Εφέτος δεν με έδειρεν
η βαρυχειμωνιά
Αλλά μ’ έπιασε με φωτιά
και μ’ ηύρε με τα όποια νιάτα
Κι ώρα την ώρα κόντευα να βυθιστώ
στης ισοπέδωσης τη στράτα
Μα χτες καθώς με θάρρεψε
γέλιο Φεβρουαρίου
και τράβηξα να ξαναβρεθώ
στου βουνού τα μονοπάτια
το πρώτο ξενοκοίταγμα
ενός κρόκου (;) επιχωρίου
κάπως μου έκανε τα μάτια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου