Τα 2 απογευματινά και το 1 πρωινό της "Παρέμβασης"

 

Μια εβδομάδα πριν τις εκλογές σε δύο απογευματινά (Παρασκευή 28 Ιουνίου και Σάββατο 29 τις ώρες από 18.00 έως 21.00 )

και ένα πρωινό Κυριακής 30 Ιουνίου 10. 30 - 13.30 ξαναπαίρνουμε τα μονοπάτια του Δυτικομακεδονικού πολιτισμού
 (γράμματα, τέχνες, λαογραφία), στο Λαογραφικό μουσείο Κοζάνης.

Παρασκευή 28/6

Δήμητρα Καραγιάννη, Ματίνα Μόμτσιου – Τσικριτζή, Γιώτης Βασιλειάδης, Χριστίνα Ματιάκη, Παναγιώτης
 Δημόπουλος, Φίλιππος Καλαμάρας, Αλέξανδρος Βρεττάκος, Μάριος Μώρος Κυπαρίσσης.

Το θεατρικό σχήμα ΟΝΕΙΡΟΔΡΑΜΑ με τους Κώστα Ιωαννίδη, Σέβη Κωνσταντινίδου, Αθανασία Γεωργάκα, Νικολέτα Σιώμου

που διαβάζουν ποιητές της δεκαετίας του ‘30 από την ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη «Χαμηλή φωνή».

Σάββατο 29 /6

Αννα Μαμάτσιου, Αναστασία Μακρή, Αννα Κουστινούδη, Κέλλυ Γρηγοριάδου, Μιχάλης Πιτένης, Αντώνης Παπαβασιλείου.

Συζήτηση: Β. Π. Καραγιάννης και Κώστας Ντιός «Μια πεζο-ζωγραφική παρτίδα σκάκι στο περιβάλλον του Κώστα Λαχά:
 «Πληκτρολογείς στο κινητό τη μοναξιά σου...».

«Όταν οι Λέξεις συναντούν τη Μουσική…» Κλασική κιθάρα: Αποστόλης Καραμέτσιος, μουσικός.
Ανάγνωση: Ο Νίκος Κουρού, Ηθοποιός - Σκηνοθέτης διαβάζει από τα «Τρία κρυφά ποιήματα» του Γ. Σεφέρη

Λογοτέχνες της Κοζάνης διαβάζουν κείμενά τους: Μιχάλης Πιτένης, Γιώργος Δελιόπουλος, Ολυμπία Τσικαρδάνη, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Ελένη Δεληβοριά, Δήμητρα Καραγιάννη.

Κυριακή 30/6

Αντώνης Κάλφας, Φιλόλογος – Ποιητής, Προβολή ταινίας – Σχόλια: «Οι ταινίες τεκμηρίωσης ως πολιτισμικός

οδηγός γύρω από την καθημερινή ζωή και τις συμπεριφορές στη δυτική Μακεδονία. Η περίπτωση του ντοκιμαντέρ

 «Μαθήτριες Λυκείου» (2005) του Γιώργου Κεραμιδιώτη» .

«Αγιογραφικό σχέδιο: Εισαγωγή στις βασικές αρχές» Εργαστήρι Αγιογραφίας με την Χριστίνα Ματιάκη

Η «Σονάτα του Μπέργκ»

Βράδυ του Θερινού Ηλιοστασίου 2019
εκλήθημεν με του διαδικτύου τους τρόπους
ες το αγλαόηχον ωδείο της οδού Μακρυγιάννη
όπου ρεσιτάλ πιάνου έδιδεν ο Παναγιώτης Δημόπουλος
ο πλέον λόγιος της δημοτικής αρχής που αποχωρούσε
Τη «Σονάτα του Μπέργκ» μετά λόγου γνώσεως εκτελούσε
και το ευάριθμο λεπτοφυές ακροατήριον
σαν σύνολον αιδημόνως σιωπούσε
αλλά κατά μόνας ο καθείς
τη όποια λύπη του σαν τσίχλα εμασούσε
Κι ως άκουγα την εξαίσια εκτέλεση
του βιρτουόζου του πιάνου και του λόγου
τον Δ. Μ. «που έφυγε για τ’ ανοιχτά
τον φίλο που έφυγε στο νησί με τα πλατάνια»
και τα ασφοδίλια, εσυλλογιζόμουν
απόντα απ’ την αισθαντική εκδήλωση
αυτές τις εκλεκτές που τις επήγαινε με χίλια,
κι εθλιβόμην ορισμένως...

Ωρες ηλεκτρισμένες

Ξερικά αστραπόβροντα δίχως βροχή ώρες ηλεκτρισμένες
πως να σε ημερέψει μια μπόρα όταν η φύση σε αγριεύει
στο κάθυγρο σώμα του καλοκαιριού μέρες σακατεμένες
σε όποια στέγη κι αν σταθείς μια έλλειψη σε δυναστεύει

Η μεγάλη είσοδος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη

Γαλατόπιτες

Πότε γεννήθηκες; Τσ’ γαλατόπιτες· βεβαία ημέρα, Κυριακή
Λόγος του Πάκου τ’ Σιόρη· την αυτή λοιπόν του 2019 μέρα
απλωθήκαμε στο τραπέζι μας και σε μια υψηλή μαγειρική
Και την ψυχή, ας πούμε, τη χώσαμε σε μια γαλήνια σφαίρα

Στην ενορία ήδη Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

Την Κυριακή της Πεντηκοστής
το ΜΕΛΤΕΜΙ του Τ. Κ. Παπατσώνη
(σελ. 126 τ. Β’ ΕΚΛΟΓΗ ΙΚΑΡΟΣ 1962)
διεξέρχομαι λίγο πριν την πρώτη καμπάνα
Μέρα δηλ. που γονατίζει κόσμος και ντουνιάς
σε στάσεις 3: «Ετι και έτι κλίνατε τα γόνατα...»
Συλλογίζομαι την ποίηση του:

«...Την Πεντηκοστή
στέκεται η πιο κρίσιμη Στιγμή στο χρόνο του
Συστήματος·
Τέτοια εποχή έχει φουντώσει στον τόπο μας ο ήλιος
ξεραθεί η γης, άναψε το καλοκαίρι, γλώσσες πύρινες στέλνουν κατακλυσμό
τις σαϊτες της Χάρις, πούχουν την καρδιά μας σημάδι κ.λπ.»
Ούτως εχόντων των πραγμάτων: «Αχραντε, άμιαντε, άναρχε, αόρατε, ακατάληπτε, ανεξιχνίαστε, αναλοίωτε, ανυπέρβλητε, αμέτρητε, ανεξίκακε Κύριε»,
κατά τον αναγνώστη ιερέα, «Αμαρτίας νεότητος ημών
και αγνοίας μη μνησθείς
και εκ των κρυφίων καθάρισον ημάς»
Τότες εις εν καρυόφυλλον πικρόν
κατάπικρον θα έλεγα εσχάτως
αποθέτουμε ελπίδες, προσευχές κ.λπ
ωσάν σε σχεδία ναυαγού περιπλέοντες
προς το μέγα Αγνωστο

Ποίημα εν θερμώ ή μάλλον εν ψυχρώ

Ακυλίνης μάρτυρος κι Αντιπάτρου Βόστρων
έγραφε το ημερολόγιο των αγιορειτών
ο δε Ιούνιος 13 του 2019 ότε μετέστει
εις την διακεκαυμένη ζώνη του Καθαρτηρίου
ο Δμτρς Μντσδς κάτοικος του εντελώς ωραίου
Τώρα μετά των δικαίων συναριθμείται
(στο χώρο ανακύκλωσης σωμάτων)
Απαρηγόρητοι αλλά ζώντες
δεν πήραμε παρουσίες
η απουσία του μετρούσε εκκωφαντικά
Ας τον φροντίσει τώρα ο Θεός
στην μεγάλη του απαλάμη που βιάστηκε να χωθεί
κι αφού τον πήρε τόσο νωρίς κοντά Του
Εχάσαμε άνθρωπο, πολύτιμο, ακριβό,
μοναδικό στη μοναχικότητά του
και όλα τ’ άλλα είναι εκ του περισσού

Ημίν τοις φίλοις...

 - Πριν χρόνια μου είχε χαρίσει τα άπαντα του Φαίδρου Μπαρλά που τόσο αγαπούσε. Οταν πέθανε ο ποιητής έγραψαν στο μνήμα του: «Αν σας ρωτήσει η κόμισσα πείτε πως μετακόμισα». Στο δικό του τώρα τι θα γράψουμε. Μιλάμε για τον Δημήτρη Μεντεσίδη που πέρασε αδόκητα στο επέκεινα εχτές, γι αυτόν τον ντιλετάντη αισθητιστή ξεχωριστό άνθρωπο κι αλησμόνητο φίλο. «Ημίν τοις φίλοις πένθος», συντριβή θέλω να πω, και σιωπώ...

Η μεγάλη πλατεία

 Μέσα σε φώτα κίτρινα περπατάς τη Θεσσαλονίκη
πάρε ό,τι θέλεις αλλά κι άφησε ο,τι δεν σου ανήκει

Γωνία Βυζαντίου κι Αναλήψεως (6η Ιουνίου)

Επέρασα απ’ το καθίδρυμα Μπαράκα
σύνορο με Κεντρί κι ερειπωμένο ανάκτορο Γαλερίου
Ηύρα εκεί τον Δον Ηλία Κιχότη Κουτσούκο
προϊστάμενο λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και περιχώρων
και με κέρασε καφέ αυτόν που λεν ελληνικό.
Λογάριαζα δε να συναντήσω
τυχαία ίσως τον Μάρκο Μέσκο
ποιητή του σκοτεινού δάσους του μυαλού μας
παρότι ήξερα πως πέθανε εδώ και μήνες
εν τούτοις ήλπιζα
κι εν τούτοις δεν τον βρήκα
μόνον κάτι στίχους του σ’ ένα χαρτάκι
ταμειακής μηχανής γραμμένους:

«Τι εικόνα τι πέλαο τι δρυμός!
Βουϊζουν όλα στον κόσμο επάνω
Πεδίο βολής το λιγόκαιρο πλάνο
ατάλαντος ζωής λογαριασμός...»
κ.λπ., κ.λπ.

5 χρόνια μετά...

 Τον Οκτώβρη του 2014 ανέβηκα τα σκαλιά του Δημαρχείου για να αναλάβω μια ιδιαίτερη και τιμητική θέση για τα 5 χρόνια που θα ακολουθούσαν, ως Ειδική Συνεργάτιδα του Δημάρχου Κοζάνης. Και είχα μία εξαιρετικά δυνατή και χρήσιμη εμπειρία, δουλεύοντας με αφοσίωση και ενθουσιασμό, στα εύκολα και στα δύσκολα αυτού του μεγάλου και μικρού κόσμου, που λέγεται Δήμος.
Τα πέντε αυτά χρόνια ήταν απολύτως έντονα και απολύτως δημιουργικά. Γέμισαν τις αποσκευές μου με εμπειρία, γνώση, ωριμότητα και δύναμη. Καταθέτοντας «ψυχή» κόντρα στις δυσκολίες, και πιστεύοντας πεισματικά πως μπορώ «να αλλάξω τον κόσμο» (μεταξύ μας, πάντα θα το πιστεύω αυτό), κλείνω έναν ωραίο κύκλο, που αποτελεί πολύτιμο κομμάτι μου και «προϋπηρεσία ζωής» για το μετά.
Είχα τη χαρά και την τιμή να συνεργαστώ με τον Λευτέρη Ιωαννίδη και με μια Δημοτική Αρχή που διοίκησε με ήθος, αποτελεσματικότητα, ικανότητα και σοβαρότητα, που παρήγαγε σημαντικότατο έργο και που έβαλε τις βάσεις για ένα αλλιώτικο αύριο, επιδιώκοντας να φέρει μια άλλη αισθητική κι έναν άλλο αέρα στον Δήμο, στις υπηρεσίες και την πόλη, φιλοδοξώντας να μεταμορφώσει την Κοζάνη σε σύγχρονη ανοιχτή πόλη του κόσμου. Και ξέρω πως το στίγμα της θα μείνει ανεξίτηλο στον χρόνο, γιατί αυτά τα χρόνια έγιναν αλλαγές ριζικές, εσωτερικές και βαθιές.
5 χρόνια μετά, λοιπόν, αφήνω πίσω μου τον Δήμο Κοζάνης, «γεμάτη», δυνατή, χαρούμενη και ευγνώμων για όσα είδα, για όσα έμαθα, για όσα πήρα, για όσα έδωσα. Εύχομαι η νέα Δημοτική αρχή που αναλαμβάνει, να πετύχει τους στόχους της και να πορευτεί με αυταπάρνηση για τον τόπο και τους ανθρώπους του.
Το μέλλον είναι μπροστά. Και μας περιμένει να το κατακτήσουμε.

καὶ ἀπῆλθεν ἐν βοῇ καὶ κωδωνισμῷ...

Tο ζωντανό που έφυγε από το κοπάδι του Αλεξ. Ππδ. και τους «Χαλασωχώρηδές» του και μπήκε και ψήφισε μόνο του...
"...Εἶχαν φέρει ἀπὸ τὰ Καλύβια καὶ τὸν μπαρμπα-Γιώργην τὸν Ξοπούλην, ἄγροικον, ὅστις ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν δὲν εἶχε καταβῆ εἰκοσάκις εἰς τὴν πόλιν, καὶ τοῦτο μόνον ἐν καιρῷ ἐκλογῶν. Τοῦ εἶχαν τάξει ζεῦγος τσαρουχίων καὶ μίαν τραγόκαπαν, καὶ οὕτως ἐπείσθη νὰ ἔλθῃ. Κατῆλθε περὶ μεσημβρίαν μὲ ὅλον τὸ αἰπόλιόν του, μὴ ἐμπιστευόμενος νὰ τὸ ἀφήσῃ πρὸς ὥραν εἰς τὴν φροντίδα ἄλλου βοσκοῦ. Ἔφερε τὰς αἶγάς του ἕως εἰς τὰ πρόθυρα τοῦ Σχολείου, εἰσήχθη εἰς τὸ πρακτορεῖον τῶν Χαλασοχώρηδων, εἶτα εὐθὺς μετέβη εἰς τὸν τόπον τῆς ἐκλογῆς, κρατῶν καὶ τὴν πήραν του ἀνηρτημένην ὑπὸ τὴν ἀριστερὰν μασχάλην, μόλις πεισθεὶς ν᾽ ἀφήσῃ τὴν μαγκούραν του ἔξω τῆς θύρας. Εἰσῆλθεν, ἐχαιρέτισε τὴν ἐπιτροπὴν καὶ τοὺς παρεστῶτας εἰπὼν «Γειά σας!», ἐψηφοφόρησεν, ἐξῆλθεν ἀμέσως, καὶ συρίξας συνήγαγε τὸ αἰπόλιόν του, καὶ ἀπῆλθεν ἐν βοῇ καὶ κωδωνισμῷ..."

Παλινόρθωση...

 «Ητανε μέρα συννεφιασμένη κανείς δεν τ’ αποφάσιζε...»
Κι όμως τ’ αποφάσισαν.
Παλινόρθωση· δελφίνια, φλάμπουρα και κανονιές
20.30 η τελευταία υποστολή σημαίας
στην πλατεία έναντι του Δημαρχείου
Η μικρή μπάντα του στρατού (9 νοματαίοι)
έπαιζε ένα μαρς του δρόμου
όχι τη «Μακεδονία ξακουστή»
Αυτή εν σιωπή τιμωρούσε
ενώ η άλλη σαρδόνια το διασκέδαζε...

Ιούνιος 1

Ιδού λοιπόν το τέλος και της φετινής Ανοίξεως
με Ελληνοευροεκλογές κι αγρίας βροχοκατανύξεως
Ιούνιος και άρχεται με ψύχρα κι αυτό το καλοκαίρι
Να δούμε αν θα μας έρθει το νέο του σεφέρι
Κι αντιγράφω από τις «Μέρες Η’» του Γ. Σεφέρη:

«Πέμπτη 1 Ιουνίου (1961) Απόγεμα
Φώνημα με Καραγιάννη για θέμα μεταφοράς παλαιών ανταρτών
από Πολωνία εις Βουλγαρία. Λέει πως έχουν πρόβλημα
 παραίτησης Υψηλάντη - «δυσάρεστο» προσθέτει.