τχ. 180-181

Στο αγλαόμορφον τυπογραφείον της ψυχής μας εδώ και 20 και χρόνια Λιθογραφία Θεσσαλονίκης του Θ. Ψαρρά ( το Θ= Θεόδωρος άλλοτε νυν Θανάσης) ευρίσκεται το τχ. 180-181 της Παρέμβασης. Το εξώφυλλον είναι σύνθεση 3 καλλιτεχνών. Του Χρήστου Λαμπριανίδη και φωτογράφου, Κώστα Ντιο ζωγράφου, και Σωτήρη Σιουτζιούκη γραφίστα καλλιτέχνη. Το περιεχόμενο κατά σελίδα έχει ως ακολούθως:

Στιγμιαίον διήγημα...

Οι μέρες μας ημερολογιακά συμπίπτουν με την τελική εκκαθάριση από τον Εθνικό Στρατό Ελλάδος στο όρος Βίτσι, του Δημοκρατικού Στρατό – αλλά Ελλάδας αυτός. «Ευτυχώς που δεν νικήσαμε τότε» είπε ο Λ.Κ κάποτε, ο οποίος τις μέρες τούτες συμπληρώνει 5 χρόνους αμετάκλητης σωματικής

"Τύρβης" ανομήματα

τύρβη τχ 7 “Θέρος (έρως)” 2016 εκ Γρεβενών. Δισέλιδον αισθαντικόν έντυπον που κυκλοφορεί τις μέρες των μεγάλων Δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών (Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστος) με συνεργασίες και ύλη που κατά κάποιον τρόπο έχουν σχέση με τον Αλεξ. Παπαδιαμάντη τον κόσμο και τον μικρόκοσμό του. Διευθύνεται από τον ελλόγιμο κυρ’ Αντώνη Παπαβασιλείου με τη ευλαβή Συνοδεία του. Ως εκ τούτου η νέα “Τύρβη” περιόδου ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2016 περιέχει:

ΣΤΑ ΚΑΤΟΥΝΙΑ του Φίλιππου Σέραρντ, Ν.Δ. Τριαντάφυλλόπουλος


ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΒΛΑΚΑ, Β.Π.Καραγιάννης

ΑΝΘΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΛΟΥ, Αντώνιος Κάλφας


ΕΞΟΔΙΟΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ, Στέλιος Κούκος


Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ, Νώντας Τσίγκας

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΕΙΣ Π. ΜΕΛΑ Π.Β. Πάσχος


ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΕΣ ΣΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ Αντώνης Παπαβασιλείου

Τρίκυκλη ή τετράκυκλη

και ενώ ο Χ.Λ. Μπόρχες έγραφε πως : Η ταξινόμηση μιας βιβλιοθήκης είναι η άσκηση με ηρεμία και απλότητατης τέχνης της κριτικής", η τακτοποίηση μιας βιβλιοθήκης είναι ζήτημα μιας τρίκυκλης ή τετράκυκλης μεταφορικής...

Ράβδος εν βροχή

Στο περιθώριο της βροχής λίγο πριν την έναρξή της κι αμέσως μετά το τέλος της (μα τι βροχές είναι αυτές που μας βρέχει αυτό το διήμερον;) το παρασόλιον μας χρησιμεύει και ως βακτηρία. Μ’ αυτή χρήση της νιώθω πολύ ωραία και οικεία. Κύριε χρόνε τι μας συμβαίνει; «Η ῥάβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὐταί με παρεκάλεσαν (ψαλμός 22)

Νυξ ζοφερά και μη πανσέληνος

«Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι» του Αυγούστου

Αν και βαίνουν χρόνο το χρόνο μειούμενες σε αριθμό (κι απομειούμενες ποιοτικά κι οργανωτικά) οι «Νύχτες του Αυγούστου με πανσέληνο στα αρχαία» συνεχίζονται αφού η ολοκλήρωση του φεγγαριού δε θα σταματήσει ποτέ κι οι επίγειοι πολιτιστικοί-αρχαιολογικοί θεσμοί και σύλλογοι εν Ελλάδι ουδέποτε θα παύσουν υπάρχοντες για να γλεντούν  το πράγμα  «ο καθείς και (με) τα όπλα του». Βέβαια, σιγά το πρόβλημα σε τελευταία ανάλυση.

        

Ελαιοστεφής

Ζηλώσας δόξαν Ολυμπιονικών (Βραζιλίας κ.λπ) άνευ όμως χρυσού αργύρου και χαλκού εφήρμοσα επί της κεφαλής μου κλάδον αντί δάφνης, ελαίας (ενώ «μέλαναν είχε κεφαλήν και εις το ράμφος είχε κρέας» ο κόραξ του Αισώπου) που μου έφερεν από την νήσον Ζάκυνθον ο μικρός Μ. κι η γλυκεία συνοδειά αυτού από τον λόφο Στράνη απ’ όπου ένα πρωί μου τηλεφώνησε:  ς﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ του  Μαπρνα στον Βλακοχορτφανη εκιαοδτφ αΥμονος στην ελυελθρα αυτοΠαππού είμαι εδώ που ο ποιητής Σολωμός  έγραψε τον «Υμνο στην Ελευθερία». Κι έμεινα εκ του συμβάντος κή﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽εφγιεναχε κρέας"« ς κεφαλρτφανη εςιαοδτφ αΥμονος στην ςλυελθρα αυτοςάγκελον. Ετσι αντί για «Δαφνοστεφής» ς﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ του  Μαπρνα στον Βλακοχορτφανη εκιαοδτφ αΥμονος στην ελυελθρα αυτοποιητής, όπως στου Τζον Μπάρθ τον «Βλακοχορτοφάγο» ελαιοστεφής και μάλιστα με άωρες ελιές (ποιήματα θέλω να πω), παρέμεινα.

Ρεμβασμός 15ης Αυγούστου

Οι μηχανές στα Υπερωκεάνια των Παρακλήσεων

αναμμένες στο φουλ
Οι άγιοι (Μαθητές κι Απόστολοι κυρίως)
επιστρατεύονται στο ετήσιο καθήκον
της περι-Συλλογής τους εκ περάτων
ίνα παραστούν στην Πανηγυρική Κοίμηση
του μηνός Αυγούστου στις 15 ακριβώς.
Φρενιασμένα τζιτζίκια στη συκιά
αποτελούν τον πρώτο χορό.
Οι καμπάνες κεντούν τον πρωινό ουρανό
με μυτερές ενθυμήσεις
Κι οι παριστάμενοι των ψαλτηρίων
δεν παίζονται
εν ιερή μέθη διατελούντες στη βαθιά επικράτεια
του καλοκαιριού.

Πόρφυρας...

Σύντροφοι στο ταξίδι γενικώς οι απλοί συνταξιδιώτες ειδικώς. Στα εναπομείναντα λογοτεχνικά περιοδικά (επί χάρτου) οι προϊστάμενοι (αρχηγοί)  αυτών δηλ. οι σκλαβοι τους εφ’ ολης της ύλης είναι οι Οδυσσείς που μόνοι τους πλέον φτάνουν στο λιμάνι της έκδοσης και της κυκλοφορίας. Τηρώ τις αναλογίες των καταστάσεων μη τρελαθούμε κιόλας. Ενας απ’ αυτός ο πολυλόγιος  Δ. Κονιδάρης φροντίζει τον «Π΄οοφυρα που φτανει σοτ τχ.  159-160ολοφορλεονσ όρφυρα» Κέρκυρας που φτάνει στο τχ. 159-160 κι έτος 36^ον προς 37^ον . Να τον ονομάσω ήρωα περιορισμένης ισχύος; Αυτά τα λέω με αφορμή το άρτι αφιχθέν τχ. στο οποίο περιλαμβάνεται και μια συγκριτική, λογοτεχνική μελέτη, ας πούμε, του διδύμου Αννα Κουστινούδη και Μάριος Κυπαρίσσης Μώρος, λαμπ:ος﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κΑννανχθειόλας. Ομωςνας και μα των [πισστο οπιοι πειρλαμαβνει καιρών της κριτικής γραφίδος με θέμα: «Σεισμογραφίες: Από τον «Θάνατο μιας πόλης» της Καίης Τσιτσέλη (1954/2000) στα «6,6 της Σκηνοπηγίας του Βασίλη κ59-160﷽﷽﷽Τριο Δηξμητρη (Κ) Αννας και μα των [πισστο οπιοι πειρλαμαβνει καιΠ. Καραγιάννη (2000)» την οποία απολαμβάνω πρωί πρωί στην καφε-γωνία της πρώην Μόστρα, όπως οι Ολύμπιοι την κνίσα των θυσιών ή ο Θεός της Βίβλου τον καπνό των σφαγμένων. Ιδιοτέλεια; Μπορεί. «Η κολακεία είναι των τροφή των ανοήτων όμως και οι πιο σοφοί αρέσκονται να τσιμπολογούν κάπου κάπου νοων αγαπητη Δημητριςε Αννα κια μαριε μα των [πισστο οπιοι πειρλαμαβνει καιαπ' αυτήν», λένε. Δεν είμαι ανόητος ούτε σοφός. Ανθρωπος είμαι κι ό,τι το ανθρώπινον νοων αγαπητη Δημητριςε Αννα κια μαριε μα των [πισστο οπιοι πειρλαμαβνει καιδεν μου είναι ξένον αγαπητοί μου λίαν Δημήτριε, Αννα και Μάριε, τρίο ευλογημένον.

Απόγευμα

Υπό τον ήχο της πέτρινης βρύσης που ελαχτάριζες

και στου λάκκου το σιωπηλό πέρασμα του καιρού
Σκιά αδιάτρητη που Ασάλευτη ζωή εχάριζες
Μέρες Αυγούστου φεύγετε σαν θολό ή καθαρό νερό

Δέρμα λεπτοφυές

Δεν είναι κομβοσχοίνιον ότι ύβρις αποτελεί αυτό ως στολίδι
Λεπτοφυές δέρμα απλό, δώρον, λέω πως μ’ αυτό θ’ αρέσω
Πού; Στο πουθενά, ίσως στης ματαιολοξίας μου το παιχνίδι
- Ομως και σκουλαρίκι αν μου χαρίσουνε θα το φορέσω...

Υπό τον βασιλικόν πλάτανον

Πλατα(ω)νικές συναντήσεις και συζητήσεις στη Λευκοπηγή ανήμερα του οσίου Νικάνορος, περιφερειάρχου αγίου Δυτικής Μακεδονίας, όπως αποτυπώνονται στο ενσταντανέ της κ. Σοφίας Τσεγγενέ