- «Πέτρας
ραγείσης και υπεδεξαμένη αυτήν. (Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού)
Αγίου Νκοδήμου Αγιορείτου
-
...Πώς Αυτή ταύτη το ‘σκασε από Κρήτη; Ακτοπλοϊκώς, με το καράβι της
γραμμής, με σχεδία όπως ο Οδυσσέας από
την Καλυψώ, με κανό ή μήπως μ’ εκείνη την κοβρέτα, ας την πούμε έτσι τηρουμένων
των ναυτικών αναλογιών, του Θησέως, ο οποίος αφού εσκότωσε καλά καλά το
Μινώταυρο, γνήσιον τέκνον του Ταύρου και της Πασιφάης, ξελόγιασε στην αρχή και
παράτηξε στη συνέχεια ως είθισται, την Αριάδνη στη Νάξο για να την περιλάβει
αργοτερότερον ο Μοντεβέρντι να την ταξιδέψει παντού μέχρι εκεί «που πάει η
μουσική όταν χάνεται»... («Κυνηγημένη κατέφυγε στην Αίγινα...» περιοδικό Θευθ τχ.
3 Θεσσαλονίκη)
- Μιχ. Κοπιδάκη «Αριάδνη» Μια σπουδή στον ερωτικο Σεφέρη εκδ. Πολύτυπο
-ΑΡΙΑΔΝΗ Γ. Σεφέρη
Ήταν ωραία τα χείλια σου και σ’ άρεσε η ελιά
που δάγκωσες˙ το κόκκινο το πυρρό και το μαύρο
σμίγουν καλά σαν απλωθεί το χέρι στη θελιά
κι αφήσει ελεύθερο το σκύλο το λαγό τον ταύρο.
Και λάμπουνε τα ζώα ζεστά στη μέρα την κλειστή
κι όλα μαζί πλοκάμων κόμποι και σφιγμένα μέλη
δόντια μες στα βατόμουρα και θάμνοι αγκαθεροί
και δάχτυλα χαϊδεύοντας το φως σαν ένα χέλι.
χρυσό που τρύπησε τον άσπρο θόλο τ’ ουρανού
κι όλα μαζί λικνίζουνται στην άκρη της αβύσσου
χωρίς ειρμό, χωρίς εγώ κι οι κορφές του βουνού
που ξύπνησαν τόσο σκληρές και το γλυφό κορμί σου.
Χορεύοντας πεθαίνοντας χορεύοντας ξανά
Και τα καλάμια καρφωμένα στ’ οργισμένο δέλτα
…βαθύ…πουλί…χιμώ…λαβή…τυφλή…λαβώ…λαβ…λα…
…βύρινθος…άλφα…βήτα...γάμα…δέλτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου