Μίμη που εν ζωή τον λέγαμε και ΣΟΥΛΙΩΤΗ

Ανέλπιστα το βρήκα στην κορυφή/ των υπό ανάγνωσιν ή μάλλον για επανάληψη./ Μεγάλη Τρίτη το πρωί/ και στο καφενείο που πίναμε εσπρέσο / όταν έφερνε το Ι.Χ. του (όχι το σώμα του)/ προς συντήρησιν στην Κοζάνη/ άκαπνος εγώ, του άσσου άφιλτρου αυτός/ ευκαιρίας (μνήμης δηλαδής) δοθείσης αντιγράφω/ το πλειστάκις υπ’ εμού αντιγραφέν πεντάστιχο/ του Αλησμόνητου Μίμη που εν ζωή τον λέγαμε/ και ΣΟΥΛΙΩΤΗ/ «Ο έρωτας είναι χάρη και αναστολή/ κι όποιος αγαπάει δεν το ξέρει,/ και μη φοβάσαι τους συμπολίτες/ μισούν μ’ ένα πάθος που μπορεί/ να τους καταστήσει αθάνατους/