29η Αυγούστου

Ναι μεν
Σήμερα Πρόδρομος αποτμημένος και ανάρτος
αυστηρά νηστεία στα ημερολόγια και συναξάρια
Μόνον της απόλυσης και πολύς είναι ο άρτος
και οι αλάδωτες μνήμες στα πρώτα μας χνάρια

Αλλ' όμως
Στην ίδια θέση κάθε Αύγουστο το ύστερο δεκαήμερο
καταμετρούμε σιωπηλοί των εποχών τα γυρίσματα
προσβλέποντας στο αιώνιο γλυκιά ζωή στο εφήμερο
ξύνουμε με ήπιες ενοχές του χρόνου τα επιχρίσματα

Οδυσσέας...

Οδυσσέας εν τοις πράγμασι, όνομα και βίος
(όχι σαν κάτι πατημένα πλαστικά της επικαιρότητας)
- Σε είδα στην τηλεόραση της ΕΤ3
(Τ. Ψαρρά: «Λογοτεχνικοί περίπατοι στη Β. Ελλάδα»)
Στο χωριό με βρήκε κάτω από τον πλάτανο
να διορθώνω τις ατέλειωτες συστοιχίες
λαθών της υπό έκδοσιν Παρέμβασης
- Εσύ είσαι, καλά το κατάλαβα, είπε.
Λευκόθριξ, ολικά γερμένος κάπως
«πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα και νόον έγνω»
στις πάνω κάτω βόλτες της Θες/νίκης με το ΤAXI του.
Τον κοίταζα κι έβλεπα το χρόνο
με κοίταζε κι αναρωτιόταν για τον τρόπο.
Με πνίγουν οι αξόδευτες επιστροφές...

Δεν...

Δεν πήγα άρα ούτε και ξαναγύρισα
παλιά τετράδια με σχέδια ξεφύλλισα

Το απομεσήμερο

Aκουγα τον Δημήτρη Δημόπουλο πιανίστα ολκής
στο αφιέρωμα στον Claude Debussy
με τον Ν. Μαντάνη κλαρινέτο
στο Λαογραφικό μουσείο εψές·
στο δε «Απομεσήμερο ενός φαύνου»
ο λαμπρός Παναγιώτης Ζαχαράκης φλάουτο.
Πριν χρόνια στο αυτό δημόσιον σκάμα πολιτισμού
αυτός εις την εξαίσια τέχνη της μουσικής
να μας κατηχεί ποικιλοτρόπως.
Γειτονικές πορείες ακολουθούσαμε
γράφοντες κι εκδίδοντες βιβλία και περιοδικά
Ηταν ο Μουσηγέτης της γενιάς μας
τότε που παίζαμε στην πρώτη ενδεκάδα
καθένας στον τρόπο και στον χώρο του
εκεί που τώρα με τα δεύτερα μη πω με το τσικό
αγωνίζονται.

Ετούτη τη βραδιά της μουσικής
με σφίγγουν μέγγενη οι νοσταλγίες
παρότι "Ο,τι πέρασε πέρασε καλά..."

Αντισταθείτε! Αλλο τι θα κάνουμε...

Αντισταθείτε...
λέει, έλεγε:
Αντισταθείτε...σ’ αυτόν που κ.λπ.
Μην πληρώνετε φόρους, ΕΝΦΙΑ, διόδια κ.α..
- Ασε τις μωραμάρες ποιητά Μ. Κ. και συνθέτα Θ. Γκ.
(άλλη λέξη που αρχίζει από «μ» ήθελα να γράψω)
ότι έτσι αντιστάθηκα κάποτε κι εγώ
και εις το κίνημα του δεν πληρώνω προσεχώρησα.
Πεισθείς δε από διαφόρους πλάνους
επλανήθην ως πρόβατον απολωλός
κι ακόμα πληρώνω δόσεις, κεφάλαια και πρόστιμα...
Αλλά ας πρόσεχα ο μωρός
(άλλη λέξη που αρχίζει από «μ» ήθελα να γράψω
ότι μικρός δεν ήμουν
αλλ' εντελώς ενήλιξ βλαξ
(άλλη λέξη που αρχίζει από «μ» ήθελα να γράψω)
διατελούσα...

Ηλικίες...

Α, ηλικίες που φροντίζετε προβεβηκυίας ηλικίας γονείς
κατάκοιτους, με άνοια, ανήμπορους εν όλω και εν μέρει
σ’ εσάς τα μετάλλια αγάπης εγκαρτέρησης, υπομονής
ανήκουν άνευ δισταγμού, σας καθοδηγεί ενός θεού χέρι

Στη Σιατιστα

Σχεδόν ολοκληρώνονται οι επισκέψεις ωραιότητος στο νυν θέρος
Σιάτιστα στου Ν. Ψημμένου την αυλή σοφού και ποιητού αντάμα
εκεί που οι λέξεις γίνονται απόσταγμα και αυτό της τέχνης έρως
που ο ζωγράφος Κ. Ντιος φωτογραφίζει κι απαθανατίζει εν τω άμα

Αύγουστος ήταν και τότε

 Αύγουστος ήτανε και ακόμα ήταν των μνημονίων τα χρόνια
κάτω απ’ την κεντρική φλαμουριά την ήδη άγρια κλαδεμένη
μέρα που περάσαμε στων μη ενεργών μοίρα και καταφρόνια.
Αύγουστος πάλι, η συνέχεια σε σειρήνων το κατάρτι δεμένη

Πρωινό Αυγούστου

Κι ενώ όλοι βγαίνουν εική κι ως έτυχε έξω από τα μνημόνια
βγήκα κι εγώ στο μπαλκόνι πρωινή δροσιά σε μέρα καθάρια
«Τα άνθη του κακού» μτφρ. Γ. Κεντρωτή τα ωραία δαιμόνια
εμβήκα με τα μπούνια κ.λπ. από της κεφαλής ως τα ποδάρια.

*
«Τα γεγονότα ας είναι πραγματικά εγώ τα εκλαμβάνω ως ψεύδη
Κοιτώ τον ουρανό, κι από τη μια λακούβα πέφτω σε άλλη
πλην με παρηγορεί η φωνή: «Ονειρο η ζωή είναι και καθεύδει
Μα φύλα της! Οι σσφοί στην τρέλα μόνο βρίσκουν τέτοια κάλλη!»

Το ποτάμι, ο νερόλακκος κι ο χρόνος

Μαθητής στα καφενεία του χωριού
στο ένα «Ελληνικός Βορράς» στο άλλο «Μακεδονία»
παρακολουθούσα μεγάλους να χαρτοπαίζουν
ένα παιχνίδι που έφερε τον τίτλο «66».
Αργότερα για Θεσσαλονίκη ταξιδεύοντας
περνούσαμε παραπόταμο του Αλιάκμονα
με το όνομα «66», επιστημονικά δε «Τάφρος 66»
γεμάτος λύματα Ημαθίας και Πέλλας.
Απέχει 66 χιλ. από Κοζάνη και Θεσσαλονίκη αντιστοίχως
Σε έναν παρόμοιο ποταμό αμφιβόλου καθαρότητος κι ορμής
ήδη υπάρχω· όσοι με συνυπάρχουν
είναι η ευλογημένη Συνοδεία μου εν ζωή
Την σήμερον 20η του μηνός Αυγούστου
μνήμη αγίου κι ενδόξου προφήτου Σαμουήλ
Φωτεινής μάρτυρος έξω της πόρτας Βλαχερνών
κ.α. μικροαγίων της καθημερινότητας,
σ’ ένα τέτοιο ποτάμι χρόνου μπήκα... 

«Να κοιτάς το ποτάμι που είναι χρόνος και νερό
και να θυμάσαι πως ο χρόνος είναι πάλι ένα ποτάμι,
να ξέρεις πως πλανιόμαστε σαν το ποτάμι
και οι μορφές μας χάνονται σαν το νερό...
(Χ. Λ. Μπόρχες μτφρ. Δημ. Καλοκύρης)

Η συνάντηση

Κατ΄ έθος Αύγουστο μήνα προ ή μετά της Παναγίας
μας βγάζει ο δρόμος στην περιοχή «Τζέρυ Καρά" Λευκοπηγής
συνάντηση με ποιητή, θεολόγο ομ. Καθηγητή του Αθήνησι
Π. Β. Πάσχον, επί δεκαήμερον κάτοικον του γενέθλιου τόπου
και των πέριξ αυτού ναών και μονυδρίων.
«Να επισκεπτόμαστε τους επιζώντες ποιητές»
καθ’ υπόδειξιν του ωραίου ποιητού (+) Γιάννη Βαρβέρη.
Εναντι τα Πιέρια όρη, ο Ολυμπος που ανατέλει ο ήλιος μας
και σιγά μη νοιάζονται τι λέγεται και τι εξυπονοείται
μεταξύ των δύο "υποκειμένων" της ποίησης,
της πίστης αλλά κυρίως της χωρικής νοσταλγίας...
Στο ενδιάμεσο λεκανοπέδιο με χλωρά χωράφια
ότι εκ της υγρασία του Καλοκαιριού φύτρωσεν ο φύτρος
που έβοσκαν αρνιά, πρόβατα, γίδια, γελάδια.
- Χτύπησε εσπερινός και την κοπανάμε κανονικά...

(Η φωτ. της Λευκοπηγής είναι του Δημ. Δουγαλή)

Χρόνο το χρόνο...

Χρόνο το χρόνο η κορυφή του Αθω ψηλώνει για μας
και η απόσταση (μη και απόσπαση;) από το άγιον Ορος μεγαλώνει.
Ομοίιως και η νήσος Σκιάθος....

ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΙΑΘΟ

"Σαν του πηχτού σκότους η αυγή
διαλύοντας τα πέπλα, τα άγια των αγίων
άφησε να φανούν, είδα των μυστηρίων
ξεσκέπασμα: πολύ μακριά να διαφανεί
το Αγιονόρος, αχνό· οι υπόλοιποι έξη
μας ξεχωρίζουν απ' αυτό ουρανοί..."
κ.λπ,
(Τ. Κ. Παπατσώνη)

(Η φωτ. είναι του Γρηγόρη Δουγαλή μου την έδειξε εχτές πίνοντας καφέ κάτω από τον Πλάτανο της Δημοκρατίας στη Λευκοπηγή)

H πρωινή λογοτεχνική Θεσσαλονίκη

 Ναυς ερυθρά εκκαθαρίσεως του Θερμαϊκού "ΑΣΙΝΗ" Ν.Ε .199
Βολγκς Βάγκεν διαφημίζει Ισ. Ζουργού "ΛΙγες και μια νύχτες"
Αλλά εδώ δεν εχει πλοίο για σένα και ούτε καϊκι με πανιά
και τις επιθυμίες στα λύματα του κόλπου πέταξε και πνίχτες

Αύγουστοι...

Εμέσιασεν ο Αύγουστος και τον «ΑΥΓΟΥΣΤΟ»
του JOHN WILLAMS, όρθρου βαθέως εδιάβαζα
(ύπνο δεν έχουμε κι ούτε που μας κολλάει)
παρακινηθείς εκ του «ΣΤΟΟΥΝΕΡ» του αυτού
το συναρπαστικόν βιβλίον (εκδ. GUTENBERG
μετάφραση της κ. Μαρίας Αγγελίδου).
Θυμάμαι πως σχολιάζει ο Ρήγας ο Φεραίος ο Βελεστινλής
πάνω στη «Χάρτα» του (1797), που υπάρχει στη
Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κοζάνης από το 1853,
τη ναυμαχία του Ακτίου 3 Σετ. το 31 μ.Χ.
κοντά στον κόλπο τον Αμβρακικό
απ’ όπου κατά καιρούς η φίλη μας Φ.
μας φέρνει λαύρακας λαχταριστούς
«Ακτιον Πούντο, εδώ ενικήθη ο Μάρκος Αντώνιος
από τον Οκταβιανό (Καίσσρα Αύγουστο)
έχασε και την Κλεοπάτρα...»
Αλλ’ έτσι πάνε αυτά όταν ρίπτονται οι μεγάλες ζαριές ...
Οι δύο το ‘σκασαν μετά την ήττα χωριστά και από τη ζωή
αλλά στην Αλεξάνδρεια τους πρόλαβε ο Κ. Π. Καβάφης

"Με το ζερβί το δάχτυλο ρίξε στα βόδια άχυρο..."

 Παγκόσμιος ημέρα της αριστεροχειροσύνης κι εδώ είμαστε. Απλώς με το δεξί γράφουμε και κάνουμε το σταυρό. Τα λοιπά αριστερά πάντα κι όχι πρώτη φορά. Στα πόδια εκ των 1000 γκολ που σημείωσα στο χωρικό και σχολικό ποδόσφαιρο το 87% τους ήταν με το δεξί. Στο χέρι δεν είναι κομβοσχοίνιον που απαγορεύουν οι αγιορείτες την φόρεσή του ως πράξη γελοιοποίησης της κομβολογούμενης προσευχής, αλλά ασήμαντο πλην αγαπητικό πέτσινο στολίδι του 1 ευρώ εκ της γλυκείας νήσου Σύρου ενθύμιον.

Από την εποχή των ...Περσικών πολέμων

«Και τι δεν θα ‘δινα να μου ‘ξανάρχονταν στη μνήμη...»
έγραφε στο «Ελεγείο της ανέφικτης ανάμνησης»
ο Χ. Λ. Μπόρχες (μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη),
το μεσαίο γλυκό πόδι της Σιθωνίας στη Χαλκιδική
Ορμος Παναγιάς με Τ. Παπατσώνη κι άγιον Ορος έναντι
Καγκουρό μικρό HOTEL πλησίον του Μαρμαρά
με ελιές, τζιτζίκια φρενιασμένα και διαβάσματα άσωτα.
Μεταμόρφωση με του Μ. Τουρνιέ τον «Παρασκευά»
το σκύλο που άρπαξε το σουβλάκι από τη Δήμητρα.
Πόρτο Κουφό χταπόδι κολλημένο στο στήθος του Χτδ.
το φίδι εισβολέα στο σάκο με τα σύνεργα σκηνοπηγίας
Στης Βουρβουρού την απέραντη αβαθή θάλασσα
στο Πλατανίτσι ελεύθεροι σκηνίτες
Νικήτη, Γερακινή, Γεράνιο που έπαθα
έγκαυμα Γ’ βαθμού στον φλογώδη ίσκιο στην άμμο
χαμένος στου Α. Γέσουα τη «Ρετροσπεκτίβα»
Της Σάρτης τα καλαμαράκια καταμεσήμερο
Τα πεύκα μου μύριζαν μεθυστικά...
- Δεν μου λείπει η θάλασσα...
Οι μέρες μας σ’ αυτήν μου λείπουν
κι οι φίλοι εκείνων των καιρών.

Σπαρμός· μια μοναστηριακή αποικία της Κοζάνης

Το μικρό χωριό Σπαρμός της Ελασσόνας στις υπώρειες του Ολύμπου με λίγα σπίτια ενσωματωμένα τώρα στη μεγάλη κοινότητα Ολυμπιάδας, κάπως ανακατώνεται με την ιστορία της Κοζάνης και σε σχέση με την Παναγία Ολυμπιώτισσα, και το μοναστήρι της αγίας Τριάδος που υπάρχει λίγο πιο πάνω, 3 χιλ. απ’ αυτό (από τα μέσα το 17οι αι.), ανηφορίζοντας στις πλαγιές του Ολύμπου, χωμένο στο ιδιαίτερο ευεργετικό μικροκλίμα της

τχ. 188-189

 Παραμονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος έλαβα καιρόν και φτιάχνω το νέο τχ. της «Παρέμβασης», 188 - 189 θέρος του 2018. Θέλω να πω συνομιλώ νοερά άρα και πιο αγαπητικά, όπως γίνεται κάθε φορά στην κατασκευή του τεύχους, με τους γνωστούς, φίλους, αγαπητούς κι αγαπημένους. Μια διαδικασία που σε λυτρώνει ορισμένως όσο κι αν τα 34 τόσα χρόνια της σε βαραίνουν κάπως. Το εξώφυλλό της ετούτη τη φορά είναι του αισθαντικού καλλιτέχνη της πόλεώς μας Δημήτρη Χάτσιου.

Διακοφτές

Αρχισαν οι διακοπές
(στο μπαλκόνι του σπιτιού)
μόνο που έχει κρύο το πρωί
και βροχές τ’ απόγευμα.
Ελιές χαλβάς ακόμα Μακεδονικός
ντομάτες, μελιτζάνες και πιπεριές τουρσί
‘Ηπια νηστεία άλλωστε
Πως το είπε ο Μ. Προύστ:
«Αφήστε τις όμορφες γυναίκες
στους ανθρώπους χωρίς φαντασία...»
Αφήστε λοιπόν τις θάλασσες
στους ανθρώπους χωρίς
του σώματος και της ψυχής την υγρασία