«Ω, γλυκύ
μου» ΦΡΕΑΡ (τχ. 11/τέλος έαρος, Μάιος 2015). γλυκύτατον τέκνον του Δημήτρη Αγγελή, πολυσέλιδον και πολυουσιώδες
σε συνεργασίες και άρθ ρα. Το ένα αφήνεις τ' άλλο
πιάνεις
Στη
σελ. 445 ο Ευριπίδης Νεγρεπόντης λίαν
γνωστός στην παρονομίαν του μνεία ποιεί της Δυτικομακεδονικής (Γρεβενά- Κοζάνη) ΤΥΡΒΗΣ, «ένα μονόφυλλον που
διαψεύδει λαμπρά το όνομά του».
Αντιγράφω
ό,τι μας (με) συμφέρει:
Αμιγώς
παπαδιαμαντικό και καθολικώς πολυτονικό το τέταρτο των Χριστουγέννων 2014. Ο
νότιος γράφει για την «Ενάλια και έντιτλη μουσική» του συμπλωτήρος της
νοσταλγού Λιαλιώς –και ο Βόρειος Ευβοϊκός τραβάει κατά τα νερά των Σποράδων. Ο
Κοζανίτης στις «Εικόνες χειλοποίητες...» καλπάζει όπου του δόξει και στεγάζει,
με αφορμή τον στίχο
«Είκον’ αχειροποίητη που στην καρδιά μου σ’ ε ίχα» από το «Θέρος
- Ερος" όσους και όσα κουβαλάει ο αφρός της μνήμης του.
Αντιγράφω τον αξιοσημείωτο διάλογό του με τον «αγαπημένον μικ ρόν του οίκου":
-
Μάριε ποιός είναι αυτός;
-
Ο Σεφέρης
-
Τι είναι;
-
Ποιη τής
- Κι
αυτός;
-
Ο Παπαμάντης...
Ναι, έτσι: τετρασύλλαβο και υπέροχο
ήγουν ο «Παπα-μάντης- συνάντηση του αγαπημένου μικρού ανεπίγνωστη με το ποίημα
«Παπαδιά-μάντις» του Κ ώστα Γεωργουσόπουλου για τη μητέρα
του θαλασσινού αηδονιού.
Ο Α. Ν. Παπαβασιλείου με τις « Κόκκινες κουντούρες», κι αυτές παπαδιαμαντικές, εκτός του
Αλεξάνδρου ποιείται μνείαν του Τάκη Βαρβιτσιώτη, του Παύλου Παπασιώπη, του
Κλείτου Κύρου, του Ν. Γ. Πεντζίκη, της ροής του Αλιάκμονα, του Ιουλίου Βέρν και
άλλων. Ολοι και όλα συγ-χωρούν στη μονόφυλλη Τύρβη. Ιδιαιτέρως ο Π.Β. Πάσχος,
πρωτοσέλιδος και με σκαναρισμένη την «Στιχηρή ανταπόδοσίν» του, για να σωθεί η
βυζαντινή του γραφή, απ’ όπου ήταν των αδυνάτων αδύνατο να λείπουν οι
Αλεξανδροι.
Φίλοι
αναγνώστες, φροντίστε να βρείτε την Τύρβη, προτού γίνει σπάνια
κι ακριβοθώρητη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου