...Θερισμός

«...Ο έτερος ενήλιξ βλεψίας, οικονομολόγος αργοτερότερον, τον γνώρισε στη Θεσσαλονίκη, καπνιστής φανατικός είχε σε εύτακτη θημωνιά τα πακέτα Καρέλια· διάβαζε βιβλία για το σινεμά «Από τον Λυμιέρ στο Μπέργκμαν» είδε σ' αυτόν, κι αργότερα ως οικονομολόγος υπηρέτησε την Εφορία από την οποία έφυγε· διότι δεν μπορούσε να δικάζει φοροφυγάδες και φορολαδιάρηδες. Στα νεότερά του χρόνια μαθηματικό μυαλό επρογύμναζε στα μαθηματικά του θερινούς στάσιμους, και βιρτουόζος στο ποδόσφαιρο και της ντρίπλας μαζί με το Παπα-Παναγιώτη – αυτός από μικρός θρήσκος σε εορταστικές μαζώξεις διάβαζε στην παρέα μας «Νεεμία» και «Εσδρά» (τι ήταν αυτοί;)- εντρίπλαραν μέχρις εξαντλήσεως τον Στάθη/κα του Κένταυρου Πρωτοχωρίου» [στον καιρό μας καμπανάρης στην Κοίμηση της Θεοτόκου Πρωτοχωρίου πάνω στο δημόσιο δρόμο]*. Αλλά δεν μπόρεσαν να ντριπλάρουν και το θάνατο που τους είχε σημαδέψει. Τον πρώτο Μανώλη Λίτσιο πριν 3 χρόνια τον δεύτερο Παπα-Παναγιώτη Δουγαλή μόλις σήμερα, ιερέα, δάσκαλο, ιεροκήρυκα εκ Λευκοπηγής λίαν κι εντελώς αγαπητοί και ξεχωριστοί. Πολύ άγριος ο θερισμός... * «Βλεψίες ναι, αλλά όχι ηδονοβλεψίες» από τη συλλογή αφηγήσεων «Ηδονο-α-βλεψίες» εκδ. Γαβριηλίδης 20215.

"Ο ήλιος τ' απογεύματος τώφθανε ως τα μισά..."

Kάποτε στη Δύση...

Κάποτε στη Δύση.../ Με τον Παρισινό αέρα να φυσάει./ Μέρος της Νέας Εθνικής Βιβλοθήκης/ Γαλλίας (από το 1988 και τον Φρ. Μιτεράν)/ 4 πύργοι σε σχήμα ανοιχτού βιβλίου/ Εκεί με Λάκη Προγκίδη, Μίλαν Κούντερα/ Βασίλη Βασιλικό, Ινστιτούτο Βιβλίου και/ Ανάγνωσης Κοζάνης L'atelier du roman/ κ.α./ Πρόγραμμα ARIAN για την Ανάγνωση/ Οταν η Κοζάνη ήταν Πόλη του Βιβλίου...

"Το ύστερο των Σαββάτων"

«Προχωρούσαν, προχωρούσαν κι έψελναν - Αιωνία η μνήμη-. Κι ακόμα κι όταν στέκονταν έμοιαζε, σα να συνέχιζαν να ψέλνουν στον ίδιο ρυθμό, τα πόδια, τα άλογα η πνοή του ανέμου ( Μπ. Παστερνάκ «Δρ. Ζιβάγκο») Ηταν το 4ο Σάββατο των «πτώσεων»/ (Το «Υστερο των Σαββάτων)/ - Τι θα γίνει αύριο παιδί μου, ρώτησε η μάνα/ Αύριο θα τον βοηθήσω να ξυριστεί εγώ!/ (Τον πρόλαβαν οι αρμόδιοι προς τούτο)/ ότι αυτός απλώς έγειρε το κεφάλι κι ανεχώρησε/ Ανώδυνα, Ανεπαίσχυντα, Ειρηνικά/ Οτι έκανε μόνο το καλό στη ζωή του/ Μα,/ «Ποια ψυχή φεύγει και μυρίζει/ Τόσο δυνατά ο αέρας κι άλλο δεν αντέχω...»/ στα βορειο «Δυτικά της λύπης» μας/ (Οδ. Ελ.)

Ιδιωτική οδός εκ νέου

Δεν γνωρίζω πως είναι εν τοις πράγμασι η «Ιδιωτική οδός» του Ελυτη ομως η δικη μου πλακόστρωτη ανθόσπαρτη υγρη φθινοπωρινή . Σου ρχεται να γονατισεις και να γλείψεις τις πλάκες της νοσταλγίας σου

Αναγνωστήρια

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000-2010 σε καιρούς πνευματικής αγρανάπαυσης από τη δημόσιά μου απασχόληση ( Η "Παρέμβαση" πάντα σε πρώτη προτεραιότητα) επιμελήθηκα για 2-3 χρόνια, έτσι για να 'χουμε να λέμε και να γράφουμε, ένα δεκαπενθήμερο λογοτεχνικό δισέλιδο «Το αναγνωστήριο του Θάρρους» στην ιστορική (1960) εφημερίδα «Θάρρους» της Κοζάνης (που στάθηκε τόσο φιλική μου) Κείμενα άσωτα λέξεις λέξεις λέξεις... - Που είχα αυτό το κουράγιο!

Οδύσσειες κ.λπ

Απόγευμα και αναζήτηση στο υπόγειο

των βιβλίων και των αρχείων.../ «Παρέμβαση» Καλοκαίρι 1992./ Εχω ανοιγμένους στο τραπέζι 3 συγγραφικούς/ και αναγνωστικούς άθλους. / «Οδύσσεια» του Ομήρου απόδοση Κακριδή – Καζαντζάκη / «Οδύσσεια» του Ν. Καζαντζάκη,/ «Οδυσσέας» του Τζ. Τζόυς. / Αυτό κι αν είναι τρίαθλος / Να πηδάς από ογκόλιθο σ’ ογκόλιθο / στο τέλος να ναυαγείς ολοκληρωτικά./ Τέλειωνε εκείνο το κείμενο:/ «Ας αφήσουμε τα θαύματα στη μνήμη που συνδράμει/ Ατάραχη/ Ας αφήσουμε να διαπεράσουν το κόσκινο της σκόνης/ τα σώματα που μας συνεπήραν» (Rene Char)

Καμπάνα...

Εσπέρας αγίου Θωμά στο λόφο με τα πεύκα/ κι ο ιερέας μπήκε αμέσως στο θέμα/ χωρίς να βαρέσουν την καμπάνα/ εν σιωπή και παρανομία.../ Τι τρέχει;/ Μια κυρία στις υπώρειες του λόφου/ διάβαζε τον κανακάρη της 1ης Δημοτικού/ κι αυτός ούτος ενοχλούνταν από τον ήχο και τη ηχώ/ απειλούσε δε τον καμπανάρη με εισαγγελέα.../ Στη γειτονιά στο χωριό ένα δύστροπο κουτάβι/ γαυγίζει δαιμονισμένα κάθε που ακούει καμπάνα/ - Ανθρώπους και κτήνη Κύριε ανθρώπους και κτήνη.../ (σώσον...)

Ροντέν...

Δεν είναι του «οσίου» Ροντέν ο διαλογιζομενος / Αλλά ο στας αυλας του ναού ακόμα εκκλησιαζόμενος

Μέριεσε δηλαδή κάνε στη άκρη

«Μεριασε βραχε να διαβώ...» τα φύλλα τα πεσμένα/ Το βράχο προσκαλούν παρακαλούν αλλ είναι γερασμένα ...