Κάτοικος του μαλακού
υπογαστρίου της Αθήνας (Μεταξουργείο) πολυσχιδής και πολύβουος ερημίτης της ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, οργώνει, χρόνια τώρα, άλλοτε τις
απέραντες πεδιάδες της ρωσικής λογοτεχνίας κι άλλοτε πιάνει κορυφές της, όπως είναι αυτή της Μαρίνας Τσβετάγιεβγα
«ένα μοναχικό βουνό στην οροσειρά
της ρωσικής ποίησης» όπως την ονομάζει. Ο
Δ.Τρ. ασυμβίβαστος, κι ας το πω έτσι,
διατρητής κάθε πνευματικού, πολιτικού, κοινωνικού σκυροδέματος που φαντάζει «μάρμαρο»,
μεταφράζει της Μ. Τσ. την ποιητική
συλλογή «Βέρτσια» και την κυκλοφορεί στις εκδόσεις Ενδυμίων.
Δεν ήρθα ακάλεστη στο
σπίτι,
Δεν είμαι υπηρέτρια
-ψωμί δε θέλω.
Είμαι το πάθος σου, η
αναστάσιμη ξεκούρασή σου,
Η μέρα η εβδόμη σου,
ο έβδομός σου ουρανός.
Εκεί στη γη μου
‘δώσαν μια δεκάρα
Και μια μυλόπετρα μου
δέσαν στο λαιμό.
Αγαπημένε!- Μην μου πεις
πως δεν μ’ αναγνωρίζεις;
Η χελιδόνα σου είμαι
– η Ψυχή!
Απρίλιος
1918
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου