Οι διαδικτυακοί συνδαιτημόνες της σήμερον εορτή της αθληφόρου του Χριστού πανενδόξου Αναστασίας ανακαλούν όχι αδίκως στη ζώσα μνήμη χάρτου, κινητού, Η.Υ., τον Αλεξ. Ππδ. και την «Φαρμακολυτρίαν του»
Ετσι:
"Τὴν νύκτα ἐκείνην εἶχον ἀναβῆ καὶ πάλιν εἰς τὸ βουνὸν διὰ νὰ συναντήσω τὴν ἐξαδέλφην Μαχούλαν. Τὴν ἀλήθειαν νὰ εἴπω, δὲν ἤξευρα μετὰ βεβαιότητος ὅτι ἔμελλον νὰ τὴν συναντήσω, ἀλλ᾽ ἠλαυνόμην ἀπὸ τὸ πάθος, ἔφερα τὰ βήματά μου εἰς προσκύνησιν, καὶ ᾐσθανόμην τὴν ἀνάγκην ν᾽ ἀναζωπυρήσω ἀρχαίας ἀναμνήσεις....»
Την αυτή ανάγκην αναζωπύρωσης ένοιωσα κι εγώ προσφεύγων σ’ αυτάς.
Εικόνα: Τον παλιό κάπως καιρό, σπίτι μας στο χωριό, μέρα γιορτής να τραγουδούν, οι μεγάλοι (ήταν κι ο πατέρας) σε παρέα, στην αρχή αργά, χαμηλότροπη βροχή, που συνεχώς όμως αύξανε χωρίς να γίνεται καταιγίδα, αλλά μια πλημμυρίδα νοσταλγικών ήχων.
"Πέρα σ’ εκείνο το βουνό σε κείνη εκεί τη ράχη/
εκεί είναι ο πύργος γυάλινος (δις) με κρυσταλλένια τζάμια,/
εκεί κοιμάται μια ξανθιά μια όμορφη κοπέλα/
και πως να την ξυπνήσουμε και πως να της το πούμε/
Ξύπνα καημένη Αναστασιά απ’ τον γλυκό τον ύπνο/
γιατί μας πήρε η χαραυγή και το άστρο της ημέρας/
Ξύπνα ν’ ανάψεις τη φωτιά να σβήσεις το λυχνάρι./
Πως να σηκωθώ λεβέντη μου απ’ τον γλυκό τον ύπνο/
που μπλέξαν τα μαλάκια μου μαζί με τα δικά σου."/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου