Οίμοι μέλαινα ψυχή…

Αλλά κι ο Αλιάκμων έχει τόσην σκαιά ορμή κι αφρώδη

Ψυχοσάββατον Σαμαρείτιδος, Δοξαστικό των Αποστίχων

ανεβαίνουμε ως καπνός το Κάιν σε βιβλικά τοπία ομιχλώδη

να πάρουμε θέση στας δέλτους των αιωνίων καταστίχων.

Διάτορος φωνή του Ιλαρίωνος στης ερημιάς τα βρώματα

χορδή και σπάζει τρέμει(ουμε) στου Σωτήρος το Βήμα

κουφάλες ρημαγμένων πλατανιών θέλγουν ερείπια σώματα

βοούν τον ήχο της πραγματικότητας που έρχεται βλήμα

Σκιές στα στασίδια και επί γης σκορπισμένη η άλλοτε πίστη

θολό το ποτάμι της ψυχής κατεβαίνει ανερμήνευτο αδιάβατο

ο,τι με ελπίδα χτίσαμε δίδυμος πύργος κι εγκρεμίστη 

πανιά χωρίς ιστία περιδινούμεθα αυτό το ψυχροσάββατο

Ο γενικώς καημένος κι ειδικώς κατακαημένος τόπος και τρόπος πολιτισμού

 

                                        

ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης για λίγο πάψε να χτυπάς εδώ κι εκεί

ασχολήσου αν θες και κλαύσε μόνο στου θεάτρου το κορμί

.........................................................................................

         Υπό την υψηλήν  προστασίαν, επιστασίαν κι ευλογίαν της εντελώς  νέας, μα τόσον νέας, κοινο(α)φελούς υπηρεσίας Πολιτισμού, Αθλητισμού και Αποκριατι(ε)σμού της πόλεως Κοζάνης και των Καλλικρατικών της χωριών, ρηξικέλευθης και ριζοσπαστικής -κι εδώ να συγχαρούμεν (ατιμωρητί) τον νέον Δήμαρχο (φιλήσυχον, ειρηνικόν και φρέσκον σαν καρδιά μαρουλιού) δια την διορατικότητα, την ελευθερο(δουλο)φροσύνη και το ανανεωτικόν πνεύμα που εμφύσηξε στις πνευματικές λάσπες της- έλαβεν εικαστικήν έναρξιν το καρναβαλικό, τοπικόν τριώδιον.

Ο πολιτισμός της αρπαχτής και του καρναβαλιού

O Δημοσθένης Κούρτοβικ γράφει για το βιβλίο του Β.Π.Κ. "Ταξιδιωτικό στα βιβλία μαθητεία στο ταξίδι" στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ 12/2/2011

Υπερτροφία πολιτιστικών θεσμών και ατροφία πολιτισμικής ζωής. Μικροπολιτικές σκοπιμότητες και στενόμυαλοι εγωισμοί. Η μοναξιά της επαρχίας και η προσωπική μοναξιά ενός ανθρώπου ο οποίος προσπάθησε ν΄ αλλάξει κάτι στη μίζερη πραγματικότητα που κλήθηκε να διαχειριστεί.

Eχω συγκρατήσει στη μνήμη μου ένα καταπληκτικό διήγημα του Βασίλη Καραγιάννη. Λέγεται «Το χρώμα της νοσταλγίας» κι έδωσε τον τίτλο του σε μια συλλογή διηγημάτων που κυκλοφόρησε το 2008 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Στο αυτοβιογραφικό αυτό διήγημα, ο συγγραφέας περιγράφει μεταξύ άλλων πώς έγινε με το στανιό κομπάρσος στα γυρίσματα της ταινίας του Μιχάλη Κακογιάννη Ιφιγένεια: ήταν ένας από τους χιλιάδες νεοσύλλεκτους που επιστρατεύτηκαν για να υποδυθούν στην παραλία της Κορίνθου, γυμνοί και κουρεμένοι εν χρω, τους Αχαιούς καθώς περίμεναν να φυσήξει αέρας, και που διατάζονταν ολοένα από τους εκνευρισμένους λοχίες τους να κοιτάζουν το πέλαγος με νοσταλγία, όπως ήθελε ο σκηνοθέτης («Νοσταλγήστε, στραβάδια, να τελειώνουμε!»).

Με τσάμικο, συρτό, μπεράτι κάμνει ο λαός αράτι...

  

Ακόμα  και θόρυβο τενεκέ, γανωμένου ή ξεγάνωτου (όπως εκείνων λ.χ. του αείμνηστου Ευαγγέλου Γιαννόπουλου) ή ήχου κυμβάλου  αλλαλάζοντος ν’ ακούσουν, αμέσως εγείρονται και λαβαίνουν καιρόν προς όρχησιν. Κάποιοι τους μάλιστα είναι σε θέση και στο βουητό ροκάνας των γηπέδων να ξεσηκωθούν άμα του ακούσματός της. Τελούν σε μια διαρκή υπερδιέγερση ήχων ώστε μέχρι κι οι σωματικοί ψόφοι να τους ελκύουν ορισμένως! Είναι δε σε θέση και από τα κρόταλα του Ιολάου, βοηθού εξολοθρεύσεως της Λερναίας ύδρας του Ηρακλή, να συγκινηθούν, αν μπορούσε ν’ αναπαραχθεί αυτός μυθολογικός ο ήχος την σήμερον.

         Ποιοί; Θα τους δούμε παρακατιώντες.

Οι γελοίοι γενικώς

 

Οι αποβάθρες με τους παλαιοβιβλιοπώλες στο Παρίσι, καλυμμένες από χιόνι 

Γελοίοι

Τα πόδια τους για κάθε ανήφορο

Και το χρυσάφι της ματιάς για όλα τα καλά

Στης περιπέτειας προχωρούν το μονοπάτι

Ρακένδυτοι και βλοσυροί

Ο σοφός τους επιτιμά με αγανάκτηση

Ο ανόητος οικτίρει τους παράτολμους τρελούς

Τα μικρά αγόρια τους βγάζουν τη γλώσσα

Τους κοροϊδεύουν τα μικρά κορίτσια

Είναι γιατί γελοίοι και μισητοί

Και πράγματι κακοποιοί

Στο δειλινό παίρνουν το ύφος

ενός κακού σου ονείρου

Είναι γιατί στις διαπεραστικές κιθάρες τους

συσπώντας της ελευθερίας το χέρι

τραγούδια μουρμουρίζουνε παράξενα

νοσταλγικά, επαναστατημένα

Είναι, τέλος, γιατί στις κόρες των ματιών τους

γελά και κλαίει -φορτική-

η αγάπη αιώνιων πραγμάτων

παλιών νεκρών κι αρχαίων θεών

Εμπρός λοιπόν αλήτες χωρίς ανακωχές

Περιπλανηθείτε, καταραμένοι κι ολέθριοι

Στις αβύσσους και στις ακρογιαλιές

κάτω από τα κλειστά του παραδείσου μάτια

Η φύση με τον άνθρωπο συμμάχησε

για να τιμωρήσει όπως της πρέπει

την υπεροπτική μελαγχολία σας

που κάνει με το μέτωπο ψηλά να προχωρείτε

Και εκδικούμενη πάνω σε σας σφοδρά τη βλαστήμια

της απέραντης ελπίδας

καταστρέφει το αφορισμένο σας μέτωπο

χτυπώντας σας σκληρά με όλα τα στοιχεία

 Καίνε οι Ιούνηδες και οι Δεκέμβρηδες

παγώνουν μέχρι το κόκκαλο τη σάρκα σας

κι ο πυρετός κυριεύει τα μέλη σας

και τα ξεσκίζει.

Όλα σας διώχνουν και σας καταθλίβουν

κι όταν θα φτάσει ο θάνατος για σας

το πτώμα σας αδύνατο και παγωμένο

θα περιφρονηθεί από τους λύκους.

Ζακ Πρεβέρ

Dura ο lex, αλλά και ...ντούρες οι μπάρες

Νομική προσέγγιση για τα διόδια

Με τον νόμο 3555/2007 κυρώθηκε η αποικιακού χαρακτήρα σύμβαση της εταιρείας «ΝΕΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.» με το ελληνικό Δημόσιο. Για τους χρήστες της ΠΑΘΕ ισχύει ο νόμος αυτός, αλλά φυσικά ισχύει και το Σύνταγμα της Ελλάδας. Με τον παραπάνω νόμο προβλέπεται ότι η «παραχωρησιούχος» εταιρεία μπορεί να απαιτήσει απ’ τον χρήστη που δεν πλήρωσε την καταβολή του 20πλάσιου του αντιτίμου σαν ΑΣΤΙΚΗ ποινή, με κάποιες προϋποθέσεις και διαδικασίες, ζητώντας εντέλει την έκδοση διαταγής πληρωμής. Η διάταξη όμως αυτή είναι αντισυνταγματική, αφενός γιατί δεν παρέχει στον πολίτη το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης και αφετέρου γιατί παρέχει στο προσωπικό της «παραχωρησιούχου» ιδιωτικής εταιρείας αρμοδιότητες δημοσίου υπαλλήλου (παράβαση άρθρων 20 και 103 αντίστοιχα του Συντάγματος).Συγχρόνως ο ίδιος ο νόμος (3555/07) ορίζει ότι το Δημόσιο (Αστυνομία, Τροχαία, Δ.Ο.Υ.) δεν έχει καμιά ανάμειξη στη διαδικασία επιδίωξης είσπραξης του αντιτίμου και της αστικής ποινής. Πρόκειται δηλαδή για μια ιδιωτική οικονομική διαφορά μεταξύ χρήστη και του ιδιώτη ΝΕΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.Για όλους τους παραπάνω λόγους πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι εάν ο «Παραχωρησιούχος» προσπαθήσει μέσω διαταγής πληρωμής να εισπράξει πρόστιμα απ’ τους πολίτες που αρνούνται να πληρώσουν διόδια, τα Δικαστήρια, που θα προσφύγουν αυτοί, θα τους δικαιώσουν και η εταιρεία θα έχει γενικότερα προβλήματα σχετικά με τη νομιμότητα της Σύμβασής της (που μπάζει από παντού).

Σε κάθε περίπτωση η άρνησή μας να πληρώνουμε διόδια και το ανέβασμα της μπάρας για να περάσουμε δεν συνιστά κανένα ποινικό αδίκημα. Ούτε παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας έχουμε. Γι’ αυτό και η Τροχαία δεν επεμβαίνει. Η μπάρα των ιδιωτικών εταιρειών στα διόδια αντιστρατεύεται και παραβιάζει την ελευθερία και δη την ελευθερία μετακίνησής μας στους εθνικούς δρόμους, που προστατεύεται απόλυτα για όσους βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια.

Το δικαίωμα αυτό, ως μερικότερο δικαίωμα του δικαιώματος για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου, αφορά Έλληνες πολίτες και αλλοδαπούς που βρίσκονται στη χώρα μας και προστατεύεται «απόλυτα» από το άρθρο 7 του Συντάγματος.- ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ- ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ- ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΜΑΣ, και- ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ!(Ούτε δίνουμε το ονοματεπώνυμό μας ή παραλαμβάνουμε οποιοδήποτε χαρτί απ’ τους ανθρώπους των ιδιωτικών εταιρειών).

ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ!Υ.Γ. Τις δυνατότητες και τα δικαιώματά μας αυτά δεν πρόκειται να τα πληροφορηθούμε από τα μεγάλα αθηναϊκά ΜΜΕ, γιατί οι ιδιοκτήτες τους είναι και οι εργολάβοι των χρυσοφόρων έργων (π.χ. Μπόμπολας κ.λ.π.).

Χρήστος Σταμόπουλος(δικηγόρος)

Μην Φεβρουάριος έχων ημέρας κη’ / Ειδέ έστι βίσεκτος, έχων ημέρας κθ'

  Την 1^η του Φεβρουαρίου τιμάται ως γνωστόν η μνήμη του αγίου μάρτυρος Τρύφωνος (όστις στην ύπαιθρο χώρα ονομάζεται και αη Τρίφυλος) κατά τον Συναξαριστήν «εις καιρόν οπού ήτον πολλά νέος, εμεταχειρίζετο και μίαν τέχνην αρμόδιαν εις την ηλικίαν του, χήνας γαρ έβοσκε. Και εν τη ευτελεί όμως τέχνη ταύτη ευρισκόμενος, επλήσθη από την χάριν του Παναγίου Πνεύματος...».

         Ο αγιος θεωρείται θεματοφύλαξ των αμπελιών (κάτι σαν τους κατηργημένους αγροφύλακες) και προστάτης των αγρών καθώς πιστεύεται ότι έχει εξουσία εναντίον των ποντικών και της κάμπιας, αυτά τα λίαν βλαβερά παράσιτα του ζωικού βασιλείου τα οποία ευδοκιμούν και εις το καθ’ ημάς πολιτικό βασίλειον των διπόδων.