Θάλασσα του πρωιού

Θάλασσα του πρωιού της Θεσ/νίκης λαμπυρίζουσα
δεν γυρίζεις της νοσταλγίας μου τα ημίγυμνα φύλλα
υπάρχεις ή όχι ίδιο μου κάνεις μικροκυμματίζουσα
στεριά είμαι και πέτρα και χώματος γλυκιά ανατριχίλα

Απόγευμα και κάτι

Ενωρίς, αλλά εκ των ημερολoγιακών πραγμάτων, έβαψε η μάνα το Πάσχα
στην αυλή με του κήπου την κορομηλιά δίπλα στο μπαλκονάκι...
"Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί
να πάει στη μάνα (κι όχι μόνον) υπομονή..."

Χριστός Πάσχων στην ΥΕΒ

Το βράδυ της Παγκοσμίου ημέρας θεάτρου (27 Μαρτίου), βρεθήκαμε στον πρώην χώρο της ΥΕΒ (Υπηρεσία Εγγείων Βελτιώσεων) όπου στεγάζεται εδώ και χρόνια η θεατρική ομάδα ΘΕΑΤΡΟΔΡΟΜΙΟ και ομοίως εδώ και χρόνια, πάνω από 30, «θεατρουργεί». Το Θεατροδρόμιο ως καλλιτεχνική οντότητα είναι πλέον ένας κρίσιμος πολιτισμικός θεσμός της πόλης και μια από τις αξίες του.

Εψες

-Τι λες αναρωτιέται ο άλλοτε δντης της ΕΡΑ Κοζάνης Τάσος Κόλλιας στη βραδιά των ωραίων λόγων υπέρ του Κώστα Ντιό

Αυριο 7.30 στο Μουσείο

 "Ενας λίαν καλός ζωγράφος που ήθελε να γίνει και πεζογραφος και έγινε, έστω και δι ολίγον" ο Κώστας Ντιός δηλαδή
Αύριο θα αποδείξουμε του λόγου μας το ασφαλές στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης ώρα 19,30 στις 7 και μισή θέλω να πώ.

Μέρες που είναι...

Μέρες που είναι πως το είπε εκείνος ο Κολοκοτρώνης
(του οποίου «το όνομα άκουγαν τα τουρκάκια
στα βάθη της Ασίας και το αίμα των επάγωνε στις φλέβες»)
«Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»
το ίδιο για τους βουλευτές της Δ. Μακεδονίας
- οι άλλοι δεν μας νοιάζουν, άλλωστε
μόνον για την πάρτη τους καίγονται -
που θα παραδώσουν το όνομα της Ανω Μακεδονίας
(«Γκόρνα Μακεδόνια» τι χυδαία που ακούγεται!)
«Φωτιά και τσεκούρι στους προδότες»
δεν θα έχουν τόπο να σταθούν
όπως ο Κάιν...

Εψες...

Την 21^ην Μαρτίου μνήμη Σεραπίωνος του από Σιδώνος

- οποία σύμπτωση ποιητική Καβάφης και Αναγνωστάκης -

είπαμε τα αρμόζοντα στην ημέρα ωραία λόγια

του Μεγάλου Κανόνος, ποίημα αγίου Ανδρέου Κρήτης, μη απολειπομένου

την καταβρήκαμε σκεδόν κι αφεθήκαμαν εν γένει.

Αλλ’  όταν εξημέρωσεν ο Κύριος Θεός τη μέρα του

χύθηκαν πάνω μας λάμιες Σαιξπηρικές και Λαιστρυγόνες

τράπεζες, δημόσια, κοι(υ)νωφελείς οργανισμοί

σε  οργασμό εισπρακτικό ευρισκόμενοι

την ύστερη αγκίδα κρέατος από το κγη﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κοτητα καταμουτραόκκαλο ν’ αρμάξουν

ΦΠΑ, λάξαντες φόροι, αδύνατες φορολογικές ενημεργη﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽κοτητα καταμουτραότητες,

κατασχέσεις λογαριασμών, ένα πανηγύρι αρπακτικών

Λυσσασμένη η καθημερινότητα

μας ρίχτηκε με όλα τα μαύρα πανιά της ανοιχτά...

- Ποίηση ήθελες, λοιπόν, νοσταλγίες και φυγές...

- Αρπα την τώρα μάλαξ την πραγματικότητα κατάμουτρα!

Σήμερα

"Πέρα απ' τις σωστές ή λάθος πράξεις υπάρχει ένας αγρός.
- Θα σε συναντήσω εκεί ..."
(από την τηλεοράση)
Κι εμείς θα σας περιμένουμε να συνατηθούμε απόψε ώρα 7 στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης να διαβάσουμε ή ν' ακούσουμε ποιήματα ότι παγκόσμιος ημέρα ποίησης εστί (όπως ύπνου και νερού)

Πρόγευση...

Πρόγευση από το νέο τεύχος της "Π" το εξώφυλλον που σχεδιάζει η κυρία Χριστίνα Ποιήτρια Καραντώνη.
Δόθηκαν και φέτος τα κρατικά βραβεία λογοτεχνίας. Πριν λίγα χρόνια το 2014 αν θυμάμαι καλά, και η «Παρέμβαση» ετιμήθη δια διπλώματος παρόμοιο εκείνων που μοίραζαν στους στρατηγούς το 1821 αφειδώς. Το πήραμε εκ της ωραιοτάτης αρμοδίας τότε επί του πολιτισμού κ. Γκερέκου κι είπαμε από έδρας και τα εξής:
"...Ξεκινήσαμε όπως κάθε προσπάθεια δημόσιου λόγου ν’ αλλάξουμε κάπως τον κόσμο. Αλλάξαμε εαυτούς, δηλ. απλώς μεγαλώσαμε ανεπανόρθωτα. Τον τόπο μας τον ζήσαμε, αλλά βοηθήσαμε κι εμείς τελικά, αυτός να πάει προς το χείρον. Η «Π» έρχεται από τη γενιά της δανεικής ευημερίας που τη διαδέχεται αλίμονο η γενιά της «ιδανικής» απελπισίας.
Τι σημαίνει λογοτεχνικό περιοδικό στην εντελώς επαρχία και μάλιστα σε μια πόλη που δεν έχει θάλασσα (ανθρώπων) ούτε καν ποτάμι (προθέσεων) κι η Βουλγάρα ποιήτρια το δήλωσε άλλωστε για την αθυμία εκείνων που ζουν σε πόλεις χωρίς ποτάμι. Μια δόση μοναξιάς, μια φέτα μελαγχολίας, και μια ηυξημένη αίσθηση του μάταιου, κ.λπ."

Περί επιφανών γυναικών

Η Μητιώ Σακελαρίουετερου﷽﷽﷽﷽γι κόρη του Χαρισίου Μολντονιυ Γεωργιου Ασλεαου εολληνικο (1790-1863) κόρη του Χαρισίου Μεγδάνη αρχηγέτου των λογίων της περιόδου του ύστερου  νεοελληνικού Διαφωτισμού στην Κοζάνη και σύζυγος του Γεωργίου Σακελλάριου ιατροφιλοσόφου καιετερου﷽﷽﷽﷽γι κόρη του Χαρισίου Μολντονιυ Γεωργιου Ασλεαου εολληνικο ποιητού  μεταφράζει έργα του Καρλο Γκολντονι («…εμετέφρασα την παρούσαν κωμωδίαν του κυρίου Γολδώνη,  την οποίαν επρόκρινα των άλλων ως ηθικωτέραν…”Η πατρική αγάπη ή Η ευγνώμων δούλη και “Η πανούργος χήρα”, Κωμωδίαι του Κυρίου Καρόλου Γολδώνη, Εκ του ιταλικού μεταφρασθείσαι παρά Μητιούς Σακελλαρίου, εν Βιέννη της Αουστρίας  κατά το τυπογραφείον Ιωάννου του Σνεϊρερ (1816)

In memoriam

 Σε μια από εκείνες τις αλησμόνητες Β΄ Παρασκευές των Χαιρετισμών όπου διαδραματίζονταν τα αλησμόνητα «Σκορδοκαϊλια» στην επικράτεια Φλώρινας του αλησμόνητου άρχοντος Μίμη Σουλιώτη, ο ήδη από σήμερα αλησμόνητος φωτογράφος Γ. Πούπης που μετείχε του πράγματος αφημένος, χυμένος εξ ολοκλήρου ακούγοντας και σιγοψελλίζων την παραγγελιά του «Ο Ντούλας» με ελάχιστη ευστάθεια με διέταζε σχεδόν άγρια: «Κοίτα με στα μάτια τα μάτια θελω». Και τράβηξε φωτογραφίες. Πολλοί οι αλησμόνητοι αλίμονο...

Κυριακή προσευχή

Σαν βγαίνω στον πηγαιμό για να «παρασκευάσω»
- ότι περί αυτού πρόκειται- το νέο τεύχος της «Π»
δεν επικαλούμαι θεούς, θεότητες, αγίους κι ασκητές
προς βοήθειαν, συμπαράστασιν et auxilium (i)
Μόνον στους βασικούς συντρόφους προστρέχω.
Γράφω εδώ το όνομα τους όπως στο ειλητάρι
της παρακλήσεως «Υπέρ υγείας» των πρωτίστως:
Αντώνη, Μάκη, Αννα, Γεωργία, Γιώργο, Δημήτρη,
Δήμητρα, Θανάση, Ηλία, Ελένη, Γιάννη, Αναστασία,
Παντελεήμονα, Μαρία, Χριστίνα, Αντώνη, Κώστα, Αρετή, Μάριο,
Αλέξανδρο τη δόξα και την «λόξα» τους επικαλούμενος.
Μιά λειτουργία αναμεταξύ μας αγαπητικιά και μυστήρια
λαμβάνει χώρα κι από τις λέξεις τους μεταλαβαίνω.
Στο κομβοσχοίνι τ΄αγιορείτικο ή στο Ροζάριο του Παπατσώνη
διαδακτυλίζω ευχές και προσευχές
«Κύριε (ή Κυρία) ελέησον το πτωχό
κορμί και σώμα γεμάτο ανασφάλειες κι ημαρτημένα...»

Η Β'

Η Β’ των Χαιρετισμών,
ως «ποίμνη λογικών προβάτων»,
μας εύρηκε στη μονή Λατόμου Θεσσαλονίκης
του οσίου Δαβίδ του πάνω στο δέντρο καθισμένο.
Συνέκδημος ο Ντ. Χριστιανόπουλος με επαναλήψεις
από τα «Ποιήματα 1949-1970» εκδ. γ’ Διαγωνίου,
όχι το τούβλο δηλ. αλλά το πλακέ ως πακέτο σιγάρων.
Η Β’ Παρασκευή άλλοτε μας πήγαινε Φλώρινα
στο βιλαέτι Μ. Σουλιώτη δια τις Σκορδοκαϊλιες
διαλέξεις και διαπλέξεις με όργανα γειτονικά κ.λπ.
και χιόνια συνήθως μεταξύ Βεύης και Κλειδίου.
Τώρα στα Τσαϊρια του κυρ’ Ντίνου ξεφυλλίζομαι,
Κάστρα, Βλατάδων με τα παγώνια της Κ. Καριζώνη,
πλατεία Τσιτσάνη οδός Επταπυργίου, Σθένωνος.
Και ο μεν πρώτος στη γη αλλ’ αχώνευτος στη μνήμη
ο δεύτερος στις 40 Εκκλησιές δυσπνέει...
«και μόνο εγώ να στέκω ολομόναχος
εγώ- κι ένα ποντίκι ψόφιο μες στο δρόμο...»
«Αιώνιο», ή πρόσκαιρο, «παράπονο».

Καιρικές προβλέψεις

 Στην Κοζάνη το προβλέψαμε κάπως, ορισμένως δηλαδή...

Μάρτιαι αηδοί

«Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις

και την όποια σου αξιοπρέπεια παραδίδεις

Φεύγεις δε οδοιπόρος για τα Σούσα

δ(κάποτε τρύπιο διφραγκάκι σ΄ακολουθούσα)

Και πιαίνεις στον μονάρχη ‘Αρτας Αλέξη

που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του

ύστερη κόρδα στο παλιό βιολί του