Καθώς ετοιμάζω το 201 - 202 τχ. της «Παρέμβασης», /
είναι έτοιμο δηλαδή και πάει Θεσσαλονίκη, Ραιδεστό /
στην άλλοτε γλυκεία Λιθογραφία, νυν grafis, /
κοιτώ το εντός υαλίνης κορνίζης, εξώφυλλο του τχ. 79-80/1994./
«Δέκα χρόνια κομμάτια»./
Τότε είμασταν ήδη δέκα χρόνων· εγίναμαν 37.../
Διαβάζω:
«Κάποιες εικόνες. Χιόνι λερό στην Πτολεμαϊδα. /
Στον ημιώροφο του τυπογραφείου Ακριτίδη. /
Ο σταθμός των υπεραστικών λεωφορείων. /
Λάσπες καλάθια, πορνοπεριοδικά και ιδεολογία./
Υστερα ήρθε η Κοζάνη. Με τον Μάκη Κ. /
στο ημιυπόγειο του τυπογραφείου Δίπτυχου./
«Ο, τι ζήσαμε μεσ’ στη νύχτα αυτή/
σαν σπουργίτης το τζάμι μας ραγίζει/
ραγίζει η αγάπη μας κομμάτια κι αποσπάσματα...» , /
- Η Δήμητρα μαζεύει την ύλη κι όχι μόνον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου