Μανία...

Μανία να ξεφυλλίζω παλιές «Νέες Εστίες», αυτές που πριν πολλά χρα﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽υ συσχετυχ απο τις στορόνια έκλεψα (έσωσα) από το Κοινοτικό γραφείο Λευκοπηγής αφού οδηγούνταν στον σκουπιδοσυλλεκτήριο  χώρο. Οταν, μετά από χρόνια,οναι ομολογησα στο αλοτε επισκοπο κζοανης Διοσυιο με ευλογησα)  ομολόγηξα την «αμαρτία» αυτή στον τότε επίσκοπο Κοζάνης Διονύσιο Ψαριανό, με

ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ

..............

«Αγιε Πέτρε, στην επίκλησή μου μην αργοπορέσεις, Πρίγκιπα των Αποστόλων

Αγιε Παύλε, νέαν οδό της Δαμασκός κάμε την νύχτα της αγωνίας μου.»

                          έως εδώ ο  Τ. Παπατσώνης

‘Οχι δεν είναι επί θρόνου ο Οικουμενικός 

ούτε ο των Ρώσων και  όποιο έθνος σλαβικό  

Είναι ο Σερβίων και Κοζάνης εορτάζων κανονικώς 

που δέχεται ευχάς απ΄ το Θεό στο κινητό...

Πλατ(ω)ανικά

Οι δύο τ’ απομεσήμερο στου μέγα πλάτανου τους βαθύσκιους τρόπους
ώρες ανίας και αργίας, αυτός στα 90 τόσα χρόνια του εντελώς χα(ω)μένος 
ανακαταδιασυλλογιζόμενος «Αι συμφοραί φρονιματίζουσι τους ανθρώπους;»
Κι εγώ στου JOSEF ROTH τα «Βερολινέζικα χρονικά» (1920-33) χω(α)μένος

Παράκαιρα...

Μα εσάς χωριστά πάντα, σύντροφοι οδηγητές

Γραμματικοί, διδάχοι, χρυσοστόμοι ποιητές,

Που ή δε σας ξέρει η μοίρα ή σας περιγελά,

στα φύλλα της καρδιάς μου σας κρύβω πιό απλά,

Καλούδια φέροντάς σας φροντίδας και στοργής

ω παραμερισμένοι και αδιάβαστοι της γης

άγνωροι ή ξεχασμένοι, τεχνίτες ή σοφοί,

δε σας ξεχνώ, του νου μου βοηθητές ή αδελφοί! -

   (Κ. Παλαμά από το "Κελί" του και τα "Παράκαιρα" του

Ουράνιο τόξο δύσης...

Κυριακή εορτή όλων των Ορθοδόξων αγίων ήγουν των Πάντων

κτυπούσαν οι δεύτερες καμπάνες κάτω από δυτικό ουράνιο τόξο
Επεφτε λίγη βροχή αλλά και ήλιος επί επιφανών και ασημάντων
Επεθύμησα (τι νέο!) τον εαυτό μου σε ναού στασίδι να στριμώξω.

Εκεί όχι να προσευχηθώ υπνόξυπνον στα μάτια μου να στάξω
κι από τα Κύριε έλησον τα πολλά ένα κόκκαλο κι εγώ ν’ αρπάξω

Διαβάζει και Λωτρεαμόν...

Εμφορτος αφίσες πολιτισμού αλλά και εμπόρων «μεγαλεία» 
τοιχοκολλεί, μεροκάματο, γλυκά αναρχίζων αν του μιλήσεις
των αστυνόμων (...λόγω εμφάνισης) εύκολη θα έλεγα λεία.
- Διαβάζει και Λωτρεαμόν άρα πως να μην τον αγαπήσεις...

Θερινό ηλιοστάσι

Από το Πόρτο Κουφό άμμος οι μνήμες του καιρού
ως την Εκθεση βιβλίου χιλιάδες ανοιχτές σελίδες
ίδιοι ώμοι κι ο αγώνας κατηγορίας λεπτού φτερού
-Πέρασαν σε διαπέρασαν μικρές γλυκιές πατρίδες

Παραθαλάσσια σπουδή

Εν αρχή ήταν το «Τραγούδι της θάλασσας» που καλούσε τον νεαρό Τζέημς από τα χωράφια στα νερά της. Για να γίνει ο Πλοίαρχος Τζέημς Κουκ και να εξερευνήσει τις Νότιες θάλασσες.

Παλαιαί και άλλαι γυμναστικές επιδείξεις κι αποδείξεις

            Δεν είμαι εγώ στη φωτογραφία (ο τότε φωτογράφος του χωριού Ν. Kερασιώτηςωζει απο τα φιλμς)ανατιζε τς κατστασεις κι ο γι απαθανάτιζε τις καταστάσεις κι ο γιός του Κώστας σήμερα τις διασώζει από τα καταχωνιασμένα φιλμς) αρχές του ’60. Δεν ε της μνημηςα / ΟΙ Βοημοίχα αδέλφια αλλά μ’ αυτούς έζησα μέχρι τα 10 χρόνια  αυτή τη σχέση, στο μεγάλο, χωρικό σπίτι. Ο μαθητής γυμνασίου είναι ο Μποέμ που πρωταγωνιστεί στο διήγημα  «Ο Μποέμ και οι Βοημοί της μνήμης» («Χρώμα της νοσταλγίας» εκδ. Γαβριηλίδης) ως αρχηγός παιδικής, χωρικής «γλυκιάς συμμοεςω﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κης καταδι των νέων). ρίας», ατίθασος άχρι ποινικής καταδιώξεως, η οποία συν τοις άλλοις εσύχναζεν σε μια ρούγα:

            

Σήμερα

Κούρεψα τα μαλλιά.

Κούρεψα τη στοίβα με τα βιβλία ποιά δεν θα διαβαστούν ποΑΡα. δανιεκυς θα γυρνα ςκαι θα γερν'ας

τέ, ποιά θα διαβαστούν και ποιά απλώς θα τα κοιτώ και θα τα νιώθω στο διηνεκές. Πήγα να

Χ α ι ρ ε τ ι σ μ ο ί

Στο Αγιον Ορος λένε: 

- Ευλογείτε...
Στην Αθήνα τώρα,
«- Τι λένε;
Ακούω παρ... παρ... και δεν καταλαβαίνω, - ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ
Του αποκρίνεται ο Τιμονιέρης - Θρηνούν θαρρώ τον 'Αδωνη,
που πέθανε, κι έρωτα δεν εγεύτηκεν...»
(Παράφραση από του Τ. Παπατσώνη το «Μελτέμι»

¨Θα βρεθούμε ξανά…"

Δίπλα μου σχολούν Δημοτικά για διακοπές το καλοκαίρι
"Θα βρεθούμε ξανά" τραγουδούν φωνάζουν· χαρμολύπη.
Κλαίω ένδον· με πόσους θα ξαναβρεθείς στα ίδια μέρη
απ' όσους πήρε ο καιρός στ' ανήλιαγα του ρήματος "λείπει"

Αποχρώσεις...

Στο Παρίσι  και στον κήπο του Παλαί Ρουαγιάλ, κοντά στο Λούβρο, υπάρχει μια εικαστική-ποιητική Πωλ. ﷽﷽﷽﷽﷽ Βερλοιηι οι οποιες στην πλατη τος κευεδράση θα λέγαμε εν εξελίξει με καρέκλες δύο δύο τοποθετημένες και οι οποίες στην πλάτη τους έχουν γραμμένουςΠωλ. ﷽﷽﷽﷽﷽ Βερλοιηι οι οποιες στην πλατη τος κευεέχουν γραμμένους στίχους ποιηΠωλ. ﷽﷽﷽﷽﷽ Βερλοιηι οι οποιες στην πλατη τος κευετών (μεταξύ και αυτών του Γιάννη Ρίτσου). Είναι οι καρέκλες-ποιήματα. Στην καρέκλα του Πωλ Βερλαίν γράφει: " Όχι το χρώμα, μόνο την  απόχρωση". Απόχρωση… Θυμήθηκα του Κ. Ουράνη τις “Αποχρώσεις”(1956). Ζήτησα απο τον φίλο Δημήτρη Μεντεσίδη (αισθητιστή κατά βίον κι οι επαγγαλμα ση Καψάλη κατασκευαην πλατη τος κευεόχι κατ’ “επάγγελμα” να μου γράψει μια απόχρωση του Κ. Ουράνη από το βιβλίο αυτό.

γράφων για τη ζωγράφον

Γράφων για τη ζωγράφον Φωτεινή Χαμιδιέλη

προσπέρασε το τραπέζι το γνώριμο πουλί

ένας σπουργίτης δηλαδή, σιγά το πράγμα,

που είχα χάσει, αλλά το ένιωσα μικρό θαύμα

Σουβλάκι πανηγυρικόν

Νύχτα με το φεγγάρι στην 5^η  ή 6^η του μέρα, δρεπάνι, βρέθηκα σε πανηγύρι κοινότητος που φέρει το όνομα του Καίσαρος,  μάλλον του Ιουλίου  (Ιούνιο καιρό) λίαν φιλοποιητικής. Την Κυριακή που

...στα κύματα φλοισβίζοντος στροβίλου

Με αβασάνιζεν ορισμένως (σιγά το βάσανον δηλαδή) η λέξη «εφλοίσβιζον) σε φράση ποιητική ας πούμε «τα κύματα εφλοίσβιζον στο λιμάνι» περί την ορθότητά της ή μη. Την σήμερον τη

Μνήμη Κώστα Λαχά έτσι στο άσχετο...

Με την παρουσία απόντων του Κ. Ντιο

"...Στην Δ’ Aποθήκη στο λιμάνι. Eκεί, ο Mάρτης έβρεχε δυνατά τη θάλασσα και με το γλυκό, γλυφό νερό της η βροχή να νοτίζει το αλμυρό της, ούτως ώστε το μείγμα των υγρών να είναι μείγμα ανθρώπινης συνύπαρξης ή όπως η μια μοναξιά εισχωρεί στην άλλη και οι δύο μοναξιές να κάνουν μια απελπισία, η οποία δια δύο μας κάνει ένα ποίημα, μια στροφή δηλαδή, που έλεγε στο τηλέφωνο ο ποιητής συν ζωγράφος· πεζογράφος του κοίλου εν τω βίω και εν τη πράξει. Kαι τι δεν έχει διαπράξει ο εν λόγω· στίχους υγρούς, αφηγήσεις ποταμούς, μέχρι και βραβεία από τους δημόσιους θεσμούς- εσμούς έλαβε· και τι ζωγράφος είναι αυτός; Aυτός είν’ πεζογράφος και τανάπαλιν, αναρωτιόταν καθένα έκαστον από τα υπολειφθέντα του βραβείου μέλη τού υπό βράβευσιν συλλόγου λογοτεχνών. Μην άγχεσθε κύριοι, όλοι θα πάρετε κάποτε απ’ αυτό, σας περιμένει εκεί που δεν το περιμένετε. Mπήκε σε χωράφια αμμουδερά και βγήκε από λασπερές μνήμες και ομιχλώδη τοπία ιστορίας, που κατεβάζει συνεχώς το ποτάμι της ενδοχώρας του προς Θερμαϊκό μεριά· ξερό ποτάμι τώρα, όπου οι τσιγγάνοι στήνουν κάθε λίγο και λιγάκι τις πολιτείες της μοναξιάς και της απλυσιάς… ).
Από το "Ενα κρασί για δύο εντελώς" από το "Χρώμα της νοσταλγίας"

Καλοκαίρι και Δάντης

Γενέθλιον, λοιπόν, την σήμερον 1-Ιουνίου του Δάντη

Χωμένοι στην ανθου και τουΔΑΕΙΑ ΚΩΜΩΔΊικαταληξιατερώπινη και ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ

«Κόλαση», «Καθαρτήριον», «Παράδεισος»  AVANTI…

να φεύγουμε απ’ του τρόπου και τόπου την αηδία

………………………..

- Που κολλάει τώρα αυτό;

- Εκεί οπού είν’ η θέση και η δική του αξία

- Εγώ δεν το καταλαβαίνω

- Ε, τότε κράτα μοναχά την ομοιοκαταληξία

         (“Αγάπης αγώνας, άγονος”)