Το σήμερα ως αύριον του χθες

Ο ιερός Αυγουστίνος όταν ρωτήθηκε τι είναι ο χρόνος απάντησε: «Οταν κανείς δε με ρωτάει, ξέρω τι είναι, μόλις με ρωτήσουν, δεν ξέρω πια¨. Προσπαθώντας να δω τον εαυτό μου μέσα στο χρόνο και στα 26 τόσα χρόνια της Π. και κάνοντας μια επιγραμματική αποτίμηση δεν καταλήγω σε συμπεράσματα θετικά ή αρνητικά αλλά ένα ερωτηματικό με συγκρατεί ορισμένως, το οποίο όμως μπορεί και να είναι και θέση ανάλογα του που και πως θα το δεις  είτε στον καθρέπτη σαν πραγματικότητα είτε στο παραμορφωτικό κάτοπτρο.

       

Ες αύριο τα σπουδαία...

Αύριο ("Αύριο αύριο, λένε, το Πάσχα του Ουρανού..." και της "Π") 
στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης 
Ώρα 7.

"Τα μόνα πράγματα που αντέχουνε στο χρόνο/είναι κείνα που δεν υπήρξαν ποτέ" Χ.Λ.Μπ.

Είναι η ολιγομελής τοπική Κυβέρνηση που σχηματίστηκε στο Μπουένος Αιρες  το 1933 από μετανάστες Ελληνες εκ Λευκοπηγής Κοζάνης...

Γι αυτούς ο Χ. Λ. Μπόρχες έγραψε στο ποίημά του «Μπουένος Αιρες».

 «Είναι ένα ξεβαμμένο έμβλημα ή μια ξεθωριασμένη δαγκεροτυπία, πράγματα  που ανήκουνε  στο χρόνο πιά...»

Η φωτ. ανήκει στον Βαγγέλη Π. Βόμβα του οποίου ο παππούς του άνευ πίλου δεσπόζει στο κέντρον της.

Ο χαρούμενος άγιος Δημήτριος του πάντοτέ μας

Τρίτη 26 Οκτωβρίου 1971 και τότε του αγίου Δημητρίου.
Δεν μας ενδιέφερε ακόμα ο κύριος τίτλος του "Ελληνικού Βορρά" αλλά ο μέγας κόκκινος τίτλος στην αρχή της σελίδας δια του οποίου πήραμε την άγουσα για την πόλη του εορτάζοντος αγίου με την ...κατηγορία της ΝΟΕ

Εκδήλωση ξεχωριστού (ας πούμε) ενδιαφέροντος

Ο Δήμαρχος Κοζάνης  κ. Λάζαρος Μαλούτας και ο εκδότης και διευθυντής της πνευματικής ηριο θεματων συγγραφεων  που ενα νιοτε η σιωπξ επιθεώρησης «Παρέμβαση» κ. Β. Π. Καραγιάννης, σας προκαλούν στην εκδήλωση η οποία γίνεται στο

Λόγος υπέρ των «ΕΛΙΜΕΙΑΚΩΝ» περιοδικών καταστάσεων

Εγος ﷽﷽﷽﷽﷽﷽συγγενμερές προσωπικόνίμαι εδώ σαν ένας μακροχρόνιος συγγενής με το καταλογογραφημένο και τιμώμενο περιοδικό για να πω, εκ περισσού ίσως, λόγο χαιρετιστήριο σε μια 30χρονη κυρία των περιοδικών μας γραμμάτων και θαυμάτων.

      

Ένα κουστούμι για δύο

Εψές στην πλατεία διεξαγόταν κοινωνική πολιτική υπέρ αδυνάτων, φτωχών, μεταναστών από διάφορες ομάδες και συνιστώσες του εκλεπτισμένου, αντιεξουσιαστικού, αντιρατσιστικού χώρου κ.λπ.  Είδη ενδσες;ω ﷽﷽﷽﷽ώρου κ.λπ.  Ειοι δικτο κρατησα. ςε μιαοικαικγιας). Βοκσυ ντνα δωβρεαν κι εγιβνα ναραστα. Δοκιμστηριο γις πντλεονια δνεύσεως, υποδήσεως και εσθιάσεως, που μαζεύτηκαν

Επαναλήψεις

«Για χρόνια πλάγιαζα νωρίς...»

 Τελευταία ξυπνούσε νωρίς. Ωρα 6 σταθερά. Ξεφύλλιζε ξεχασμένα στη στοίβα βιβλία που τον πίεζαν ατελεσφόρως για διάβασμα και παλιά περιοδικά μεταξύ αυτών και το «Παραμιλητό» περιοδικόν τέχνης έξοχο, έτους 1992 άρα όχι και πολύ μακρινόν. Στις τάξεις του είχε και τον αλησμόνητο Γ. Γκολομπία από το

Τράβα καλέ 'μ την άλυσο

Αλέκος Παναγούλης, Δημοτικό Σχολείο, Κατάστημα γυναικείων εσωρούχων... 

Αψινθος κ.λπ.

Την εσπέραν προς το βράδυ της χτες αφίχθη στην πόλη εκ Θεσπρωτίας ορμώμενος και της Εγνατίας διερχόμενος ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς μετά της κυρίας Πόπης  Γκανά αρχόντισσας των εκδόσεων Μελάνι. Στην παρέα κι ο ποιητής Θανάσης Μαρκόπουλος.

Ιστορικά ορνιθοσκαλίσματα (1912 κ.λπ.)

                

Την πρωίαν της 100ης επετείου απελευθέρωσης της πόλεως Κοζάνης, ένας πολίτης υπεράνω πάσης υποψίας (αυτός δεν είμαι εγώ), αλλά κι υποψιασμένος έως καχυποψίας λυπποτπος ι εγριωτικόν που φέρειι η μυθιστορ εσχ τιςδιαπιστωσεις ) αφνεται σε αναλπερί πάντων (αυτός μπορσυτο τοιχο αι της πόλεως Κοζοναη ας διεχεντοα στην παυες ενδον του νεοεται σε αναλεί να ήμουν) βάδιζε  στην κεντρική ανηφορική οδό Παύλου Μελά. Τίποτε το ασύνηθες. Προσπέρασε το αισθαντικό άγαλμα του ομωνύμου ήρωος μάλλον αδιάφορα κι ανέβηκε προς την οδού Μοναστηρίου.

-Που πάτε ορέ...

            

«Ορη τα υψηλά ταις ελάφοις πέτρα καταφυγή τοις λαγωοίς», ο 103ος ψαλμός. Τα ελάφια άγνωστα  Οως εκ τουτυτους κι επιτ ππλέον αλλά οι λαγοί περνοΟως εκ τουτυτους κι επιτ πύσαν σαν λαγοί και μας κοιτούσανΟως εκ τουτυτους κι επιτ π διαπορούντες και χοροπηδώντες ότι σήμερα Τετράδη και οι κυνηγοί εθερο τους υς ρο τους ηδώντες ότισα στην κορυφίχαν το ελεύθερο του σκοτωμού τους.

         -Αχ, που πάτε ρε...τους φώναξε ο Ν.

        

Ο βιβλιοασπάλαξ και το χοντρό βιβλίο που ήταν αταξίδευτο ...

                                                                                                                                                    

            Ε, όχι κι αταξίδευτο! Ανάδελφο εν Ελλάδι, μπορεί.

            LEXICOΝ. Περιλαμβάνονται οι μορφωμένοι όλων των επαγγελμάτων, όπως ηγεμόνες και δημόσιοι άνδρες, οι οποίοι με την λογοτεχνία μαθαίνουν, Θεολόγοι, Ιεροκήρυκες, Νομικοί, Πολιτικοί, Ιατροί, Φιλόλογοι, Φιλόσοφοι, Ιστορικοί, Γλωσσολόγοι, Μαθηματικοί, Σχολαστικοί, Δραματουργοί και Ποιητές, τόσο του αρσενικού όσο και του θηλυκού γένους, οι οποίοι απ’ την αρχή του κόσμου έχουν ζήσει εν μέρει σ’ όλη την Ευρώπη μέχρι τώρα, κι έχουν γίνει γνωστοί δια του Χριστιανισμού ή άλλως στον πολιτισμένο κόσμο, στον αριθμό άνω των 20.000, μετά την γέννησή τους, θάνατο, κυρίως ιστορίες, βίοι και παράδοξες ιστορίες, από τις οποίες οι πειστικότερες ιστορίες, τις οποίες ο καθένας με επιμέλεια ενθυμείται, περιγράφονται σύντομα και με ευκρίνεια και αλφαβητική τάξη. (Λειψία 1726). Η μετάφραση της πρώτης σελίδας εκ της γερμανικής γοτθικής από τον φίλο Αν. Κτενίδη.

          

Τα μικροΦιλολογικά Κύπρου

Μόλις αφίχθησαν με το ταχυδρομείο τα «μικροΦιλολογικά» τχ. 32 Φθινόπωρο του 2012, λίαν αισθαντικού, φιλολογικού περιοδικού της Κύπρου (Λευκωσίας) το οποίο μέχρι πρότινος φρόντιζε ο Φοίβος Σταυρίδης ώσπου «φρόντισε» κι αυτόν με τον αμετάκλητ

ο τρόπο του, ο θάνατος. Τώρα το επιμελείται ο πανεπιστημιακός φιλόλογος Λευτέρης Παπαλεοντίου. Ο τίτλος απλά προσδιορίζει

Δεν είχε διδακτορικό

Ελλείψει διδακτορικού εκτελούσε κατά τον νιάημερο τα ανωτέρω καθήκοντα