Αμμοδόχος

Στην αμμόδοχο των κεριών ήμουν μόνος αναφτής
ευκαιρία στη φλόγα τους να σβήσεις ή να καφτείς

Αλτ, κατάσχεσαι!

H εθνική υμών κυβέρνηση των κ.κ. Αλεξίου Τσίπρα και Παναγιώτου Καμμένου η επονομαζομένη και ΣΥΡΥΖΑΝΕΛ προέβη στην κατάσχεση 34 ευρώ που υπήρχαν στο λογαριασμό της Παρέμβασης εκεί όπου καταθέτουν οι εγκάρδιοι φίλοι της τη συνδρομή τους και κάπως ελαφρύνουν την έκδοσιν. Αιτία χρέη του νυν και του παρελθόντος από τέλη επιτηδεύματος, εισφορές αλληλεγγύης, πρόστιμα από μη έγκαιρη υποβολή μηδενικών δηλώσεων ΦΠΑ. Καμία δηλονότι ουσία φοροδιαφυγή, απλά κεφαλικά, οριζόντια χαράτσια. Να πληρώνει ήγουν το μηδέν εκ του υπομηδενός αγγίζει το παράλογον το κωμικοτραγελαφικόν. Εχει αλλοφρονήσει πλέον η θερμή φοροεισπρακτική τους φύση.
Θυμήθηκα του Μ. Θεοδωράκη το τραγούδι για το Νικηφόρο Μανδηλαρά σε στίχους Αλέκου Παναγούλη: «...Αυτός ο δρόμος θα ‘ναι ο τάφος τους (ο πολιτικός για να μην παρεξηγούμεθα) φώναζες με πίστη / ναι Νικηφόρε κ.λπ»)· και κάπως παρηγοριέμαι...

Ονομα πλοίου

Ξεφλουδίζων την ποιητική συλλογή του Ανέστη Ευαγγέλου «Επίσκεψη κ.λπ», 1987ψη κ.λπ" 1υαγγυλλογφh toy Abesth Eyagg;eloy "987 στάθηκα, όπως τις προάλλες στάθηκα μπροστά από το θωρηκτό Αβέρωφ στο λιμάνι της Θ., στο ποίημά του «Μ/Σ ΝΙΚΟΛΑ ΒΑΠΤΣΑΡΩΦ»  («σκαρί ολόλευκο παράξενα υπερήφανο και ωραίο») που το είδε ο ποιητής το αυτό λιμάνι.

Όνομα πλοίου

«...Οχι ν ποιημα του Β κ.λπλ εξ ΑΡοδαιας ενα μετεφρασμενο απ αυτενός αγίου της χριστιανον ποιημα του Β κ.λπλ εξ ΑΡοδαιας ενα μετεφρασμενο απ αυτσύνης, καθώς

συνηθίζεται, αλλά ενν ποιημα του Β κ.λπλ εξ ΑΡοδαιας ενα μετεφρασμενο απ αυτός οσίου κι ενν ποιημα του Β κ.λπλ εξ ΑΡοδαιας ενα μετεφρασμενο απ αυτός μάρτυρα

της Ποίησης και της Επανάστασης...»

Εζήτηξα από την σλαυβογλωσσογνώστρια φιλόλογο κ.λπ εξ Αριδαίας ένα μεταφρασμένο απ’ αυτήν ποίημα του Ν.Β ότι τον Ανέστη Ευαγγέλου να ενθυμηθώ εντελώς ήθελα δια του βούλγαρου ποιητού που τουφέκισαν οι φασίστες το 1942 σε ηλικία 32 χρόνων

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟ

Στη γυναίκα μου

Θα ’ρχομαι κάπου- κάπου στα όνειρά σου

Σαν απρόσμενος και απρόσκλητος επισκέπτης

Στον δρόμο απέξω μη μ’ αφήνεις-

Τις πόρτες μην αμπαρώνεις

Σιωπηλά θα μπω, ήσυχα θα καθίσω.

Το βλέμμα στο σκοτάδι θα καρφώσω για να σε δω.

Κι όταν χορτάσω να σε βλέπω-

Θα σε φιλήσω και θα φύγω. 

 ( Ώρες πριν εκτελεστεί το έγραψε ο Ν. Βαπτσάροφ, είναι το επιθανάτιο άσμα του...)

C2H4

Λάμπα ασετυλίνης (C2H4) γαλαρίες, στοές εφώτισες
Ενωτίζομαι τη σιωπή σου κι ό,τι άλλο μ' ερώτησες...

Κορμοί, κορμί

 Μας κόβουνε όπως τα δέντρα όταν αυτά γεράσουν
αλλά στο χρόνο κορμό το λιγοστό τους θα διαβάσουν

Χώμα

Μ' αγγίζει το Φθινόπωρο φύση, ψυχή, σώμα
πως το 'πε ο Παλαμάς: προσεγγίζω στο χώμα

Φύλλα

Θρυμματίζοντας τα κίτρινα φύλλα
ακούς του χρόνου την ανατριχίλα

Στα Σιουλνάρια

...Τώρα που γυρίζω τα κιτρινισμένα φύλλα του
βλέπω τη Στέρνα στα Σιουλνάρια,
γεμάτη ξερά φύλλα, χόρτα, νεκρά έντομα
κι ούτε μια στάλα βρόχινο νερό,
να ξεδιψάσω. Ανελπιδο ταξίδι
στα βράχια του καλοκαιριού κ.λπ. κλπ.

Του Π.Β. Πάσχου

Στα ΤΡΙΚΑΛΑ αλλά όχι στα δύο στα στενά

Αφίχθημεν στην πόλη περί την 3ην απογευματινήν. Αγώνας άγονος επί ώρα να σταθμεύσουμε. Το καταφέραμε δίπλα από το ναϊδριον αγίας Ειρήνης όπου προς το εσπέρας θα άρχιζε ειδική παράκληση ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν θα μπορούσαμε να την παρακολουθήσουμε δια λόγους ανωτέρας ποιητικής βίας. Ηταν επί της οδού του γενναίου ήρωος Γ. Καραϊσκάκη (μπρος εις τον οποίον ο κάθε Τσε δεν πιάνει χαρτωσιά) που ξεκινά από την πλατεία την γεμάτη ήρωες (Σαράφης, Κανάρης, Στορνάρης -αυτός είχε υπασπιστή κατά την μεγάλη Εξοδο τον Κοζανίτη πολεμιστή και άριστου απομνηματογράφο του Αγώνα Ν. Κασομούλη). Κατελύσαμεν στο ωραίον Πανελλήνιον και κάτω από την κληματαριά του καφέ ήπιαμε, δίπλα από τον Ληθαίο ποταμό και την προτομή του ποιητή Κλαύδιου Μαρκήνα που αγαπούμε ιδιαιτέρως. Σαν νύχτωσε κατακλύσαμε μαζί με δεκάδες άλλους ωραίους ανθρώπους και κυρίως ανθρώπισσες στο αισθαντικό μπαρ, - μα τι ωραίο!- Σουίτα. Εκεί αι κυρίαι ποιήτριαι και οι ποιητές της πόλεως διάβασαν τα ποιήματά τους που περιλαμβάνονται στο αφιερωμένο σ’ αυτούς τεύχος 184-185 της «Παρέμβασης». Αρχηγός διεξαγωγής ο χαριέστατος φιλόλογος ποιητής κ.λπ. Αντώνης Κάλφας, σύμβουλος ο μέγας ποιητής Τρικάλων Ηλίας Κεφάλας και επίτιμος ακροατής η ημετέρα ημετερότης. Ηταν μια όμορφη εκδήλωση όπως είπε, αν και απών, ο κ. Δήμαρχος Τρικκαίων.

ΕΙΔΗΣΗ

“Η Σουίτα είναι σημαντική ενόργανη φόρμα της μουσικής μπαρόκ. Αποτελείται από έναν αριθμό κομματιών κάθε ένα από τα οποία έχει χορευτικό χαρακτήρα και είναι όλα γραμμένα στην ίδια τονικότητα”
Σε μια παρόμοια Σουίτα (μπαρ αισθαντικό ) στην πόλη των Τρικάλων Παρασκευή 13 και ώρα 8 το βράδυ θα συνυπάρξουμε όχι για χορούς αλλά στην ίδια ποιητική τονικότητα οι παρακάτω: σχολιαστές (Αντώνης Κάλφας, Ηλίας Κεφάλας) εκδότης (εγώ ας πούμε) και οι ποιητές και πεζογράφοι ως ακολούθως:

...Εν αρχή ην ο Ηλίας προφήτης ποιητής οιονεί Μαικήνας
Μαρούλα, Γεωργία, Ελένη, Παρασκευή, Ιωάννα, Φανή
Αλλ’ εμένα αρχήθεν με συγκίνησε ο Κλαύδιος Μαρκίνας
κι οι νύμφες του Ληθαίου με πόδια σε ποδήλατα εμφανή

Συμπληρώνω στα παραπάνω τα άλλα ονόματα κυριών και κυρίων του αφιερώματος: Ραλλού, Τούλα, Λιλή, Αγαθοκλής, Αλέξανδρος, Βάσω, Γιάννης. Θα ξεφυλλίσουμε δηλαδή την «Παρέμβαση» τχ. 184-185 που έχει σελίδες στη σύγχρονη τρικαλινή λογοτεχνική ευαισθησία.

ΕΚΔΡΟΜΗ

1.
Από το λεωφορείο για Θες/νίκη βλέπω την πρώτη πάχνη
ή μη νόμισα, (ο Οκτώβριος με την ψυχή μου συνoρεύει)
στο χώμα, τις πέτρες απλώθηκεν ως της ξηράς αλισάχνη
«Ο πιο σύντομος δρόμος» και η Εγνατία με συνταξιδεύει

Σταθμός Υπεραστικών Μακεδονία μετά τρούλου ασφαλώς
Πλ. Αριστοτέλους στο λιμάνι το θωρηκτό Αβέρωφ ναυλοχεί
χωρίς τη «Μακεδονία» πια η ζωή στην πόλη πλημμελώς
διεξάγεται και σαν άδειο ηχείο του τίποτα πλέον αντηχεί

Στον απόηχο του λογοτυπικού κονιορτού

Στον κονιορτό που σηκώθηκε τις τελευταίες ημέρες με αφορμή το νέο λογότυπό της πόλεως, όστις έχει «χρήσιν» σχεδόν αντίστοιχη με εκείνη των εμπορικών σημάτων στις επιχειρήσεις, προσθέτουμε λίγο και από τον δικό μας.

Eugene Delacroix

1856
...Αποχαιρετώ την εκκλησία του Πλομπιέρ. Αγαπώ τις εκκλησές. Μ’ αρέσει να βρίσκομαι εκεί, καθισμένος σ’ ένα πάγκο και να εγκαταλείπομαι σε μια ωραία αναπόληση. Θέλουν να οικοδομήσουν μια καινούργια σ’ αυτό το μέοος. Αν ξαναγυρίσω στο Πλομπιέρ, όταν θα έχει κτιστεί, δεν θα μπαίνω εκεί συχνά· η παλαιότητα είναι που κάνει τις εκκλησίες αξιοσέβαστες: μοιάζουν σαν να είναι ενδεδυμένες με όλες τις ευχές που οι πονεμένες καρδιές εξέπεμψαν προς τον ουρανό..."
(Κατερίνας Σχινά «Μυστικά του συρταριού.
Η τέχνη και η τεχνική της ημερολογιακής γραφής» εκδ. Πατάκη)

Από τα "Σεφερικά ανακατώματα" του Β΄Συμποσίου Λογοτεχνίας Κοζάνης

"...Ο φιλόλογος μας Γ. Μπατζής («μύρο το χώμα που τον σκέπασε», λέω) μας διάβαζε κομμάτια το «Φονικό στην Εκκλησιά» του Τ. Ελιοτ (έκδ. 1963) σε μετάφραση του Γ.Σ. Τον άκουγα εν εκστάσει. Μια φορά είχαμε γυρίσει από μια σχολική εκδρομή σε γειτονική πόλη και μου είχαν περισσέψει 60 δραχμές. Πήγα στο Βιβλιοπωλείο Παπαϊωάννου, που ήταν τότε ο σιωπηλός τόπος της συνύπαρξης με τα βιβλία και αγόρασα την Ερημη Χώρα..."
     Πρώτη Οκτωβρίου, Β' Λογοτεχνικό Συμπόσιο Κόζιανης. Ακούω και βλέπω τον φίλο μου να μιλάει. Μάλλον να περνάει από γειτονιές βιβλίων, χαρτιών, φίλων. Μετρώντας απουσίες, νοσταλγίες, υπάρξεις ακατανίκητες από τη φθορά της βλακείας.
Σελίδες που παράπεσαν καθ' οδόν στον τυπογραφείο, βιβλιογραφίες, λογοτεχνικά καλαμαράκια στη Σκάλα στα Βουρλά, τόμοι εφημερίδος που εκλάπησαν νομίμως.
      Με πέντε βαθμουλάκια σήμερα στο Γρεβενό, ζεσταίνομαι απλά και μόνο ανακατεύοντας τις λέξεις του.

      (Απο την ανάρτηση του Αντώνη Παπαβασιλείου εκ Γρεβενών εκδότου "Χρονικών Δ. Μακεδονίας" και "Τύρβης")

Music for a missing Vesper

Θα το πω κι ας ακουστεί όπως θέλει.

Πριν λίγες μέρες άκουγα (διαδικτυακά εννοείται αφού από ραδιοφώνου το ξεχάσαμε ως πόλη και
περιοχή) στο Γ’ Πρόγραμμα, τη μουσική σύνθεση του Π. Δημόπουλου Music for a missing Vesper.  Διοργάνωσα σχεδόν χιλιάδες, ας πούμε δηλαδή, εκδηλώσεις γραμμάτων και πολιτισμού εν γένει, μεταξύ δε αυτών και πολλές άνω της μιας ώρας και πέντε λεπτών αλλά που κρατούσαν  ημέρες. Για πρώτη φορά παρατήρησα επώνυμο άρχοντα της πόλης (Αντιδήμαρχο Πολιτισμού και Πρόεδρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης) να παρακολουθεί από την αρχή άχρι
τέλους συνέδριο όπως έγινε με το 3ημερο Συμπόσιο Λογοτεχνίας της Κοζάνης.
Αποκαλύπτομαι.

Η Εξοδος

Η έξοδος του Συμποσίου

Η πιο γλυκιά στιγμή του Συμποσίου Λογοτεχνίας Κοζάνης

Και του χρόνου· ότι οι ευχές πτερόεντα θεία δώρα
που ταξιδεύουν στο αύριο με την ταχεία του τώρα