Διάλογος ημίκωφων

Σε ένα δημόσιο διάλογο (με ονοματεπώνυμο) περί του Ιωακείμ "Πνευματικού ηγέτου του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ κ.λπ.) ο αντίπαλος συνομιλητής μου υπογράφει ως αντιπρόεδρος της ΠΕΑΕΑ (ήγουν αντιστασιακής οργανώσεως) και του ΔΣΕ (του γνωστού ηρωικού στρατού του εμφυλίου) διαδηλώνοντας τυπικά πως ήτο ενεργό μέλος των δύο οργανώσεων. Φυσικά με "τζάκισε" με τα επιχειρήματα και σιωπώ επί του θέματος. Ομως έχω μια απορία. Ο συνομιλητής μου είναι συνομίληκος άρα πότε μετείχε της Εθνικής Αντιστάσεως και του Δημοκρατικού Στρατού αφού τότε δεν είχαμε καν γεννηθεί. ‘Η οι σύλλογοι αυτοί έχουν ως μέλη και τους γνησίους κατιώντες ή τους εξ αγχιστείας συγγενείς αυτών. Υπό το βάρος τέτοιων τίτλων συνετρίβην. Ημείς την μόνη αντίσταση κι εντός των χρόνων μας που εκάμαμεν ήτο κατά της «δικακτουρίας» την οποία επτά χρόνια επολεμούσαμε νύχτα μέρα, μέρα νύχτα αλλά αυτοί δεν είχαν καταλάβει τίποτα από τον αγώνα μας· τέτοια ζώα που ήταν που να το καταλάβουν (παραφράζω εδώ τον Φαίδρο Μπαρλά). Θυμάμαι τους καιρούς του αλήστου μνήμης ΚΚΕ εσωτ. στην πόλη ο φίλος μου Μάκης Συνεπίθετος μετείχε εκ μέρους του κόμματος ως εκπρόσωπος της αντιστασιακής του οργάνωσης στις τριμερής συναντήσεις με τις άλλες κομματικές αντιστασιακές οργανώσεις με τους υπερήλικες τότε εκπροσώπους τους, κι αυτός νέος και ωραίος. Το γελούσαμε το πράγμα για καιρό ότι ο Μ. ήταν το μέλος πασπαρτού αφού εκπροσωπούσε το ΚΚΕ εσωτ. στις μετωπικές οργανώσεις του (ΑΚΕ κ.λπ) πλην του ΑΕΜ που ηγείτο ο αείμνηστος καλός άνθρωπος φίλος και σύντροφος Γιάννης Παραπονιάρης.