Η συμμετοχή μου στο έπος του 1940 δηλαδή το 1976

Ητο η εξής. Υπηρετών στο ΛΥΒ Σερβίων ως υποψήφιος λοχίας του ταχυδρομικού σώματος μοι ανετέθη υπό του διοικητού, ελλείψει άλλου τυπικά έστω εγγράμματου οι περισσότεροι συστρατιώτες ήταν αγροτοποιμένες στα έναντι όρη Χασίων και Πιερίων, να συντάξω και εκφωνήσω λόγον πανηγυρικόν για την 28ην Οκτωβρίου που θα διαβαζόταν ανήμερα της γιορτής. Βρήκα το βιβλίο του Αγγελου Τερζάκη «Η ελληνκή εποποιϊα 1940-1941» και το ξεσήκωσα. Ενώ όλοι οι συντροφοφάνταροι ασκούνταν ολημερίς εγώ αραχτός σε κάτι πρασινάδες ανεπηρέαστος αυτών ότι έγραφα ομιλία άρα εκτός πάσης αγγαρείας και ασκήσεων. Εγιναν όλα καλά κι εγώ εδοξάσθην εφήμερα λαβών μάλιστα άδειαν με διανυκτέρευσιν εις HOTEL των Σερβίων...Ηταν η πρώτη μου δημόσια ομιλία κοντά στις παρά μία 1000 που εκφώνησα παντός καιρού, υφής και διαθέσεως. Καταγόμουν κι από ηρωική γενιά αφού ο πατέρας μετείχε της Εθνικής Αντιστάσεως επί 1,5 χρόνο και στη συνέχεια στον εμφύλιο επί τριετία, τραυματισθείς. - Ζήτω το έθνος, κατέληξα και καλά έκανα.