσάνη, από τον πίνακα του Κ. Ντιό, ο οποίος στον προθάλαμο κεκλιμένος κοιτούσε με οίκτο τα πολιτικά, στρατιωτικά κι εκκλησιαστικά αθύρματα που διαφεντεύουν τον τόπο, κατέβηκαν τις σκάλες του Δημαρχείου και βγήκαν στο φως της γιορτινής μέρας.

        

Περί την 21ην Μαρτίου παρα-ποιητικές ανακοινώσεις και διαγνώσεις

                                                                      

Εικόνες της πόλεως

Τη μέρα στην πλατεία

            Σήμερα και ημέρα της δασοπονίας β΄ιια﷽﷽﷽﷽﷽﷽έντρα προς εμφυοριοβισα μεγαρικα στγμςη δεν ερήκαν οι δασοκτόνοι του Δήμου να κατακρεουργήσουν τα δέντρα μπροστά από ένα αρχοντικό που θέλει γίνει στο μέλλον Πινακοθήκη μιας πόλεως που μέχρι στιγμής δεν ΄ιια﷽﷽﷽﷽﷽﷽έντρα προς εμφυοριοβισα μεγαρικα στγμςη δεν εέχει  ούτε ένα πίνακα. Τα δασικά δέντρα  δεν τα κουρεύουν εν χρω αλλά τ’ αφήνουν στην κλαδική τους ελευθερία μόνον τα οπωροφόρα κλαδεύονται. Γι αυτό κι εγώ την αυτή ημέρα  όλως τυχαία πριόνισα  μερικά άτακτα κλαδιά της κυδωνιάς στην αυλή χωρίς να γνωρίζω ότι πρ΄ιια﷽﷽﷽﷽﷽﷽έντρα προς εμφυοριοβισα μεγαρικα στγμςη δεν εάττω και σωστά.

           

Στο Λαογραφικό Μουσείο η ποίηση εφ-ημερεύει

Ο Σύνδεσμος Γραμμάτων και Τεχνών ν. Κοζάνης, η πνευματική επιθεώρηση «Παρέμβαση», το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, το Λαϊκό  Πανεπιστήμιον "Γεώργιος Παρακείμενος», το Συνεταιριστικό Βιβλιοπωλείο κι άλλοι πνευματικοί μικροοργανισμοί της πόλης σας καλούν στις 8 το βράδυ της 21/ Μαρτίου 2012 στο μεγάλο ισόγειο του Λαογραφικού Μουσείου (όπως κάθε χρόνο άλλωστε) όπου θα λάβουν χώρα:

O Ροβινσώνας Κρούσος από τη λογοτεχνία κι ο Κωνσταντίνος Μπέλιος από τη Βλάστη

     Χρόνια λανθάνει στη βιβλιοθήκη μου και στην άτακτη κι αστοίχιστη ντάνα (ντάνες δηλαδή) των αδιάβαστων βιβλίων, μια φωτοτυπημένη έκδοση, σε μορφή βιβλίου δεμένη. Γράφει στην πρώτη σελίδα του: «Του νέου Ρόμπινσον συμβάντα», κύριος τίτλος και ο υπότιτλός του σιδηρόδρομος: «Συντεθέντα μεν εις Γερμανικόν ιδίωμα, μεταφρασθέντα δε εις την απλήν ημών διάλεκτον παρά Κωνσταντίνου  Δημητρίου Μπέλιου του εκ Λινοτοπόλεως της Μακεδόνιας, και παρ’ αυτού αφιερωθέντα τοις εντιμοτάτοις, χρησιμοτάτοις και εν πραγματευτείς αρίστοις Αυταδέλφοις Κυρίοις Κυρίοις, Αδάμ και Δημητρίω Κωνσταντίνου Τζετήρη ων και τοις αναλώμασι τύποις εκδοθέντα. Τόμος Α’ Εν Βιέννη της Αούστριας 1791. Εκ της Ελληνικής Τυπογραφ. Γεωργ. Βεντότη».

                 

Ρόδου, ας πούμε, μοσχοβόλημα

Αναμένουμε μπροστά σε πληρωμένα διόδια

μυλόπετρες ασήκωτες οι άγκυρες στο λιμάνι

πότε να δώσει ο σηματωρός τα κατευόδια

για το νέο ταξείδι της ζωής που καταφτάνει.

Μάτια έτοιμα ν’ αφήσουν τα δάκρυα φτερά

μιας χαράς που αμήχανη πάει κι έρχεται ακόμα

29/2 τέλος χειμώνα καθώς το έαρ αναφτερά

ένα κλωνάρι αμυγδαλιάς άνθισε στο στόμα