Σην
χάριν
«Λίγα λουλούδια αν θέλεις στείλε μου
και πάλι φίλε μου απόψε”
Λίγα σπαράγγια αν θέλεις (θέλω) στείλε μου
και πάλι φίλε μου κ. λπ.
Πρωτοδοκίμασα αυτό το
χορταρικόν (ήμερον εννοείται) το οποίο ως νεογνόν είναι τρυφερόν κι αργότερα
γίνεται αγκαθιά, κάποτε στη Δύση της Ευρώπης, Βρυξέλλες, καλεσμένοι στο
Ευρωκοινοβούλιό της, από Αλήστου μνήμης ευρωβουλευτή. Σ’ ένα διάλειμμα της «ευρωεκπαιδεύσεως»
με τον Μάκη μας παρατέθει τράπεζα από τον κ. Κριστιάν (καθηγητού κι επιτρόπου της
παλαιότερης εκκλησίας των Βρξλν), οικογενειακού γνωστού και φίλου κι
είχε ως κύριον δηλ. μοναδικόν πιάτο σπαράγγια με λαγώο. Καμιά γευστική αίσθηση.
Για δεύτερη φορά αυτή
τη βδομάδα της Διακαινησίμου (με άγρια τώρα)
σαλάτα με λάδι και ξύδι μαζεμένα στο δασύλιον Πετρανών -εκεί κοντά υπάρχει ναός της Αναλήψεως- μέσα από
όχτους, κλαδαριές κι αρχαίες πέτρες. Δίπλα από μια οιονεί στάνη με μια σταυλισμένη
χοιρομητέρα με τα 3-4 παιδιά της να μας παρακολουθεί πότε ως η αγελάδα το
τραίνο και πότε μετά περιφρονήσεως, το διακρίναμε στο γρυλίσματα της: τι θέλουν
εδώ αυτά τα ούφο, ενώ κάτι σκυλιά σημασία δεν μας έδινα ως
ακινδύνους εντελώς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου