Τα θανάσιμα αμαρτήματα κατά τη χριστιανική πίστη και πρακτική είναι επτά (όσα και τα φωνήεντα) και φωνάζουν δυνατά: αλαζονεία, λαιμαργία, απληστία, λαγνεία, οκνηρία, φθόνος, οργή. Αρα η κακομεταχείριση ήγουν καύση η πέταμα βιβλίων κ.λπ δεν είναι αμάρτημα βαρύ αφού δεν περιλαμβάνεται ρητώς σ’ αυτά. Είναι αμαρτία αλλά μ’ αυτήν εξασφαλίζεις σίγουρα όχι την κόλαση αλλά το «καθαρτήριο» θέση για την οποία και καίγομαι. Οταν δε ομολογείται είναι συγχωρητέα. Ετσι ομολογώ πως:
α) έκαψα στη χωματερή της πόλεως εκατοντάδες βιβλία του σχεδόν μεγάλου τιμονιέρη της Β. Κορέας Κιμ Ιλ Σιουνγκ όταν ήμουν επώνυμος άρχων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, τα οποία έστελνε η πρεσβεία τους κατά ντάνες. Κράτησα φυσικά κάποια για την ιστορία δεν υπήρχε και χώρος και κάποια έπρεπε να θυσιαστούν.
β) αντάλλαξα (άρα ξεφορτώθηκα) τα μισά από τα Απαντα του ΛΕΝΙΝ κοντά 20 τόμους, εκδ. πολυτελείας της Σύγχρονης Εποχής (τι τα ήθελα ο ερίφης και τα αγόραζα ήμουν όμως εντελώς νέος) με τον λίαν φίλο μου Θ. με 4 χειμωνιάτικες ρόδες Ι.Χ. σχεδόν απερπάτητες. Ηρθε και τα πήρε από το χωριό σε σακί από λίπασμα. Εμαθα αργότερα πως η εντελώς καλή κυρία του τα ξεπροβόδησε από τη βιβλιοθήκη τους σε άνθρωπο κομμουνιστή ο οποίος τα δέχτηκε ως μάννα εξ ουρανού.
- Ταύτα και γράμματα (ολίγα) γνωρίζω...
ΥΓ. Θυμάμαι τον αλησμόνητο ποιητή Ν. Χειλαδάκη που μου έλεγε το πως κουβαλούσαν στην πλάτη τους σακιά με βιβλία από τη Ρωσική πρεσβεία στα γραφεία του πασόκ τον καιρό του εισοδισμού των τροτσκιστών (εκεί ανήκε) σ’ εκείνο τον αλήστου μνήμης πολιτικό χώρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου