Σταυροπροσκυνήσεως

 30 Μαρτίου εχτές και το ημερολόγιο έγραφε: Μνήμη του Ανθρώπου με το γαρύφαλλο του Νίκου Τζήμα, Πάμπλο Πικάσο, Γιάννη Ρίτσου κ.λπ., και των συν Αυτώ οσιομαρτύρων. Την σήμερον 31 Μαρτίου Σταυροπροσκυνήσεως απλώς ελάβομεν από χείρας ιερέως ένα κόκκινον γαρύφαλλον...

Αύριο ώρα 7.30 στο Λαογραφικό Μουσείο

Κάτι από τον "κήπο που έμπαινε στη θάλασσα"
ή η άμμος που έμπαινε στο κάδρο
Κομμάτια αλυσίδας οξειδωμένα
Πέτρες που γυάλισε ο καιρός
Σχοινιά που δένουν τα καράβια
Κρεμασμένα πανιά και ξάρτια
Μικρά καράβια όνειρα του καθόλου
Ξύλα σάπια ο χρόνος...

Αύριο Κυριακή 31 Μαρτίου της Σταυροπροσκυνήσεως
ο ζωγράφος Μανώλης Δραγώγιας
στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης· εγκαίνια ώρα 7. 30

Ο νεος Ροβινσών

 Στον 21ο αιώνα αλλά όχι και στη Μύκονο
βρήκα τον νέο Ροβινσώνα χωρίς δίκαννο
Στα Καραούλια στου Πα το Τσαϊρι υπάρχει
και του «Αμπελόες Πα» χωροτρόπου άρχει

(Ο Κ. Δάλλας σε φωτ. του Απ. Τσιολάκη)

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΔΡΑΓΩΓΙΑ

Μια ξεχωριστή έκθεση ζωγραφικής θα λάβει χώρα από 31 Μαρτίου μέχρι 14 Απριλίου 2019 στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης.
Ο γνωστός ζωγράφος Μανώλης Δραγώγιας θα εκθέσει μια σειρά από νέα έργα του, στα οποία κυριαρχεί το έντονα λυρικό στοιχείο, που σε συνδυασμό με την ελεύθερη κι άνετη πλατιά πινελιά του, δημιουργεί έξοχα εικαστικά αποτελέσματα.
Η διοργάνωση γίνεται από τον Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών Κοζάνης, την Παρέμβαση και τον Σύλλογο Εικαστικών Καλλιτεχνών Κοζάνης, και τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Κοζάνης.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν την Κυριακή 31 Μαρτίου, ώρα 7.30 μ.μ. Για τον ζωγράφο και το έργο του θα μιλήσει η κ. Γλύκα Διονυσοπούλου, Υπ. Διδάκτωρ σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας.
Η έκθεση θα λειτουργεί τις ώρες λειτουργίας του Μουσείου.

Κι όμως...

...Κι όμως επαρακολούθησα την παρέλαση από την αρχή άχρι τέλους. Δεν είχα και κανένα όφελος οικείον, ο εγγονός μου αργεί ακόμα να σημαιοφορήσει ή τουλάχιστον να «παραστατήσει». Είχα πάει τελευταία φορά την εποχή των ηρωικών αντιμνημονιακών μας αγώνων (του δεν πληρώνω κ.λπ) να φωνάξω και να γιουχαϊξω, ο ευήθης. Ομως τα πλήρωσα ακριβά όλα αυτά τα καμώματα και με το παραπάνω σε τόκους και πρόστιμα.
Τώρα περίμενα τι; Τι, τί;. Να ακούσω από τη δημοτική μπάντα την «Πανδώρα» το εμβατήριον «Μακεδονία ξακουστή». Μη και το απαγόρεψαν; Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει με μια νευρικότητα είχα απελπιστεί αφού έπαιζαν κάτι ανόητα μάρς από οπερέτα μου φάνηκαν, ώσπου ναι, το έπαιξαν. Δις και τρις ίσως και τετράκις. Σύσσωμος ο λαός της παρελάσεως άρχισε να συντραγουδά, να χειροκροτεί και να ζητωφωνάζει. Συγκίνηση κι ενθουσιασμός κατέλαβε την οδό Παύλου Μελά της παρελάσεως. Στην εξέδρα ίσως κάποιοι να εκατάπιναν μπακακέους.
Η ΠΑΝΔΩΡΑ συστήθηκε το 1902 –η ονομασία της μάλλον από το σημαντικό πνευματικό περιοδικό εκείνης της εποχής «Πανδώρα» των Αθηνών που είχε συνδρομητές πολλούς σοβαρούς της Κοζάνης, οι οποίοι ίδρυσαν τη φιλαρμονική. Τότε αυτή έπαιζε στην πόλη και τις γύρωθεν τουρκοκρατούμενες περιοχές το εμβατήριον, οιονεί εθνικό ύμνο, «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά». Για να μην υποπτευθούν οι τούρκοι κάτι, το ονόμαζαν «Το πρώτο κομμάτι» (Μπιρεντζί νούμερο) όπως προσφυώς το ονόμασε ο λογοτέχνης Κ. Τσιτσελίκης, όταν μάλιστα το έπαιζαν μπροστά στον Πασά στο Βιλαέτι του Μοναστηρίου κι αυτός με ενθουσιασμό χειροκροτούσε και ζητούσε κι επανάληψη. 

ΥΓ. Τι πίνεις ίσως μου ξαναπούν οι νότιοι γνωστοί και φίλοι, και λες αυτά.
- Ας είναι, οι πολιτικά βαρείς ας με λένε ελαφρόν ...

Ε Λ Υ Τ Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α

- Τι είναι αυτό;
ΠΟΙΗΣΗ 0 τόμος με 693 σελίδες, βάρους 712 γραμμαρίων, εκδόσεις Ικαρος, 2002
Οι υπογραμμίσεις στο βιβλίο λέξεων και φράσεων έχουν ένα κυματισμό σαν εκείνο της θάλασσας όταν φυσά ο Ζέφυρος στα ταξείδια επιστροφής
Στην κατά αλφαβητικήν κατάξιν των πρώτων κι ύστερων στίχων του τόμου:
«Α, δώστε μου να φάω νεότητα σαν κρέας ωμό» (το μυαλό κάπως στις Μαινάδες από τις «Βάκχες» του Ευριπίδη που έσθιον ωμά)
«Ως κι ο καημός εάν τον ταξιδεύεις χρειάζονται όκια» (όκια λέξη ναυτική = οπή –τρύπα από την οποία περνά η αλυσίδα της άγκυρας)

Βραδιά Ποίησης στο Λαογραφικό Μουσείο αφιερωμένη στον Οδ. Ελύτη, με ευγενείς συμπολίτες κι υποψηφίουςπάσης φύσεως...

Την Πέμπτη 21 Μαρτίου στον εορτασμό της Παγκόσμιας ημέρας ποίησης η πόλη της Κοζάνης θα θυμηθεί τον Οδυσσέα Ελύτη, 40 χρόνια μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1979). Στο ισόγειο του Λαογραφικού Μουσείου που γίνεται κάθε χρόνο εδώ και χρόνια η εκδήλωση, ευγενείς συμπολίτες διαβάζουν ποιήματα της προσωπικής τους επιλογής αλλά και σχήματα λόγου και τέχνης (ΔηΠεΘέατρο Κοζάνης - Μαρίνα Καλογήρου και Γιώργος Παπανδρέου-) οι μουσικοί Δώρα Τανή (τσέλο) και Χριστίνα Τανή (Φλάουτο) θα δώσουν το παρών τους στη γιορτή.
Ενδιαφέρον έχει στο μέρος των συμμετοχών ποιοί και πόσοι από τους συμπολίτες υποψηφίους στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές θα λάβουν μέρος στην βραδιά σαν μια πρόγευση του αισθητικού, πνευματικού και καλλιτεχνικού τους είναι.
Στις 7 η ώρα στο Μουσείο με διοργανωτές το Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών Κοζάνης την Παρέμβαση και το ΣΥΝ Βιβλιοπωλείο

Η Κοινωνία πιστών για μια «Ψίχα Μεταλαβιάς»

...............
«...Είπα ιερά Κοινωνία;
- Ναι, είπες...
Παρέκβαση τότε.
«Καθώς το σιωπηλό και αδημονών, εκκλησιαστικόν πλήθος προσεγγίζει στο σολέα γυναίκες απ’ τ’ αριστερά, αρσενικοί και παιδάρια ανάμικτα από τα δεξιά, ένας ένας ανοίγουν το στόμα τους ενώπιον του ιερέως (είπε ήδη το «Μετά φόβου...») σ' οδοντιατρική διάσταση –ανοιχτά που λέγει ο χειριστής του τροχού κι επιδιορθωτής οδοντοσωτήρ σου Κώστας Δ.

«...Με τους άγιους Θεοδώρους και με κάτι τορναδόρους..." Γ. Σουρής

6.30 Στρατόπεδον Μακεδονομάχων - μέχρι πότε όμως το όνομα ότι οι Πρεσπολάγνοι και Μακεδονοσχίστες στην πύλη καραδοκούν.-. Α’ Χαιρετισμοί στον εκεί άγιο Γεώργιό του. Κυρίαρχοι οι δύο υψηλόφρονες, συνπρώτοι, ψάλτες Αθαν. Καρανάνος καί Βασίλειος Κωτούλας. Ντουέτο εύλαλον, σε εκκλησίασμα μυσταγωγικά άλαλον ή απλώς υποτονθορίζων. Μόνον ένας γενειοφόρος με κόκκινο μπουφάν σε κάθε «Υπεραγία Θεοτόκος» σηκώνεται και σταυροκοπιέται τρεις· έχει από χέρι εξασφαλισμένον τον παράδεισο, εμείς να δούμε τι θα κάνουμε. Απειρα κάτσε-σήκω βαρέθηκα να τα μετρώ. Στασίδι δίπλα στο παράθυρο κοιτώ έξω τον άλλοτε εκεί χρόνο μου. Στην κόχη του μια αγία Φωτεινή – Σαμαρείτιδα έχει στην αγκαλιά της ένα μικρό Μέγα Βασίλειο και στο βάθος ο κήπος και τα αρχαία μεγάλα κτήρια του Στρατοπέδου. Η ευταξία του, η καθαριότητα, η νοσταλγία του (υπήρξα εκεί ασημαντο-λοχιο-φάνταρο ταχυδρομικού για 24 μήνες), η λειτουργική ερήμωσή του τώρα...
8.30 Γρήγορο πέρασμα από τον καθεδρικό. Αρχίζει η δεύτερη ακολουθία που γίνεται για τους εμπόρους τους εργαζόμενους και λοιπούς «ψωνισμένους».
Συναγγίχτηκα με την ωραιότητα· μικρή ευτυχία.

Λιτή αντιφώνηση στην αίθουσα της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης στην εκδήλωση "Παρέμβαση 35 χρόνια" την 13η Μαρτίου 2019

Νιώθω την ανάγκη να ζητήξω μια συγχώρεση – κι όχι λόγω Σαρακοστής- που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σας ξεσήκωσα από τον καθιερωμένο τρόπο σας. Η παρουσία σας εδώ είναι μια ζεστή αύρα η οποία μας επιτρέπει εντός της να είμαστε εν μέρει ασφαλείς σε ό,τι επί του ατομικού ή του συλλογικού επιχειρούμε και εν μέρει επαρκείς και ικανοποιημένοι για το αποτέλεσμα των χρόνων μας.
Απόψε εδώ σχεδόν όλοι μας γνωριζόμαστε στις περισσότερες εκδοχές μας, αυτές κυρίως που έχουν εκτός από του αριθμητού τα διαφορετικά πρόσωπα, τον κοινό παρανομαστή της ευλογημένης εκείνης σέχτας που υπάρχει στο χώρο των γραμμάτων και της δημιουργίας. Ο καθένας σας είναι μια ξεχωριστή και πολύτιμη προσωπικότητα κι αυτό μας κάνει να νιώθουμε ωραία κι εμείς ότι συνυπάρχουμε με ανθρώπους που κινούνται πέρα από τα όρια του συνηθισμένου.
Αυτό διασχίζει την κοινή αύρα και γίνεται για εμάς μια κοινωνία αγαπητική και συνύπαρξη θελκτική.
Σκέφτομαι πως αν ημείς (με η ) αποτελούμε το ψιλό αλάτι της κοζανίτικης γης και πατρίδας, υμείς με ύψιλον είστε το ορυκτό αλάτι της Θεσσαλονίκης το λίαν εύγευστο και ευεργετικό.
Αντε κι ο Κάλφας των Αλυκών της Αι-Κατερίνης

Αύριο στην οδό Δημοσθένους 4 της Θεσσαλονίκης

 Η μικρά οδός Δημοσθένους (ο αριθμός 4 μας αφορά) στην πόλη της Θεσσαλονίκης, η οποία εκβάλλει στον Θερμαϊκό κόλπο, κείται μεταξύ των μεγάλων πλατειών Ελευθερίας κι Αριστοτέλους. Την Τετάρτη 13 του μηνός Μαρτίου και στα εκεί γραφεία της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (2ος όροφος), θα είμαστε άπαντες οι περί την «Παρέμβαση» ασχολούμενοι (παραλίγο θα έγραφα εργαζόμενοι) σε μια οιονεί εορτή για τα 35 χρόνια της με λόγους, διαλόγους κι απολόγους. Καλέσαμε με το διαδίκτυο και με λίγες χαρτώες προσκλήσεις, σχεδόν όλους τους αγαπητούς κι αγαπημένους φίλους και παραλήπτες της «Π» στη Θεσσαλονίκη. Ερθουν δεν έλθουν εμείς θα τους περιμένουνε. Εκείνη τη μέρα είναι και της οσίας Υπομονής, οπότε πλην της αυτονόητης διάθεσης, ας έχουμε και την ευχή της.

Καθαρά Δευτέρα

Ψάχνοντας να βρω «τη φωλιά της μέρας» ψωμί να φάμε
ως το γραφείο κινήσεως έφτασα του έρημου στρατώνα
στο ρημαγμένο εικονοστάσι την παραμυθία αναζητάμε
χορτάσαμε σάπιο σανό απ’ των πολιτικών τον αχυρώνα

Οπως είπε και ο Στέργιος

Σήμερον 6 Μαρτίου, μεσούσης της Αποκριάς, Των εν Αμορίω 42 μαρτ., Ευρ. Τιμίου Σταυρού και ήλων (παρακαλώ) υπό αγίας Ελένης και ο αναπλ. Υπουργός της ανάπτυξης υπογράφει με το Δήμο Κοζάνης και την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας συνθήκη για τη δημιουργία του Συντονιστικού Κέντρου Αντιμετώπισης Παρεμπορίου (ΣΥΚΕΑΠ).
198...Κοζάνη κεντρική πλατέα. ΚΚΕ εσωτερικού τότε. Ομιλεί ο Λεωνίδας Κύρκος ανεβασμένος σ’ ένα ικρίωμα, όπως το έλεγε, κατασκευασθέν από την 3μελή Ο.Β. οικοδόμων της Ανω Κώμης. Πριν απ’ αυτόν ομιλεί ο σ. Στέργιος Πιτσιόρλας ηγετικός παράγων του κόμματος. Ο Λ. Κ στο λόγο του έκανε 3 αναφορές, 1 εις τον Μαρξ και 2 εις τον Πτσρλ λέγων το: «Διότι όπως είπε και ο Στέργιος...» που έμεινε ως σλόγκαν στην ιστορία εκείνου του μικρού κι αισθαντικού, τότε, κόμματος. Εμείς ακούγαμε.
- Που ‘σαι νεότης που έδειχνες πως θα γινόμουν αυτό που έγινα...

Δάχτυλα χέρια σώματα

     Δάχτυλα που αγαπώ σε χέρια λατρεμένα
     σε σώματα ωραία κι ακατάλυτα ενωμένα

Εκδρομή στην νότια Μακεδονία.

 Σάββατο απόγευμα αφήσαμε την γεμάτη ΜΑΤ πόλη μας
Παρά τον ποταμόν Γρεβενίτη εφωτογραφήθημεν
(α, πόλη με ποτάμι άρα πόλις ευλογημένη)
Την μόλις τυπωθείσα ΤΥΡΒΗ τχ. 12 ενδύθημεν
εις την οδό των Φιλελλήνων και των ΧΡΟΝΙΚΩΝ
του οσίου Αντωνίου Ππβσλ και της σοφίτας του Μόρλεϋ.
Εις το καφέ Lobby πεζόδρομος Γρεβενών
έναντι του 60ετους βιβλιοπωλείου ΑΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΟΝ
συμφερόντων του εντιμοτάτου Αναγνώστου Δημητρίου
των ΕΝΩΜΕΝΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ και της 35ετους Παρέμβασης
τα ομαλά κι ανώμαλα ρήματα ομού κλίναμε.
Την ώρα δε του γυρισμού με τη Φρόσω ανταμωθήκαμε
μετά από τόσα (πόσα;) χρόνια και
«Τώρα κατάλαβα τι νύχτα που είσαι...» που έγραφε
κι ο Δημήτρης της, μακαριστός Λιοσάτος.

Α' Ψυχοπικροσάββατο

 Οι ψυχές που επιστρέφουν στου Α Ψυχοσάββατου το μαρτιάτικο αέρα
πετούνε σαν περιστέρια πάνω από τα ζαχαρωμένα τους σιτάρια
να τσιμπολογήσουν ό,τι προφτάσουν απ’ της ανάμνησής τους τη μέρα
κι υστερα κάπως χορτάτες να βυθιστούν στης λήθης τα χορτάρια

Μεταξύ 1ης Μαρτίου και 29ης Φεβρουαρίου η 29η...

Φορές μεταξύ 1ης Μαρτίου και 28 Φεβρουαρίου παρεμβάλλεται η 29η Φεβρουαρίου

Μασκαρασί...

 Στα τέλη του 19ου αι. λόγω μιας τραγικής αδελφοκτονίας το πρωινό μιας Πρωτοχρονιάς, την περιγράφει έξοχα ο λογοτέχνης της Κοζάνης Κ. Τσιτσελίκης στο διήγημά του «Στης Μπίλιως τα νημόρια», απαγορεύτηκαν οι κωδωνοφόρες καταστάσεις και οι μεταμφιεσμένοι στην Κοζάνη. Στις αρχές του 20ου αι. (1903) μετά από σφοδρές διαμαρτυρίες, παρακαλετά και μπαξίσια των κοζανιτών ο τούρκος δοικητής επέτρεψε τα καρναβάλια με το τοπικό έθιμο των «φανών» και με μια υψηλή δόση σαρκασμού εξέδωσε μια αμφίσημη διαταγή: «Μουσατέν μπιτιούν Κοζαναλάρ μασκαρασί ολσουνλάρ», ήγουν: «Επιτρέπουμε σε όλους τους κοζανίτες να γίνουν μασκαράδες αφού έτσι θέλουν».
Από τότε συνεχίζεται η ιστορία κι η αποκριά από κοντά ή από μακριά