Πριν 10 χρόνια ακριβώς...

Πριν από 10 χρόνια ακριβώς/ εις το Α’ κατηγορίας κοιμητήριον ξενοδοχείον Αθηνών/ έλαβε θέση ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν / (Λ. Κρκς θέλω να πω)/ κι έκτοτε αγνοείται η τύχη του παντελώς/ Οσοι μικροοργανισμοί υπό γης τον εχόρτασαν/ κι όσοι άνωθεν αυτής ακόμη τον πεινούνε/ Απαρηγόρητοι τον δοξολογοθρηνολογούν/ - Που να ήσουν στο τώρα/ που μας σαρώνουν της ευτέλειας άρματα δρεπανηφόρα / - Που θες να είμαι στους ασφόδελους λειμώνες/ χωρίς καλοκαίρια, άνοιξες, φθινόπωρα, χειμώνες/ Βαρέθηκα να προσδοκώ ανάσταση...

Ο δρόμος...

Κλασική λογοτεχνία «Ο δρόμος προς τις φάμπρικες» των ΕΛΤΑ κοζανης και περιχώρων πρωί εορτή όσιου Αλεξάνδρου

Επαρχιακός ανθρωπος

Είναι ένας επαρχιακός άνθρωπος/ ταξιδεύει εκτός πόλεώς του με λεωφορείον πια/ Αφού περάσει τα αμφίδρομα διόδια Μαλγάρων/ τα λίαν ποιητικά / διαβεί τον ελαιώδη Αξιό κι ελώδη Λουδία/ συνήθως καταπλέει ως ναυς κυματολιγοφίλητος/ σε παραθαλάσσιο μικρό καφενείον έρημο εκ του COVIT/ τη θάλασσα εν ειρήνη παρατηρών/ πως στο βάθος της ξεφορτώνουν κοντέινερ διεθνή/ και το λαμπρόν υπερωκεάνειον «Θαλασσινή ωδή»/ του Φ. Πεσσόα δεμένο να λικνο-ακκίζεται./ Σπανίως, όπως χτες λ.χ., σε οφθαλμοποιητικοιατρείον/ συνοδός, χάζευε αφίσες του άλλοτε, λογοτεχνικές/ πως κάποτε σε πατάρι βιβλιοπωλείου / ήτο κι αυτός της ποίησης συναγωνιστής εν λόγω. / «Κι αν κάποια στην Καλαμαριά πουκάμισο μου ράβει/ εγώ θα ρθω απ’ τα πέλαγα με τη φυρονεριά...»/ ΠΑΝΟΡΑΜΑ μισής ζωής και βάλε...

21 μετά την 20η Αυγούστου

Ως και το Α. Τ. Μ. της γειτονιάς μου ευχήθηκε -υπόλοιπον 9,48 ευρώ/ Φιλιες υπάρξεις όπου ειστε, διάπυρος προς θεον αντευχετης, θα σας βρω...

Στην Παναγιά στη Θάσο...

Τω καιρώ εκείνω όταν ακόμα ως οδηγός δεν είχα επίγνωση των οδικών κινδύνων βρεθήκαμε μέσω Καβάλας στη νήσο Θάσο. Μέρες Δεκαπενταυγούστου. Κοινότης Παναγιάς. Δωμάτιον ελεεινόν. Βουλωμένο εννοείται το μπάνιο. Αυτό βρήκαμε δωματιοζητούντες ως οι ψωμοζητούνες Ελληνες επί Κάλβου. Τα βράδια κατεβαίναμε στο κέντρο του χωριού. Σταματούσαμε σε έναν παπατζή και σε μια δημόσια πρόχειρη ρουλέτα μαύρο κόκκινο, με το αφεντικό της μ’ αυτί και μάτι ν’ αφτιάζεται τους αστυνόμους. Το πράγμα έθελγε τη μικρή τότε Δμτρ. Με πίεζε να παίξουμε. Κάτι χάσαμε φυσικά. Παραμονή της Κοιμήσεως στο μέγα ναό της στην Παράκληση κατεβασιές αμέτρητες τα ονόματα υπέρ υγείας. Την επαύριον πανηγύρι. Κόσμος πληθύς. Είχε και το λεγόμενο κουρμπάνι. Σφάζαν ζώα μεγάλα και τα μαγείρευαν για τους νηστεύοντες και μη πιστεύοντες και μη. Με την απόλυση γινόταν η διανομή δηλ. ο χαμός ποιός θα ευλογηθεί με το πλαστικό πιάτο κρέας μετά κρομύων. Η Δήμητρα φυσικά: - Θέλω κι εγωωώ, ποδαριζόταν. Τι να κάνω, πατήρ. Χώθηκα στην κινούμενη τουριστομάζα που επαιτούσε μερίδιον. Ασφυξία. Φωνές υψώνονταν ως θυμίαμα ενώπιόν Της: Πνίγομαι, θα σκάσω, έλεος, Παναγία μου. Το χριστεπώνυμον πεινασμένο πλήθος δε λογάριαζε ούτε σειρά ούτε σέβας είχε. Κάποτε έφτασα στους κουταλοδιανεμητές. Πήρα το αναλογούν κι επέστρεψα στην οικογένεια που αγωνιούσε. Την πρώτη και μόνη κουταλιά η Δμτρ την έφτυσε χαμαί με θορυβώδη αηδία. Η μόνη κουταλιά που διήλθε τον καταπιώνα μου την ένιωσα σαν να καταπίνω ιδρώτα κροκοδείλου. Στα σκουπίδια κατευθείαν το ευλογημένον κουρμπάνιον. Τις ανεόρταστες μέρες κολυμπούσαμε στην ακτή της γεμάτη σφήκες που δεν μας ετίμησαν ευτυχώς με τη δήγμα τους. Ετσι επέρασα έναν Δεκαπενταύγουστο στην Παναγιά της Θάσου πριν χρόνια αμνημόνευτα, βοήθειά μας εν τούτοις.

URSA MINOR...

Γεμίζουν στάχτες οι «ήσυχες» μέρες του Αυγούστου/ στην κορύφωση της φλόγωσής του/ Φέτος το «Παναγία βόηθα» είναι βαθύ κόκκινο/ Στις παρακλήσεις γονατίζουμε ατελέσφορα/ κι ας ο παπα - Δημήτρης τις απο-θεώνει/ Περνώντας τις ενιαύσιες διακοπές (από τι;)/ στο δυτικό μπαλκόνι, οίκοι, καθώς βραδιάζει/ έχοντας έναντι ακριβώς/ την Μεγάλη Αρκτο εν θράμβω/ διαιρωτώμαι: την URSA MINOR ποιός την έκανε/ ακριβές αντίγραφο (α/α) αυτής αλλά πιο μικρή;/ Μη και ο Τ. Κ. Παπατσώνης (εκδ. Ικαρος 1962/ « Εσύ θα περνάς πότε πότε να τα λέμε/ είπε ο θεός στον ποιητή...»/

Η "Π" στο κλειστό τυπογραφείο

Mε έργο του Κ. Ντιο στο εξώφυλλο η θερινή Παρέμβαση του Αυγούστου τχ. 203-204 στάλθηκε σε ηλεκτρονική μορφή στο τυπογραφείον Grafis άλλοτε η ηρωική Λιθογραφεία, στη Νέα Ραιδεστό της Θέρμης, με πολυσέλιδον αφιέρωμα στον έρωτα κ.λπ. Φυσικά το τυπογραφείον ήταν κλειστό λόγω ολιγοήμερων διακοπών και περιμένουνε την ένδοξον επιστροφήν τους για την ένλοξον με επιμονή κι υπομονή (αυτοθαυμαζόμαστε) συνέχιση της έκδοσης.

Χαίροις...

«...Xαίροις των Σερβίων ο ιατρός, Γρεβενών το κλέος και Κοζάνης ο βοηθός». Μιλάμε για τον εορτάζοντα σήμερα όσιο Νικάνορα (1491 – 1549) ήγουν εκείνον τον νέο που παράτηξε πλούτη και χλιδή στη Θεσσαλονίκη δρόμο πήρε δρόμο άφησε πέρασε Βέροια, Κοζάνη, Γρεβενά έφτασε στο όρος Καλλίστρατον όρια Δ. Μακεδονίας και Θεσσαλίας και πάνω από τον Αλιάκμονα ποταμό ίδρυσε το Μεγαλομονάστηρον της Ζάβορδας (τιμάται η Μεταμόρφωση του Σωτήρος). Σήμερα η μονή μετά από πολλές περιπέτειες ακμές και παρακμές ελέγχεται από συνοδεία μοναχών που ήρθαν από την Τρίπολη περιοχή Ορθοκωστά (κι από το ομότιτλο αφήγημα του Θανάση Βαλτινού. Μεγίστη η προσφορά της στα γράμματα και στους αγώνες του τόπου. Η βιβλιοθήκη της επίσης πολύτιμη. Τον μέγα κι εμβληματικό «Κώδικα της Ζάβορδας» το ληξιαρχικόν βιβλίον της Δ. Μακεδονίας το «άρπαξε» ο Ν. Π. Δελιαλής της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης τον συντήρησε στην Αθήνα και τον «έσωσε». Στον καιρό μου στη Βιβλιοθήκη Κοζάνης τον εκδώσαμε με επιμέλεια της ωραίας ιστορικού κ. Μαρίας - Χριστίνας Χατζηιωάννου. (Ενα αντίτυπο αυτού χαρίζω σε όποιον πρώτος μου το ζητήσει). Το μοναδικό ολοκληρωμένο Λεξικό του Φωτίου το βρήκε εκεί και το «άρπαξε» επίσης ο Λίνος Πολίτης (και λίαν καλά το έκανε)· εδώ δε και χρόνια εκδίδεται στη Γερμανία. Απειρα τα θαύματα του αγίου αναφέρει η παράδοση κυρίως αλλά και η ιστορίας κάποτε. Τελευταίο και διαρκές το κοπάδι γιδιών της Μονής το οποίο εδώ εκατοντάδες χρόνια διατηρεί το ρούσο χρώμα τριχών (κόκκινο). Το ασκηταριό του αγίου που ακουμπά σαν φωλιά σχεδόν στον Αλιάκμονα το κατεβαίνεις εύκολα από το συντηρημένο μονοπάτι αλλά το ανεβαίνεις με τη γλώσσα σου βγαλμένη σαν γραβάτα και φρικτά δυσπνέων.. Ο όσιος Νικάνωρ είναι ο περιφερειάρχης άγιος και προστάτης της Δυτικής Μακεδονίας χωρίς εκλογές κι άλλες αμφισβητήσεις εδώ και 400 χρόνια «Χαίροις Νικάνορ, Ὁσίων ὁμόσκηνε» - Μεγάλη η χάρη του...

Μεταμορφώσεως της φωτιάς

Τα πεύκα που η φωτιά τα ρημάζει/ Και τα τρώει ο αέρας τα σωθικά / η Θαβώρειος Μεταμόρφωση ξεβράζει/ Θύματα ειρήνης κανονικά / Τ’ αντίδωρο κι οι ρόγες που μοιράζουν/ Καθημερινότητα που δεν είναι, μοιάζουν

Γρεβενών το κλέος

div class="separator" style="clear: both;">

Αέρας Αύγουστος

Πρωί μας φύσηξε ένας αέρας Αύγουστος μυστήριος/ Καθάρισε τα λέπια απ’ του Ιουλίου τον καταιγισμό/ Ανεβαίνουμε το 3ο καλοκαιριού μήνας καθαρτήριος/ - Προς το μεσημέρι διψάσαμε και πίνουμε αγιασμό.../