Κύριε διευθυντά*
Επειδή ο ποιητής κι έγκριτος διδάσκων τη λογοτεχνία στο Φλωρίνησι, μήπως και κοσμήτωρ της Παιδαγωγικής σχολής του -δεν θυμάμαι καλά- ελλογιμώτατος Μίμης Σουλιώτης με αναφέρει κάπως στον διαξιφισμόν του (1) με την απερχόμενη (λακτισθείσα άραγε;) Π.Δ.Ε/ ΠΔΜ (το δεύτερο δεν δηλοί “Προσωρινή Δημοκρατία της Μακεδονίας” αλλά Πανεπιστήμιον Δυτικής Μακεδονίας ) ερχόμενος ακάλεστος ως ο δημοτικός ήρωας Λάπας, εις επικουρίαν (auxiliun-ii) όχι αυτού τούτου, αλλά της αληθινής αλήθειας (κατά Γ. Σκαρίμπαν).
Δηλώνω, προς γνώσιν και δια τας νομίμους συνεπείας, για να μη πω ορκίζομαι κιόλας, ότι ο εν λόγω άριστος ποιητής και δεινός, φιλοπαίγμων σχολιοχλευαστής, υπήρξε αείποτε φίλος (2) της “Πόλης των παλαιών βιβλίων και της πόλης των νέων χωρικών” άρα και κάθε πνευματικής πτυχής, εδαφικής ή κοινωνικής προεξοχής της, όπως είναι και η περιοχή όπου και διεξάγεται ο θρυλικός φανός της Σκρ’κας. Το τοπωνύμιον Σλαβιστί ή Αλβανιστί σημαίνει βραχώδης τόπος κατά τον ιστορικόν της πόλεως Π. Λιούφη.
Μεθ’ υπολήψεως
Β.Π. Καραγιάννης
ΥΓ. 1 Εν τω μεταξύ δεν καταλαβαίνω περί ποίου όνου και σκιάς ερίζουν περικοσμίως. Αν η σκιά κι ο όνος είναι το υπό διάλυσιν Π.Δ.Μ. τότε δικαίως ενθυμούμαι, όχι επιτυχώς, το δίστιχον του ποιητού της Α’ Αθηναϊκής Σχολής (κι αυτόν δεν τον θυμάμαι, τι έπαθα τελικά;) που έγραφε περίπου έτσι:
...Δαβερτώνος Δαβερτώνος
κι ηχώ μου απαντούσε: όνος όνος όνος.
ΥΓ, 2. Απορώ πως δεν τον περίλαβαν δια βράβευσίν του, οι διαμοιράζοντας βραβεία δίκην δημοσίου σανού, την μεθαύριον μαζί με τους άλλους έγκριτους δυτικομακεδόνες, οι οποίοι φυσικά γνωρίζουν καλώς το Δαντικόν: «Την πάσα ελπίδα αφήστε πίσω όσοι την πύλη αυτή περνάτε...»
* Ο διάλογος γίνεται στο Kozan.gr
