Σιωπή...

 Ιωσήφ του μνήστορος σήμερα στην εκκλησία και το εορτολόγιο. Αυτού που όταν αντιλήφτηκε "τι παίζεται" πείστηκε δε και από άγγελον Κυρίου κατ' όναρ, εσιώπησεν. Λένε πως αν η σιωπή θα είναι η γλώσσα του μέλλοντος αυτός θα είναι ο πρώτος "ομιλητής" της.

Η νέα Π κι ο παλιός λογαριασμός

Κάποιοι φιλότιμοι κι αισθαντικοί συνδρομητές της «Παρέμβασης» καταθέτουν τη συνδρομή τους σε έναν παλιό λογαριασμό της «Π» τον οποίο δεν χρησιμοποιούμε πλέον ότι τον έχει κατάσχει ο Υπουργός Οικονομικών και δίνει τα ευρώ, ό,τι αρπάξει δηλαδή, στον Υπουργό όπλων κι αυτός με τη σειρά του στον Πρωθυπουργό επί τω τέλει να διατηρηθούν στην κυβέρνηση όσο μπορούν. Μα από εμάς εξαρτώνται; Ναι και από εμάς που πληρώνουμε την άγρια εισφορά αλληλεγγύης κ. λπ.

Καθώς εορτάζει το γιαπράκι

Σήμερα στην Κοζάνη είναι γιορτή του "γιαπρακιού
«Μάνα, βαστούν τα γιαπράκια σαράντα μέρες…»
Από τη συλλογή διηγημάτων ΕΝΩΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ εκδ. Γαβριηλίδης (2018) απόσπασμα από τη διήγηση «Μάνα, βαστούν τα γιαπράκια σαράντα μέρες…» που στηρίζεται σε μια αφήγηση του κ. Γιάννη Πλόσκα - τουπίκλην Γιαντς τσ' Λένκους.
............

Παραμονές

Η παραμονή μας μάζεψε ενωρίς
γύρωθεν από τα επίκαιρα βιβλία των ημερών
Αλεξ. Ππδ δηλ. αλλά και Τ. Κ. Παπατσώνη ποιήματα
«Χριστουγεννιάτικη αγρυπνία»
"Κατά τη γέννησιν του Κυρίου"
«Τα καπηλειά»
Στο σπίτι αχνίζαν αρωματικές αίσθησες
αφού «Στα τζάκι βράζαν τα σαρμάδια»
Φλυαρήσαμε συλλογιζόμενοι κι αναστοχαζόμενοι
ως τα μεσάνυχτα που έγραψε 25 η νύχτα
και τέλειωσαν οι αγρυπνίες των Χριστουγέννων
άρχισεν δε η επίσημη εορτή.
«Ποιμένας ταπεινότατος κι όχι αυλητρίδα εταίρα
και θεάρεστη και συνετή κάμνω του αυλού μου χρήση»

Επήρα το αναμμένο φαναράκι
της μνήμης και χωρίς χιόνια στο καμπαναριό
εβγήκα να με χτυπήσει λίγο τ’ άγριο αεράκι
και τράβηξα για το παντοτινό της νοσταλγίας χωριό.

Ο πλάτανος γυμνός αγέρωχος γέρο χρόνος φτυστός
κι ελλείψει φάτνης δε βρήκε μέρος να γεννηθεί ο Χριστός

Τα 400 βιβλία

400 ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΜΑΤΣΕΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ
Τετρακόσια βιβλία συγκεντρώθηκαν για την Παιδιατρική Κλινική του Μαμάτσειου Νοσοκομείου, στο πλαίσιο της δράσης που διοργανώθηκε από το περιοδικό Παρέμβαση και το ΣΥΝ- Βιβλιοπωλείο. Παραδώσαμε τα βιβλία σήμερα στον Αναπληρωτή Διοικητή του νοσοκομείου, κ. Τόλιο Σπ.
Τα βιβλία θα χρησιμοποιηθούν από παιδιά που νοσηλεύονται, κατά τις ημέρες των γιορτών, αλλά, επειδή ο αριθμός τους ήταν μεγαλύτερος από τον αναμενόμενο, θα γίνει και μία μόνιμη Δανειστική Ββλιοθήκη στην Παιδιατρική Κλινική.
Κάθε βιβλίο γράφει μία ευχή για τα παιδιά που νοσηλεύονται. Ευχαριστούμε πό καρδιάς όσους συνέβαλαν με την ευγενική προσφορά των βιβλίων τους...
ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

Σκηνές από την ωραιότερη ημέρα του χρόνου

 
* Στην τηλεόραση ένας στρογγύλος κι εντελώς ενήλιξ τύπος ασπάζεται ένα γελοίο στρουμφάκι το οποίο ονομάζει αη Βασίλη και ζητά την ευχή του να ‘χει. Ας την έχει. Εν τω μεταξύ στους ναούς διαβάζεται η λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, ναι Αυτού την ευχή του να ‘χωμεν μάλιστα, και δεν το λέμε εξ ονοματολογικής ιδιοτελείας.
* Η τριμελής πρωινή παρέα που μας είπε ολόκληρον της ημέρας το τραγούδι δεν παρέλειψε τη στροφή "Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε...» αυτή δηλαδή που με συγκινεί άχρι δακρύων εσωτερικής κλαύσεως...
ΥΓ. Ο,τι δεν μου φέρει ο αη Βασίλης απ’ αυτά που του παρήγγειλα θα τα πάρω από το Public είπε ο Μ. κι ησύχασε.

Φαρμακολύτριας

Φαρμακολυτρίας, λέγαμε, άνοιξα τον Γ’ των Απάντων Του τόμον
Αγίας Αναστασίας Μαχούλας στον ερειπιώδη ευκτήριόν της οίκον
Με μάγια, γοητείες, μεθοδείες πονηρές που φέρνουν ήπιον τρόμον
καθώς ψάχνεις της αλύσεως του τρόπου σου τον χαμένον κρίκον

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Μάριου Κυπαρίσση – Μώρου

«Πέρα από τις ισχνές αγελάδες"

Μελετήματα για την ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου

Ομιλητές

Μαρία Ιατρού Επίκουρη καθηγήτρια νεοελληνικής φιλολογίας ΑΠΘ

Γιώργος Δελιόπουλος φιλόλογος, ποιητής

Βασίλης Μητσικάκος Μεταπτυχιακός φοιτητής Συγκριτικής λογοτεχνίας (Σορβόνη Paris IV)

Συντονίζει η φιλόλογος – συγγραφέας Δήμητρα Καραγιάννη

Νέο κτίριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης

(στο Αναγνωστήριό της)α

Πέμπτη, 20 Δεκεμβρίου 2018 ώρα 20.00

Διοργανωτές : Παρέμβαση, ΣΥΝ-Βιβλιοπωλείο, ΙΑΝΟΣ

Το βιβλίο και τα σιντί

-“Ο κόσμος, λοιπόν, γεννήθηκε για να καταλήξει σ’ ένα βιβλίο” είπε ο Μαλαρμέ ή και σε 4 σιντί

Από τα "Διασωθέντα της Παρέμβασης κειμήλια"

Είμεθα στο ΜΙΕΤ Θεσσαλονίκης. Στα χαρτόκουτα με τις προσφορές. Επιτυχία. Η εικόνα του τεύχος είναι μιας πανέμορφης νεαράς που την επαύριον της φωτογραφίσεώς της έγινε μοναχή. Αυτά στην πόλη της Αι-Κατερίνης παλιά. Είναι και εξώφυλλο ποιητικής συλλογής του κυρ' Αντωνίου Κάλφα (γεν. του Κάλφαντος) "Με τα διασωθέντα της πίστης κειμήλια" στις εκδ. Παρέμβαση. Ποίηση υψηλών προδιαγραφών μόνον δι' ολίγους...

Αναγνώσεις, διαγνώσεις, απογνώσεις

 Πως το έλεγε ο Γκαίτε στο «Φάουστ»:
«Αχ, σπούδασα φιλοσοφία/
Ιατρική και Νομική/ και δυστυχώς Θεολογία/
Με επιμέλεια μοναδική/ και να ‘μαι τώρα παρά το ζήλο/
Μωρός σαν της οξιάς το ξύλο ...»
Κατόπιν διαβάσματος εννοείται, πολύ.
Εγώ μόνο της Νομικής, κι αυτά λειψά,
τα γράμματα τα επιστημονικά και κόλπα επήρα·
σε άλλα εχώθηκα και χάθηκα οριστικά.
Ομως καιρός των χονδρών Βιβλίων και ρούχων
που μας σκεπάζουν κουβέρτες μαλακιές
σαν τις παντοτινές αγαπημένες.
Χριστούγεννα άχιονα αλλ’ αναγνωστερά
μετρώ τις σελίδες – ράγες στις οποίες ταξιδεύω:
«Ερασιτέχνης Επαναστάτης» Απ. Δοξιάδη
«Το όνειρο της κόκκινης καμάρας» TSAO HSUEH-CHIN
«Πετροκαλαμήθρες» του Παύλου Ζάννα
(30 χρόνια το αναζητούσα και το ηύρα)
«Ημέρες Η’» Γ. Σεφέρη (καμία σχέση με τις πριν)
2733 σελίδες σύνολον παρακαλώ.
Ε και, σάμπως στην πλάτη θα τις πάρω
κι αν με λυγίσουν σε γνώριμα τοπία θα πέσω
θα με καλύψουν όπως το χιόνι τον Μπαρμπαγιαννιό
στον «Ερωτα στα χιόνια» του Αλεξ.Παπαδιαμάντη.

Στη Δ. που σαν σήμερα ξεκίνησε...

Πετροκαλαμήθρα (η) ναυτ. Η πρωτόγονος πυξίς, ο μαγνήτης

...με θεοδόλιχους, εξάντες πετροκαλαμήθρες
και τηλεσκόπια που μεγάλωναν πράγματα
Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ: ΤΡΙΑ ΚΡΥΦΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ωσάν Βοριάς αυτή κι εγώ σαν πετροκαλαμήθρα
*
Στη μυστική γαλήνη εγώ στημένος μες στα ρείθρα
Μνέσκω σαν κατά το βοριά η πετροκαλαμήθρα
Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ: Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ

«Αναζητώντας το χαμένο χρόνιο» Μ. Προυστ, 1971 μετάφραση Π.Α.Ζ. εκδ. Ηριδανός. Απόγευμα αγίου Νικολάου 1989 στο Α΄ Πόγραμμα της ΕΡΑ άκουσα την είδηση του αιφνίδιου τέλος του. Μετά για χρόνια αναζητούσα το βιβλίο του Π. Ζάννα: «ΠΕΤΡΟΚΑΛΑΜΗΘΡΕΣ εκδ. Διάττων. Είχα απελπιστεί. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Τώρα μπορώ και να μην το διαβάσω. Δε θέλω να το αρχίσω για να μην το τελειώσω. Θέλω να το υπάρχω συμπλήρωμα στην άλλη Αναζήτηση του όποιου χαμένου χρόνου μας.

190ον τεύχος

Η κυρία φιλόλογος Χριστίνα ποιήτρια Καραντώνη και φωτογράφος εκ Πατρών μέτοχος του 3ου Συμποσίου Ποίησης της Κοζάνης αποπειράθηκε ένα εξώφυλλο του νέου τεύχους της Παρέμβασης που ετοιμάζεται. Το ανακοινώνω προς γνώσιν και δια τα νομίμους συνεπείας.

Μεθεόρτιον...

Με την μελαγχολία του Δούκα του Ουέλλινγκτον
νικητή του Ναπολέοντα στο Βατερλό
(τηρουμένων των αναλογιών εννοείται),
συνυπάρχω, μετά τη νικηφόρα διεξαγωγή
της μάχης του 3ου Συμποσίου λογοτεχνίας
της πόλεως Κοζάνης κατά πάσης Ελλάδος.
Τώρα τι θα έχουμε για να νικήσουμε;
Τις τύψεις για τις αμαρτίες που δεν κάναμε
τις θλίψεις δια το πεπερασμένον μας
τις ενδιατρίψεις με τις άγονες σκέψεις
τις προστρίψεις με διαφεύγοντα σώματα...
Λοιπόν, προσγειωνόμεθα και
στα βιαστικά το νέο τεύχος της «Π» ετοιμάζουμε
Αργήσαμε κιόλας κι έρχεται χειμώνας
Οτι η ιστορία δεν θα μας περιμένει και πολύ
για να μας εγγράψει στο τίποτα των δεφτεριών της!
- Αλληλούια...

Από το 3ημερον 3ον Συμπόσιον λογοτεχνίας της Κοζάνης

«Οικογενειακή συγκέντρωση»

«…είχαμε σκάνδαλα λογίς λογίς
είχαμε φόρους που μας βασανίζαν…»
Τ.Σ. Ελιοτ

Νοεμβρίου 23, μνήμη αγίου Αμφιλοχίου επισκόπου Ικονίου
της αγίας και μεγάλης BLACK (η μήπως βλάκ)- FRIDAY
Συμπόσιον λογοτεχνίας της Παρέμβασης εξεκίνα
στη νέα Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κοζάνης.
Τιμονιέρης η Δήμητρα Καραγιάννη
η οποία Σάββατο 24 Νοε. και ώρα 13.45
ομιλεί με θέμα: «Η Βιβλιοθήκη και η πόλη»
Την αυτή ημέρα και ώραν 18.00
η Αναστασία Βατάλη διεξέρχεται την
«Αλληλογραφία Αλμπέρτ Καμύ- Μαρία Καζαρές.
Αρωμα συνομιλίας»
Κυριακή 25 αγίας Αικατερίνης της Πανσόφου
ημιπολιούχου της πόλεως και μητροπόλεως Κοζάνης
ο τρίτος Β.Π.Κ. (εγώ δηλαδή για να καταλαβαινόμαστε)
εκ της Λευκοπηγής ορμωμένος
και εκ της οδού της πόλεως Μιχ. Περδικάρη 20, κατερχόμενος
ώρα 11.45 θα κάνει γνωστό πως:
«Μ’ αυτά τα συντρίμμια στύλωσα τα ερείπια μου ( T.S.E.)

-Αλλά μη και η «Παρέμβαση»
μια τέτοια οικογενειακή υπόθεση
δεν είναι πλέον…

Το 3ον τριήμερον κ.λπ.

Την Παρασκευή 23/ 11ου ανοίγει τις εργασίες του το 3ημερον 3ον Συμπόσιον Λογοτεχνίας της Κοζάνης το οποίο διοργανώνει το λογοτεχνικό περιοδικό «Παρέμβαση» σε συνεργασία με το Δήμο Κοζάνης και την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας. Συμμετέχουν και άλλοι φορείς των γραμμάτων και του πολιτισμού της πόλεως και της χώρας η Εταιρεία

Προθεσεις, υποθέσεις παραθέσεις

Ανήμερα της 17ης/ 11ου 2018 αντί 3 ευρώ αγόρασα την εφημερίδα ΑΥΓΗ. Την έχω κόψει εδώ και καιρό από τότε που συνειδοτοποίησα πως είμαστε σε διαφορετικούς πολιτικούς πολιτισμούς. Εγώ παρέμεινα σ’ εκείνη την εποχή της που κοντά 40 χρόνια εξέπεμπε την εκδοχή της πολιτισμένης αριστεράς. Φτωχική εφημερίδα την οποία λίγες χιλιάδες (δε λέω

Ψωμί κ.λπ

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία" (ψουμί πιδία ηλευτερία στο επιχώριον ιδίωμα) εφώναζον οι φοιτητές του 1973, λίγο πριν και λίγο μετά, στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο εγκλωβισμένοι και στην Πολυτεχνική Θεσσαλονίκης μαζεμένοι και στις δύο περιπτώσεις Ελεύθεροι Πολιορκημένοι. Ομως ψωμί σίγουρα είχαν, στη Θ. λ χ. τρώγαμε στη Λέσχη· στην Παιδεία η δικτατορία παρείχε σε όλους αφειδώς διευκολύνσεις και παραχωρήσεις (μεταφορά μεταφερομένων μαθημάτων) ίνα μη ξεσηκώνονται, εκτός κι αν εννοούσαν (που δεν το εννοούσαν) άλλης ποιότητας σπουδές. Οσο για την Ελευθερία απ’ αυτήν δεν είχαν αλλά τότε έμαθαν τουλάχιστον τι σημαίνει η στέρησή της για να μπορούν να τη συγκρίνουν τώρα με τη σημερινή κατάσταση (όχι κατάκτηση) της γελοίας ελευθερίας που συνεχώς τους τάζουν.

Στιγμές και χρόνος

Νοέμβριος, στο ίδιο στιγμές και χρόνος συμποσούνται
Συμπόσιο λογοτεχνίας κάνουμε, αλλά ποιός αυτά πιστεύει
Οι «Η’ Μέρες» του Γ. Σεφέρη οσονούπω αφικνούνται
αλλά και «Η ζωή μας κάθε μέρα λιγοστεύει»...

Οιονεί δελτίον τύπου

Κάπως πιο αναλυτικά για τα «ΕΝΩΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ» σε ένα οιονεί δελτίον τύπου
Κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Γαβριηλίδης το 20ο (;) στη σειρά βιβλίο του Β. Π. Καραγιάννη με τον τίτλο «Ενωμένα Μυστικά» ήγουν 16 – τα μάτια σας τέσσερα- συνεφαπτόμενες διηγήσεις.

"Αυτοί εδώ έχουν μεταξύ τους κάποια Ενωμένα Μυστικά" (Μάριος Γαύρος του Δημητρίου και της Δήμητρας Καραγιάννη)

Σχεδόν το είχα λησμονήσει άνοιξη λογάριαζα φθινόπωρο αφίχθησαν
Τα ‘Ενωμένα μυστικά» και σαν δύο φίδια αλαργινά μου ετυλίχθησαν
Κώστα Ρζκ, Χριστίνα Κρντν, μικρέ μου Μάριε, α, τα γλυκά μου ονόματα!
- Σας ευχαριστώ που δώσατε στα μυστικά μου ύπαρξη και σώματα

Τα ΜΑΤ παντός καιρού

16 προς 17 Νοεμβρίου 1973. Πολυτεχνική Θεσσαλονίκης. Γύρω από τη σχολή στρατιώτες, ΕΣΑ, αστυνομία τα ΜΑΤ της εποχής που «μάζεψαν τους αλήτες απ’ το πάρκο». Δεν είχαν καλό σκοπό. Δεν έφυγα. Ξημερώνοντας το πρωί μας "έφυγαν".
5 Νοεμβρίου 2018. Ομιλίες για τις Πρέσπες. Γύρωθεν της Βιβλιοθήκης εκατοντάδες ΜΑΤ δεν ξέρω με τι σκοπό. Κατέφυγα στο χώρο των βιβλίων. Εδώ είμαστε. Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης (η κάθε βιβλιοθήκη) είναι ο χώρος της ωραιότητας, της ελευθερίας της σκέψης, της γνώσης, της αναζήτησης, του υψηλού γούστου· της σιωπής, της τρυφερότητας, της αγάπης εν τέλει και τελικά. Εκεί ένιωσα κάτι σαν λύτρωση. Χάιδεψα, σαν να χάιδευα έναν δικό μου άνθρωπο, την παλιά μεγάλη γαλλική εγκυκλοπαίδεια με τους 24 τόμους που κάποτε κουβαλήσαμε από την Αθήνα προσφορά της κόρης του Κ. Τσιτσελίκη στη Βιβλιοθήκη Κοζάνης. Ενιωσα όμορφα. Εφυγα. Στο δρόμο συνάντησα το Γιώργο εκείνης της εποχής.
«Μας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες...» θυμήθηκα τον Μ. Α.

Το 3ον...

Πως το έλεγε στην αγία Γραφή
για τα όνειρα του Ιωσήφ προ της περιόδου Πετεφρή
όταν προσκυνούσαν τα δεμάτια των αδελφών του
το δικό του όπως επίσης τ’ αστέρια κ. λπ.
Τα λέει έξοχα κι ο Τ. Μαν στο τετράτομο
«Ο Ιωσήφ και τα αδέλφια του» εκδ. GUTENBERG
Ούτως εχόντων των πραγμάτων
όλες οι βιβλιοθήκες της ελληνικής επαρχιακής επικράτειας
παρακαλούνται να προσκυνήσουν (μεταφορικά λέω)
την Νέα Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης
αυτό το υπέρλαμπρον υπερωκεάνειον γνώσης
τον Μέγα ΒιβλιοΑνατολικό θέλω να πω.
Η οποία, συν τοις άλλοις, 23, 24, 25 Νοεμβρίου ε.ε.
θα φιλοξενήσει το 3ον Συμπόσιο Λογοτεχνίας Κοζάνης
(Παρέμβαση, Δήμος Κοζάνης, Περιφέρεια Δ. Μακεδονίας κ.λπ)

Με τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή
Τίτο - Βαπτιστή Πατρίκιο
Αυτόν δηλαδή που έγραψε πως:
«Σε βρίσκει η ποίηση» όπου κι αν τρυπώσεις
δεν τη γλιτώνεις
Ευτυχώς...

Ταξείδια με ει

Τα πριν χρόνια ταξείδια μου.
Που πήγαινα άραγε ούτε που θυμάμαι;
Στην πλώρη ή στην πρύμνη ήμουν ομοίως
ξύπνιος ή όρθιος κοιμάμαι;

"Μέρες και στιγμές..."

Ξαναπιάνω τις «Μέρες Γ’» του Γ. Σεφέρη. Αναφέρεται στα λίγο πριν λίγο μετά της κήρυξης του πολέμου. Από την 15η Αυγούστου ως το τέλος του τόμου και τους έτους 1940. Αφήνομαι στην γλυκόπικρη γοητεία της γραφής του όπως είναι και η ανάμνηση αγαπημένων προσώπων. Σκέφτομαι τα «Ποιήματα» πλέον ή πεζά του κι ειδικά οι «Μέρες» του...
«Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου: Θεέ μου, σώσε μας από τις προβλέψεις· μάθε μας να ζούμε την παρούσα στιγμή που μας έδωσες σαν τα πουλιά του ουρανού...»
Αυτό με πετάει προς στιγμήν έξω από τις «Μέρες» στην «Εποπτεία της στιγμής» του Γκαστόν Μπασελάρ (μτφρ. Κ Παπαγιώργη εκδ. Καστανιώτη».
Γράφει ο Γκ. Μπ: «Για να απαρτιστεί μια πλήρης ανάμνηση χρειάζεται η ανάμνηση πολλών στιγμών...»
Ξαναγυρνώ στο Γ.Σ. Η κατάληξη της εγγραφής Σαββάτου 14 Δεκέμβρη 1940.
«Ενας κόσμος χαλασμένος».

Ζήτω το έθνος εξαιρετικά

 Πολύ μ’ αρέσουν, κάπως δηλαδή, οι παρουσίες,
προσελεύσεις, αποχωρήσεις των επισήμων
ανθρώπων κατά τας εθνικάς επετείους κι εορτάς
στο χώρο των επιμνημόσυνων δεήσεων
και κατ’ επέκτασιν των παρελάσεων.
Λοφία, παγόνια, ξίφη, λαμπερές ενδυμασίες θυρωρών
σημαίες που κρατούν δια κληρώσεως μαθηταί
και ο ομιλητής να βρίσκει ευκαιρία
να τσιγαρίσει την γραφειοκρατία
ιστάμενη ενώπιον του χασμώμενη ένδον.
Η κυρ’ Υπουργός με το κοντομάνικο φόρεμα
φόρεσε τη γούνα της, πάγωσε
το κλίμα εδώ είναι ηπειρωτικόν και εύφλεκτον
- Ζήτω λοιπόν το έθνος και ο στρατός
και ό,τι ήθελε προκύψει...

...σαν σήμερα

- Σαν σήμερα Αη-Δημήτρης. 1948. Στους Κομινάδες Καστοριάς. Κοντά στα σύνορα. Με στέλνει ο λοχαγός με την ομάδα μου στο χωριό για έρευνα. Πήγαμε. Αδειο σκεδόν. Λίγα παιδιά και γυναίκες. Μας υποδέχτηκαν. Μου είπε να τους μαζέψεις και να τους στείλεις στο σταυροδρόμι θα περάσει ένα στρατιωτικό να τους φορτώσεις. Μαζί τους ο πρόεδρος ενας λειψανάβατος για φτύσιμο αλλά και μια σωματερή γυναίκα. Ομορφη...
- Φεύγουμε είπα.
Ορμηξε αυτή πάνω μου μ’ αγκάλιασε, μ’ έσφιξε και ναι με φίλησε... Τι ήταν αυτό; Δεν είσαι ούτε αραβωνιασμένος ούτε παντρεμένος, ελεύθερος.
Είπα ναι. Τους οδηγήσαμε στο σταυροδρόμι. Τους πήραν για εκεί που δεν είχε πόλεμο. Οταν γυρίσαμε ο λοχαγός Χόλμπας με πήρε παραπέρα.
- Ωστε σε φίλησε κιόλας. Του το είχαν σφυρίξει οι στρατιώτες
- Τι να πω, πως: «Ἦτον πνοή, ἴνδαλμα ἀφάνταστον, ὄνειρον…» Πόλεμος ήταν 3,5 χρόνια στην πρώτη γραμμή...
Ο πατέρας το μεσημέρι στο εορταστικό τραπέζι στο χωριό έτσι στα ξαφνικά το άρχισε.

«Ω του παραδόξου θαύματος κ.λπ

Δήμητρα, Δήμητρα, Δημήτρης ονόματα στην αρτοκλασία
Δήμητρες της ζωής μας και ο Δημήτρης φωτογράφος
πρώτη εορτή του ενιαυτού έλαμπε η εσπερινή εκκλησία
Οκτώβριος ο μήνας του χρόνου ο ποιητής και ζωγράφος

Ο Κ. Ακρίβος και η ακριβή λογοτεχνία

 Χωρίς να εγκαταλείπω τις μακρόσυρτες, πολλαπλές ταυτόχρονες αναγνώσεις που τραβούν σε μάκρος χρόνου κι' αυτός ο χρόνος κι αν είναι ο κερδισμένος, έχωσα εμβόλιμα – σαν τις ρουσφετολογικές συνεδριάσεις της Βουλής- σ’ αυτές του Κ. Ακρίβου το βιβλίο «Γάλα Μαγνησίας" εκδ. Μεταίχμιο. Μέρα νύχτα το διεξέρχομαι· δε θέλω να το ξεπετάξω μονοκοπανιάς, πράγμα εύκολον ως ηδυανάγνωστον- αλλά σιγάθεν το απολαμβάνω.

Κάρτα μέλους

Από την οδό Κ. Δαβάκη πλέον εξερχόμεθα
της πόλεως για το χωριό
κι όχι από την παλιά οδό Χαιρωνείας,
νυν Ανδρέα Παπανδρέου
κι αυτό εκ του λόγου ότι στην οδό
του ήρωος του Αλβανικού πολέμου,
που αιχμάλωτος σε καράβι που ετορπιλίσθη
εχάθη αδόξως,
αρμενίζει η Νέα Βιβλιοθήκη Κοζάνης.

‘Ερχεται από το μακρινό μας άλλοτε
και εις το ακόμα πιο μακρινό πηγαίνει
μίαν αύρα ιστορίας μας χτυπά κατάμουτρα
μ’ αυτήν Σύντροφο και Συνέκδημο
στα εκ των βιβλιοπραγμάτων θελκτικά
ταξίδια να συνοδοιπορούμε.

(Στον πρωτοετή του Δημοτικού
Μ. που έβγαλε κάρτα μέλους της Βιβλιοθήκης
και δανείστηκε τα πρώτα του βιβλία)

H ξερολιθιά της μνήμης...

Ανέβηκα στον Αη–Λια (1020 μ.) με το αυτοκίνητο φυσικά, να ξαναδώ τις παλιές στέρνες, στην πίσω μεριά του λόφου. Τώρα είναι γεμάτες με νέο νερό. Κάθε φθινόπωρο κάνω αυτή τη «γνωμάτευση» μετρώντας τη στάθμη τους... Μου δείχνουν τα δρομολόγια του καιρού.
Λίγο πριν τη κορυφή σ’ ένα πλάτωμα το οποία είχαν στη φροντίδα του οι Οικολόγοι της πόλης, με την χαρακτηριστική πέτρινη αψίδα και τον χαμηλό περίβολο με ξερολιθιά καμωμένα, με σταμάτησε μια επιτοίχια μεταλλική πινακίδα. Γράφει: «Η ξερολιθιά της μνήμης του Χρήστου Μπέσα». Ξαφνιάστηκα ευχάριστα. Δεν ξέρω ποιός την τοποθέτησε,

Οι στέρνες οι παλιές

 Ανέβηκα στον Αη-Λια με τις στέρνες τις παλιές
είναι εκεί τώρα γεμάτες με το νέο γλυκό νερό
ανθίζουνε Φθινόπωρο στων ομιχλών τις αγκαλιές
και ξεδιψάνε τις ψυχές που φύγανε με τον καιρό

Υποστολή

Συγκινούμαι στην υποστολή σημαίας
απόγευμα κάθε λυπημένης Κυριακής
Λίγος στρατός λιγότερη η μπάντα παίζει
«Περνάει ο Στρατός» λες και δεν το καταλάβαμε
Κι ύστερα όλος ο λόχος τραγουδούν
Τον Υμνο στην Ελευθερία των νεοελλήνων
Το κοινό σε στάση προσοχής
Χειροκροτεί την αποχώρηση του τμήματος
Αλλη συγκίνηση, αλλ’ όχι εμφανής, αυτή
- Λέτε να είναι επικίνδυνον...
Μη και κρυπταφασίστας, εθνικόφρων
ή και χαμένο κορμί θεωρηθώ
που με συγκινούν τέτοια πράγματα.
Κύριος οίδε...

Ας...

Ας μας τα πάρουν όλα γείτονες, οι σύμμαχοι και οι ξένοι
οι μακρινοί μας εχθροί οι κοντινοί μας φίλοι, κι οι αλλοι
δεν μας αξιζει ο τόπος, η ιστορία, η γλώσσα αγαπημένη
Λαός Μουνούχων του Βάρναλη του Θ. Γρηγοριάδη Παρτάλι

Γλυπτική

 Πριν χρόνια πολλά ήταν που επισκέφτηκα
το εργαστήριον ζωγραφικής του Κων/νου Ν. Ντιό
κάτω από την ξακουστή έκθεση επίπλων «Λιάλια»
στο δρόμο προς Θεσσαλονίκη.
Βρήκα εκεί ένα σβώλο κόκκινο πηλό
κι εντός ημίσειας ώρας
μια πεντάδα κομμένες κεφαλές έπλασα.
Δεν τις φύσηξα πνοή δεν ήμουν και θεός
μην το παρακάνουμε.
Εκπληκτος ο ζωγράφος αναρωτιόταν
- Οϊ τι είναι αυτός ετούτος...
Εκτοτε ουδέποτε έπιασα πηλό στα χέρια
Η μάνα έλεγε πως μικρός έτρωγα κάπως χώματα
Αρα μέσα μου τα είχα αποθεμένα
Κι αφού σ΄ αυτά δεν μπόρεσα να ριζώσω
Είπα γλυπτή μορφή στ’ απωθημένα μου να δώσω

Καθώς ξεφύλλιζα

Ξεφύλλιζα το παλιό περιοδικό ΝΕΑ ΖΩΗ τχ. 1 του 1933
 και στάθηκα σε ένα τετράστιχο του Κ. Παλαμά
 από την ανέκδοτη τότε συλλογή του "Οι νύχτες του Φήμιου"

Φιλοσοφία Σοφία μη σε ταράζει
στου έρωτα το πλάι τραγουδιστή
Κάποιος ανθός την ώρα αυτή μεσ' στο ποτήρι ευωδιάζει
Κι οι Διόνυσοι χωρούν εντός σου και οι Χριστοί.

Τω καιρώ εκείνω

Εδιάβαζα στο Κυριακάτικο Βήμα της 14ης Οκτ. δισέλιδη συνέντευξη στον Γρ. Μπέκο του Βούλγαρου ποιητή και πεζογράφου Γκεόργκι Γκοζμποντίνωφ με αφορμή την έκδοση του μυθιστορήματός του «Περί φυσικής της μελαγχολίας» στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ικαρος.
Τον Γκ. Γκ. κατά πάσα πιθανότητα γνώρισε στην Ελλάδα η Κοζάνη την εποχή που ήταν Πόλη του Βιβλίου (Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης + ΙΝΒΑ) όταν στο πλαίσιο των ποιητικών ανταλλαγών και σε συνεργασία με το Ευρωβαλκανικό Ασυλο Ποίησης, τον φέραμε στην πόλη να μας διαβάσει ποίησή του. Ηρθε με το χέρι στο γύψο. Ποιήματά του μεταφράστηκαν από την Ζντράβκα Μιχαήλοβα και δημοσιεύτηκαν στο τχ. 138 της «Παρέμβασης». Στη φωτ. ο ποιητής δίπλα του ο αλησμόνητος Μίμης Σουλιώτης κ. α.

«...Τι κάνεις, ρωτάει.
Ελαφρύ αγγλικό πρωϊνό, λέω.
Διαβάζω Έλιοτ, ακούω Beatles.
Ω, λέει εκείνη, πώς τους ανακατεύεις;
Όπως την κρέμα με το τσάι, λέω.
Όπως το τσάι με την κρέμα,
με διορθώνει εκείνη, όσο να’ ναι ο Έλιοτ
επέμενε τόσο πολύ
το τσάι να ’ναι πικρό και αγγλικό.
Και πέθαινε για πορσελάνη
για τις βραδινές εφημερίδες,
για τον καμπανιστό ήχο απ’ τα κουταλάκια.
Εκείνος ήταν το τσάι, ήταν το τσάι...
Εκείνα τα σκαθάρια απλά πήραν το καϊμάκι.»

Βλατάδων και Γεντί Κουλέ

 Οταν η Δ. ήταν μαθήτρια Δημοτικού κι επισκέφτηκαν τη Θεσσαλονίκη με το σχολείο μου έφερε δώρο έναν Λευκό Πύργο. Προχθές επισκέφτηκαν οικογενειακά τα Κάστρα Θεσσαλονίκης. Από τη μονή Βλατάδων ο μικρός της Μ. μου έφερε ένα μικρό δίπτυχο με τον άγιο Γεώργιο και τον άγιο Δημήτριο. Εδώ ας συγκινηθώ λίγο. Ομως δεν φτάνει αυτό. Πήγαν και στο Επταπύργιο στο Γεντί Κουλέ. Εγώ δεν το επισκέφτηκα ποτέ. Δεν ήμουν και αντιστασιακός την περίοδο της χούντας οπότε έχασα. Ζήλεψα άκουσον άκουσον τον μικρό ο όποιος με ζόρισε κιόλας για την άγνοιά μου. Το κείμενο μου «Με τα συντρίμμια αυτά στύλωσα τα ερείπιά μου...», φράση του Τ. Ελιοτ, στα «Χρονικά Δυτικής Μακεδονίας» 20 – 4 - 2018 δεν το διάβασε ακόμα· πρώτη Δημοτικού είναι...

Τετράμηνα

 Ο υψηλών σωματικών και φιλολογικών προδιαγραφών νέος Μ-Κ. Μώρος μου ενεχείρισεν το τχ. της Νέας Εστίας αφιέρωμα στον Ρένο Αποστολίδη κατόπιν αιτήματος μου. Η διεύθυνση του εν λόγω περιοδικού έπαυσε να την στέλνει στην Παρέμβαση, πράγμα που γινόταν τον καιρό του κ. Σταύρου Ζουμπουλάκη τιμής ένεκεν στον μοναδικό σχεδόν αναγνώστη της από το 1969 στην πόλη. Για λόγους φαίνεται αποστολικής οικονομίας. Μόνον εμείς δεν φειδόμεθα ταχ. εξόδων (και κάποια αλλά λίγα λογοτεχνικά περιοδικά δηλαδή) λόγω της οικονομικής μας ευρωστίας εννοείται. Ηθελα το τχ. αυτό ειδικά γιατί διάβαζα τον Ρ. Απ. , αυτήν την εκρηκτική πολυσχιδή κι αμφιλεγόμενη προσωπικότητα παιδιόθεν. Από την άνοιξη του 1974 άρχισε να φροντίζει το περιοδικό Αμφίσσης ΤΕΤΡΑΜΗΝΑ με εκδότη τον κ. Δρόσο Κραβαρτόγιαννο φαρμακοποιό και ιστορικό. Εχω χρόνια να λάβω τεύχος ή άλλη τους είδηση; Το 5ο τχ. Καλοκαίρι του 1975 ήταν αφιερωμένο στον Φαίδρο Μπαρλά αυτόν τον εκλεκτό, εκλεκτικό και ντιλετάντη ποιητή και πεζογράφο που πέθανε λίαν νωρίς το 1975 στα 50 του. Στο τχ. πρωτοδιάβασα το έξοχο διήγημά του «Το Ωρολόγιον του αγίου Σουλπικίου». Εγραφε ο Ρ. Απ. φίλος του εκείνη την Τρίτη 17 – 6 -75 ημέρα της ταφής του.
«...Το πιο ωραίο όμως τόπε ο Πάρις Τακόπουλος, καθώς περιμέναμε οι άθεοι έξω από την εκκλησιά να τελειώνουν οι παπάδες τα δικά τους. Στην πλάκα του καλό θάταν να χαράξουμε (θα του άρεσε του Φαίδρου) τους δύο του εκείνους στίχους πως τους έλεγε;
"Κι αν με ζητήσει η κόμησα
πήτε πως μετακόμισα!...»

Η φυγή των Τουρκων απο την Κοζάνη

Τοπική εθνική επέτειος  της φυγής των Τούρκων από την Κοζάνη την 11ην-10ου 1912 αυτή που ονομάστηκε Απελευθέρωση. «Κατελήφθη η Κοζάνη από τον Ελληνικό στρατό» διαλαλούσε με μεγάλο τίτλο η εφημερίς της εποχής ΠΑΤΡΙΣ. Χωρίς να ριφθεί ούτε μια ντουφεκιά! Αφήστε τις χρωμολιθογραφίες εκείνου του καιρού που δείχνουν τον στρατό νικηφόρο προελαύνοντα ότι οι Τούρκοι μετά τη μάχη του Σαραντάπορου τη σημαντικότερη της νεότερης ιστορίας μας ισάξια αυτής του Μαραθώνος, φεύγοντας προτροπάδην άδειασαν την Κοζάνη. Τότε ήταν που συστήθηκε λόχος εθελοντών στην πόλη από νέους της οι οποίοι όμως εθεωρήθησαν μη ικανοί πολέμου και ετέθησαν στην υπηρεσία περισυλλογής λαφύρων, πολεμικής λείας κι άλλων αχρήστων ειδών από τα κατάλοιπα της μάχης. Το γεγονός αυτό της περισυλλογής τιμά η πόλη με μαρμάρινη πλάκα με σχέδιον στρατιώτου του λόχου, στην πρόσοψη του Δημαρχείου λίγο πιο πάνω από το σημείο που γράφουν τα συνθήματά τους διάφορα κνώδαλα.

Αλήθεια λέω και γράμματα γνωρίζω...

 Δεν ήμουνα στο εγκαίνιον της Νέας Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης. Αλλά ήταν σαν να ήμουν εκεί και με το παραπάνω χάριν αυτής που σήκωσε όλο το βάρος της πολυήμερης διοργάνωσης. Ξέρω τι λέω...

"Ω, Υπερωκεάνιο τραγουδάς και πλέχεις"

Η Νέα Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης, ως κτίριο (το φέρνει λίγο προς Υπερωκεάνιο) αλλά και διαρκής παρακαταθήκη της ιστορίας των βιβλίων και όλων των άλλων υλικών γραφής, ανάγνωσης, μνήμης μου θυμίζει το μεγαλειώδες ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου «Στροφές στροφάλων» από τη συλλογή «Ενδοχώρα» στο οποίο δοξολογεί το μέγα Υπερωκεάνιον των υπερπόντιων ταξιδιών όπως κι αν αυτό ονομάζεται: «Τιτανικός», «Πλωτή Πολιτεία» του Ιουλίου Βερν, ή ο δικός του «Μέγας Ανατολικός» του άκρατου ερωτισμού.

Ηταν...

Ηταν μια άνοιξη ίσως του 2000, Παγκόσμια ημέρα ποίησης διοργάνωση της Πόλης του Βιβλίου ( = Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης και ΙΝΒΑ μαζέψαμε (δε λέω μάζεψα για λόγους ας πούμε σεμνότητος) στο καφέ Αλλοτινό (κάποτε της Κοζάνης) όλο το επίσημο πρωτόκολλο των εορτών και παρελάσεων να μας διαβάσουν ό,τι ήξερε ή ήθελε ο καθένας. Υπουργοί βουλευτές, νομάρχες δήμαρχοι, πρόεδροι Δ. Συμβουλίων, παράγοντες των γραμμάτων, Μητροπολίτης. Ηρθαν όλοι δεν αρνήθηκε κανείς.
ΥΓ.
1. Ο τότε μητροπολίτης Αμβρόσιος διάβασε την «Μαρίνα των βράχων («Είχες την τρικυμία στα χείλη κ.λπ) του Ο. Ελύτη ποίημα που το είχε σε κορνίζα και την έφερε στο καφέ. Τόση αγάπη το είχε ο μακαριστός.
2. Ο Δήμαρχος πολλών ετών της Κοζάνης κ. Πάρη(ι)ς Κουκουλόπουλος με καράφλιασε κατά το κοινώς λεγόμενον, αφού διάβασε ποίημα του Γ. Σεφέρη που δεν γνώριζα ότι εγώ είχα τότε την έβδομη έκδοση των Ποιημάτων του ΓΣ (1967) στην οποία από τα Ποιήματα «Σημειώσεις για μια «εβδομάδα» έλειπαν τα ποιήματα ΤΡΙΤΗ και η ΤΕΤΑΡΤΗ (πού διάβασε).
3. «Η μνήμη επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα» γράφει ο Β. Βασιλικός στο ομότιτλο βιβλίο του, αλλά που πήγε η ποίηση που είχαν τα πράγματα εκείνου του καιρού;

Οταν....

 Οταν στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης και το Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης εργάζονταν τόσα άτομα κάτι περισσότεροι από το Υπουργείο Πολιτισμού ...

Αναζητώντας χρόνια και λόγια

«...Τα χρόνια στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης (8 αντιπρόεδρος του ΔΣ της και 8 ως διευθυντής της μαζί με τη διεύθυνση του Ινστιτούτου Βιβλίου και Ανάγνωσης (ΙΝΒΑ) δεν ήταν περίπατος στους χώρους της. Εν πρώτοις, ήταν μια αναμέτρηση με τον εαυτό σου· να ξεπεράσεις δηλαδή τις πολλές αδυναμίες και τους εγωισμούς, για να δεις τον άλλο με το μάτι της κατανόησης κι όχι της κριτικής και της άρνησης. Κι ύστερα να αντιμετωπίσεις τους γύρωθεν με όλες τους τις ιδιαιτερότητες. Η συνύπαρξη με τόσους ανθρώπους, απλούς ή με κάποια θέση ή ρόλο, υπαρκτό ή φανταστικό, έφερε μοιραία κι ένα ποσοστό ψυχικής φθοράς. Κανείς δεν μένει αλώβητος από παρόμοιες ιστορίες και συγχρωτισμούς.
(Μνήμες Αναγνωστηρίου - Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης) εκδ. Παρέμβαση 2003

Μνήμες Β

Διαβάζω στο πρόγραμμα εγκαινίων
της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης:
«Σάββατο 6 Οκτωβρίου
- Μνήμες από το παλιό κτίριο
- Μνήμες ανθρώπων που πέρασαν από τη Βιβλιοθήκη»
Αντιγράφω από το «Ταξιδιωτικό μου...:
«1η Μαίου 2003. Πριν χαράξει στη Βιβλιοθήκη
μάζευα τα τελευταία μου πράγματα·
μαζί και δυο φωτογραφίες, μία της Δήμητρας
που παίζει πιάνο, η άλλη με τη μάννα μου στο γραφείο,
από το οποίο έφευγα οριστικά...

"Ο φύλακας των βιβλίων"...

(Γράφει η Δήμητρα Καραγιάννη)

Ήταν το 2001 όταν είχε διαβάσει αυτό το ποίημα ο πατέρας μου σε μία μεγάλη εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, που είχε κάνει τότε το Ινστιτούτο Βιβλίου & Ανάγνωσης Κοζάνης σε συνεργασία με τον 102 FM. Υπάρχει ακόμα ηχογραφημένο σε cd. Μοιάζει σαν τον ήξερε ο Μπόρχες όταν έγραφε το ποίημά του, σαν να μιλούσε γι' αυτόν.
Γιατί αυτό είναι. Φυλάει τα βιβλία... Παντού. Και πιο πολύ μέσα του. Αυτός είναι ο κόσμος του, ο χώρος και ο τρόπος του. Ο μόνος τρόπος του.

Στην πρώτη φωτογραφία, ο Β.Π. Καραγιάννης, Διευθυντής του Ινστιτούτου Βιβλίου & Ανάγνωσης και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, με τον Θάνο Μικρούτσικο στον χώρο της Βιβλιοθήκης.
Επί Υπουργείας του Θ.Μ. συστήθηκε το ΙΝΒΑ, το οποίο βοήθησε καθοριστικά στην ένταξη της Δημοτικής Βιβλιοθήκης στο πνευματικό σήμερα της Ελλάδος.

Η δεύτερη φωτογραφία είναι το 2001, στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στην Φραγκφούρτη, με τιμώμενη χώρα την Ελλάδα.
Στο περίπτερο του ΙΝΒΑ και της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Στεφανόπουλος,
με τον Υπουργό Πολιτισμού Ε. Βενιζέλο, να φυλλομετρούν
ένα από τα σημαντικότερα ξενόγλωσσα βιβλία της Βιβλιοθήκης
ένα Γερμανικό Λεξικό του Κόσμου, του 18ου αι., 3500 σελίδων

Η θητεία του πατέρα μου στο ΙΝΒΑ και την Δημοτική Βιβλιοθήκη διήρκησε από τον Μάιο του 1996 έως τον Μάιο του 2003, ενώ από το 1986 ήταν Αντιπρόεδρος του ΔΣ της Βιβλιοθήκης Κοζάνης για 8 χρόνια περίπου.
Μνήμες των ημερών...

- Βρε ουστ, κοπρόσκυλα...

Εις απόμερον καφέ, καφέ έπινα και στο περιοδικό «Θεσσαλονικέων Πόλις» τχ. 65/2018 διάβαζα το κείμενο του Γ. Σκαμπαρδώνη την τελευταία συνέχεια του «Πάρε το λεωφορείο 10» Χαριλάου - Ν. Σ. Σταθμός. Στάσεις Ζωγράφου και Τέρμα Σταθμός» που κυκλοφόρησε και σε βιβλίο. Αυτή η τελευταία στάση (το δεκαεξασέλιδο δηλ.) έλειπε από το αντίτυπόν μου

Φύλλα

Εν φθινοπωρινής νυκτός ευδία,
πλησίον παραθύρου ανοικτού
εφ’ ώρας ολοκλήρους, εν τελεία,
ηδονική καθήμην ησυχία.
Των φύλλων πίπτει η ελαφρά βροχή

(ΠΛΗΣΙΟΝ ΠΑΡΑΘΥΡΟΥ ΑΝΟΙΚΤΟΥ)
Από τα ΑΠΟΚΗΡΥΓΜΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1886-1898)
γιατί όχι κι ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΕΝΑ