Εχω έναν φανατικό κλέπτη της τοπικής, ημερήσιας εφημερίδος "ΘΑΡΡΟΣ' (έτος έκδοσης 1960), την οποία διανέμει η κ. Θεοδώρα και την αφήνει στην είσοδο της οικοδομής που είναι το γραφείο μου και εις το γραμματοκιβώτιον, ας πούμε. Τον επισήμανα εδώ και καιρό, είναι υπερήλιξ με τραγιάσκα ελαιοχρωματιστού. Δεν ξέρω τι ψηφίζει αλλά το πιθανολογώ.
Την σήμερον, που δεν έχει εφημερίδα λόγω μη εκδόσεώς της το Σαββατοκύριακο τον «έπιασα» στην είσοδο να την ψάχνει. Ελαβα το θάρρος και τον μάλωσα ηπίως, σχεδόν χριστιανικά. Αντέδρασε ως οι κλέπτες ροδακίνων κ.α. εσπεριδοειδών. Αμήχανα και κάπως φοβισμένα:- Μα κύριε δεν παίρνω εγώ το Θάρρος
Ορίστε και μου έδειξε την νάυλον σακκούλα του
- Εδω μόνον κιμά έχω...
Αλογον, παράλογον, υπέρλογον. Σκέφτομαι να του βάλω μια ειδική φάκα αλλά πάλι : «Εασον αυτόν κλέπτειν» ότι φαίνεται πως «Θαρσείν χρη» ή μη και κανένα φετίχ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου