Φυσικά και δεν πρόκειται
να γίνω ποτέ μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και περιχώρων. Ομως εκτός αυτής υπάρχει
και η Aκαδημία ποδοσφαίρου Κοζάνης σε δυό τάξεις (6 με 14 ετών) η
οποία εν
συνεδριάσει διατελούσε, χτες που βρέθηκα περί το εσπέρας στο β΄ στρατιωτικό γήπεδο,
μετά χόρτου, όπου κάποτε μαθητής και εκεί αρίστευα στην επιτυχία τερμάτων κυρίως
και στις ντρίπλες ειδικώς. Εγινα όχι τακτικό αλλά ευκαιριακά αντεπιστέλλον
μέλος της στέλνων τη μπάλα στα δίχτυα αλλά από την πίσω μεριά τους. Εδίδασκα δε
τον 18μηνον Μ. εκείνης της τέχνης τα «Φαρμάκια» και τις
«Φαρμακείες» που έγραφε κι ο ποιητής κυρ’ Αντ. Κάλφας (γεν. του Κάλφαντος) μηδέποτε ποδοσφαιροαθληθείς
υποθέτω.
«Κανείς δεν με πιστεύει όταν
ισχυρίζομαι ότι κάποτε διέπρεψα στη σφαίρα, τη μπάλα θέλω να πω, σε όλες τις
θέσεις της ομάδος πλην του μπακ γενικώς, καθώς με βλέπουν μαλθακό και αδιάφορο
περί των τηλεοπτικών, ποδοσφαιρικών αναμεταδόσεων, αν και πάντα στήνω λάθρον
αυτί, ν’ ακούσω τ’ αποτελέσματα πρωταθλήματος και κυπέλλου και τι έκανε η
άλλοτε ομάδα μου....»
Κάτι τέτοια θα διεξέλθουμε απόψε στης Καλαμαριάς
το «Παρά θιν αλός", λογοτεχνικόν σκηνικόν αναγνωστάσιον μετά τις 7.30 και
βλέπουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου