Πότε κιόλας...

Πότε κιόλας ενοστάλγησα τις μέρες του εγκλεισμού
τότε που αφέθηκα σε 100ν τόσο (πολλά είπα) σώματα βιβλίων
για γρήγορες αρπαχτές στα όρθια ή στα ξαπλωτά
Καθώς επανήλθα στην ρημαγμένη πραγματικότητα
η διαλεκτική της καθημερινότητας
μου τράβηξε αυτί μάτια στόμα χέρια
σ’ ένα ρυθμό αναδρομικής διεκδίκησης απολεσθέντων
Κουράστηκα απότομα χώθηκαν και κάτι αγκίδες άνοιξης
στη διάθεση για οικείες φίλιες αγαπητικές αγκαλιές
φιλιά κι αγγίγματα τώρα όμως μόνον μάτια και λόγια
- Θεέ μου πόσο: «Ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια» (1)
- Οπίσω στα κανόνια, Ελεύθεροι ζαβλακωμένοι...

(1) Μ. Σαχτούρης