Κομμάτια κι αποσπάσματα ...

Καθώς ετοιμάζω το 201 - 202 τχ. της «Παρέμβασης», / είναι έτοιμο δηλαδή και πάει Θεσσαλονίκη, Ραιδεστό / στην άλλοτε γλυκεία Λιθογραφία, νυν grafis, / κοιτώ το εντός υαλίνης κορνίζης, εξώφυλλο του τχ. 79-80/1994./ «Δέκα χρόνια κομμάτια»./ Τότε είμασταν ήδη δέκα χρόνων· εγίναμαν 37.../ Διαβάζω: «Κάποιες εικόνες. Χιόνι λερό στην Πτολεμαϊδα. / Στον ημιώροφο του τυπογραφείου Ακριτίδη. / Ο σταθμός των υπεραστικών λεωφορείων. / Λάσπες καλάθια, πορνοπεριοδικά και ιδεολογία./ Υστερα ήρθε η Κοζάνη. Με τον Μάκη Κ. / στο ημιυπόγειο του τυπογραφείου Δίπτυχου./ «Ο, τι ζήσαμε μεσ’ στη νύχτα αυτή/ σαν σπουργίτης το τζάμι μας ραγίζει/ ραγίζει η αγάπη μας κομμάτια κι αποσπάσματα...» , / - Η Δήμητρα μαζεύει την ύλη κι όχι μόνον...