Κούρεψα τα
μαλλιά.
Κούρεψα τη
στοίβα με τα βιβλία ποιά δεν θα διαβαστούν πο
τέ, ποιά θα
διαβαστούν και ποιά απλώς θα τα κοιτώ και θα τα νιώθω στο διηνεκές. Πήγα να
κουρέψω και τα χρέη προς Δημόσιο, Τράπεζες, Οργανισμούς. Ετσι
νόμιζα αφού έτσι ακούω για το κούρεμα του δημόσιου χρέους άρα και κάθε παρόμοιου.
- Χαζέ μου
μου είπαν τα «κουρέματα» στους παραπάνω είναι για τους αφελείς των εκλογών.
Τίποτε παρόμοιον δεν
θα κουρευτεί. Στους ίδιους οργανισμούς και τρόπους
δανεικούς θα γυρνάς και θα γερνάς...
Αρα; Μια μπύρα
guinness το μεσημέρι σήμερα, άλλωστε Blomsday έχουμε. Ανοίγω τον «Οδυσσέα» του Τζ. Τζ. τυχαία στη
σελ. 314, ραψωδία ΣΕΙΡΗΝΕΣ κι αντιγράφω:
«...Ενα
τραγούδι άφωνο ακούστηκε από το άλλο δωμάτιο να τραγουδάει:
_ ... Χαράζει
η αυγή
Μια δωδεκάδα
τιτιβίσματα φλυάρησαν χαρούμενα σαν απάντηση στις νότες του κάτω από τα ευαίσθητα
δάχτυλα. Λαμπερά τα πλήκτρα, κρυστάλλινα, ενωμένα, όλα κλειδοκυμβαλίζοντας,
καλούσαν μια φωνή που θα τραγουδούσε τη μελωδία της δροσάτης αυγής, της νιότης,
των ερωτικών αποχαιρετισμών, της αυγής της ζωής, της αυγής της αγάπης.
- Δροσοσταλίδες εσείς μαργαριτάρια...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου