Ληξις...

Στο ΚΤΕΛ «Μακεδονία» ξεκρέμασα / από το λαιμό την ταυτότητα του εκθέτου./ Μια μάσκα με κοιτούσε:/ - Δε με γνώρισες, ο Ρούλης είμαι.../ - Οχι! Α, ναι; Τα σέβη μου.../ άλλοτε βουλευτής τώρα ταξιδευτής στα κόμματα./ Λήξις σχεδόν της αραιοκατοικημένης / 18ης Διεθνούς εκθέσεως βιβλίων Θεσσαλονίκης/ Στο γλυπτό του Ζογγολόπουλου (1966) θα κρεμάσουν / το ανάθημα: «Ολοι πλην των μεγάλων Αθηναίων» / που επώαζαν τ’ αυγά τους μελετώντας / κέρδη ζημιές φόβους κ.λπ. και λοιπά / (η ΠΟΛΙΣ η ΑΓΡΑ η ΕΣΤΙΑ όμως ήταν)/ Με τα δεύτερα παίζαμε και τις νοεμβριανές/ ομίχλες «Που πιάναν τις ψυχές μας σαν τσίχλες)./ «Κράτησα τη ζωή μου (της) ταξιδεύοντας» σε βιβλία, σε μάτια γυναικών,/ σε σώματα μακρινά κι αγαπημένα./

Κελί δηλ. περίπτερο 13 στην ΔΕΘ των βιβλίων

«Είταν η μέρα συννεφιασμένη κανείς δεν τ ΄αποφάσιζε/ φυσούσε ένας αγέρας αλαφρύς ...(Γ. Σ.)/ Εμείς όμως τ’ αποφασίσαμε./ «Με τι καρδιά με τι ψυχή»/ με φόβο και με πάθος·/ διαβάντες (εποχούμενοι) τον Καρασμάκι/ (τον ελαιώδη Λουδία θέλω να πω)/ τον Αξιό-Βαρδάρ και παράλληλα/ του Αλιάκμονος (Γοργοπόταμος σλαβιστί)/ περιελθόντες κατηντήσαμεν εις την πόλιν/ με την 18η Διεθνή έκθεσιν βιβλίου./ Στο περίπτερο (κι όχι κελί) 13 σταντ 098Α/ από τη διευθύνουσα της αισθαντικής Καλύβης / λάβαμε οδηγίες για διακονήματα:/ 1. Σάββατο 27 ώρα 12 περίπτερο 13 / αίθουσα Διονυσίου Σολωμού Κ. Πλαστήρα / και Β.Π.Κ. λόγοι υπέρ του Κ. Τσιτσελίκη/ 2. Την αυτή ημέρα ώρα 4 περίπτερο 14/ αίθουσα Ντοστογιέφσκι / για τα «Πρόσωπα της ψυχής" του Δ. Πέτρου/ εκδ. Παρέμβαση, ομιλούν: Αννα Κουστινούδη,/ Λίλιαν Αθανασοπούλου, Αθηνά Καράπαλη/ ενώ διαβάζει η Ανθή Λιάκου/ και διευθύνει η Δήμητρα Καραγιάννη/ Ημείς, ακροατές κι αχ τι ωραία!

Κάθε χρόνο...

Κάθε χρόνο κοιτώ αυτή τη φωτογραφία/ καθώς απομακρύνεται στην οθόνη της ανάμνησης/ Παρασκευή 16 Νοε. Ματθαίου Ευαγγελιστή 1973/ Η φοιτητική Λέσχη Θεσσαλονίκης είχε όσπρια/ ήταν δε και μια λεπτή βροχή που μας νότιζε./ Το μεγάλο πανό έγραφε: ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ/ λες κι αυτό ήταν το ζητούμενο της μέρας./ Γλιστρήσαμε στις λάσπες της κατηφόρας/ και χωθήκαμε στη μισάνοιχτη αγκαλιά/ μιας ακόμα χαμένης η άνοιξης/ - Τι ψάχνεις εδώ μέσα είπε ο Γιάννης; / Ο, τι όταν πάω στο ναό τη Μ. Εβδομάδα / μέσα από σπαρακτικές ακολουθίες Ανάσταση./ Πρωί, λίαν, πήραμε το δρόμο της Αγίας Φωτεινής/ ηττημένοι, αλλ’ ευθυτενείς όχι σκυμμένοι./ ΥΓ. Η Πολυτεχνική Θες/νίκης ζει μέσα μου / και πουθενά αλλού· «Είν’ πιο ζεστά εκεί»

"Τότε που ζούσαμε..."

Κοζάνη 14 Νοε 2014 και παρουσίαση του «εκ πείρας ερωτος» του Αντώνη Κάλφα. Εκδ. παρεμβαση. Με Ηλία Κεφαλα μέγιστο ποιητή της μέσης αλλα και πασης Ελλάδος. Παρών και χειρονομών ο πληθωρικός εν τοις γραμμάσι Α Κάλφας και επι του ορθιως ο αστηρ Μαριος Κυπαρίσσης Μωρος. Στο Συν Βιβλιοπωλειο Κοζανης παρακαλώ...

Μάσκες τελικά παντού...

Φέρω επί "προσωπικού" μάσκα φτηνή παντού/ δρόμους, πλατείες αίθουσες κι όπου νόμος ορίζει/ άχρι σφυρήξεως : «Τέλος πανδημίας»./ Λίγους στους δρόμους συναντώ μασκοφόρους/ όμως ως διασταυρωνόμαστε σαν γνώριμοι / από καιρό και ήπια απελπισμένοι/ βυθίζουμε ο ένας στον άλλο το βλέμμα του/ ανθρώπινο, τρυφερό, αισθαντικό/ σχεδόν ερωτικό κάλεσμα αμοιβαίο/ ή απλής νοσταλγίας υπόμνηση./

Νοέμβρης...

Του Νοεμβρίου κίτρινη προς το σάπιο καφε η ανατριχίλα/ Του Γεωργίου Δροσίνη της ζωης τα σκόρπια φύλλα...

Οι Μηνάς Βίκτωρ Βικέντιος (κι ο βλακέντιος)

Μέσα στο 4ο κύμα χωμένοι και εν αναμονή της Γ’ δόσης (μεταξύ Μηνά μεγαλομάρτυρος – Μηνάς ο λογιότερος των ποιμένων σήμερα, Βίκτωρος και Βικεντίου (εγώ ο Βικέντιος κι εσύ ο βλακέντιος κυρ’ ανεμβολίαστε) μαρτ. και του αγίου Πολυτεχνείου μετά των πολυτεχνιτών αυτού. 6ον Σ.Π. Κόρινθος Ιούλιος του 1976 και «Το χρώμα της νοσταλγίας» εκδ. Γαβριηλίδης 2008. Τότε που μας πιστόλιζαν με εμβόλια. Φυσικά απέτυχα, στις εξετάσεις για αξιωματικός. Μόνον λοχίας Ταχυδρομικού κατάφερα να γίνω. Αντιγράφω: «...Στο πάνω κρεβάτι στο θαλάμου ξάπλωνε ο Ιακ. Zρνς, ναυτικός από τη Zάκυνθο. Γεμάτος τατουάζ, ιστορίες για θάλασσες και πουτάνες. Tου άρεσε ο Kαββαδίας και συνεχώς έλεγε στίχους του. Mαρκονιστής. Πώς μυρίζει η νοσταλγία; Γλίτσα στα καζάνια, το μεσημέρι. Το πρωί, αμμωνία· μυρωδιές κυματιστές. Mε τα εξωτερικά κράνη γεμάτα νερό, σειρά οι αγγαρειομάχοι στον αγώνα κατά της τουαλέτας. Aυτές ήταν χωρίς πόρτες και κατά τη χρήση ο ένας βρισκόταν απέναντι του άλλου. Eκεί η ισοπέδωση, η εξίσωση, η διάλυση κάθε πολιτισμένου ιστού. O απέναντι ήταν ο καθρέφτης σου, ο εσύ. Συζητούσες μαζί του χωρίς λόγια. Mε χαμηλωμένο το τζόκεϋ να μη βλέπεις τα μάτια του· τουλάχιστον ν’ αφήνεσαι στη μοναχική σου συνδιαλλαγή με την αέναη μετατροπή της ύλης... Tο βράδυ, μυρίζει ανάλογα με τη νύχτα και τα όνειρα στα οποία μπαινοβγαίνεις. T' άστρα, όλα εκείνα τα βορινά, σε φέρνουν πίσω. Kάτι άγνωστες θάλασσες του Kορινθιακού, μαύροι όγκοι τα βουνά έναντι και με τη λόγχη σκοπιά στα καύσιμα. - Aλτ, τις ει; - Περίπολος...»

Πες της το...

Ανοιξε ήδη για τα καλά η σκηνή του νυν Φθινοπώρου/ να μπαινοβγαίνουμε ηθοποιοί κομπάρσοι κι υπαλλήλοι/ προηγούνται του Μύλερ τα τραγούδια του Οδοιπόρου/ ενώ γκρινιάζε ο φωνογράφος πες της το με ένα γουκαλίλι/

Οι τρεις...

Ηρθαν από το Βελβεντό/ ορεινόν επίνειον των Πιερίδων Μουσών./ Πέρασαν την άλλοτε λίμνη κι άλλοτε ποταμό/ από τη γέφυρα που έφτιαξε ο Μεγαλέξανδρος/ για την μεγάλη πόλη και την αγοράς της./ Με την ευκαιρία δε να φωτογραφηθούνε / πατήρ υιός και άγιον πνεύμα γυναικός./ Ομως επέσαν σ’ έναν αγύρτη που τους έγλυψε/ σε μάρμαρο υποσχέθηκε δε να τους το στείλει/ πλην το άφησε στην Αρχαιολογία Κοζάνης/ Εκεί καθημερινά τους βλέπω/ να νοσταλγούμε μιαν επιστροφή / ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.../

Εμνήσθην...

Νοέμβριος του 2008 και η παρουσίαση του πρώτου βιβλίου της 5τομης "Γαβριηλιάδος" μου. "Το χρώμα της νοσταλγίας". Εξώφυλλο Κ. Ντιος. Οι εκλεκτοί: Γ. Σταματόπουλος, Αντώνης Κάλφας, Τάσα Παληού. Στο Λαογραφικό μουσείο. Κοιτώ τους ακροατές, ματαξύ τους κι ο πατέρας.

Αναργυροι...

Ανάργυροι πρώην άγιοι, Φλώρινας εκει που έγινε η μεγάλη κατολίσθηση του ορυχείου της ΔΕΗ. Με πήγαινε ο Αη-Δημήτριος Κμρδς που έζησε ως στέλεχος της επιχείρησης τον πόνο των απλών κατοίκων και το αδίστακτο της. Πρωινη λειτουργία γύριζα στους ερήμους δρόμους της και βίωνα την ανώδυνη λυπη του τρίτου...