Στο τε ύχος 152
της «Π» δημοσιεύτηκε ποίημα ενός φίλου από τη Δράμα, Γιώργου Κασαπίδη ονόματι, κάπως περίεργο
-τρίχες δηλαδή (όχι το ποίημα). Στην πόλη μου για χρόνια εκλέγεται βουλευτής με
τη Ν.Δ. ένας ο μώνυμος του ποιητού, άνδρας
γεωπόνος. Με τη δημοσίευση το κόμμα του
καταταράχτηκε καθώς νόμισαν πως ο
βουλευτής είναι ο ...ανηθικολόγος ποιητής. Μάλιστα δι’ επισήμου αντιπροσωπείας
αγόρασαν 3 τχ, της «Π» από το ΣΥΝ-βιβλιοπωλείο δια την ποιητική αυτοψία. Ο βουλευτή ς πανικοβλήθη ότι
εβάλλετο έσωθεν και με χτυπήματα κάτω
από τη ζώνη του, την ποιητική. Μας ζήτησε δημ όσια γραπτή διευκρίνηση
ομού με τη δική του περί της συνωνυμίας. Επικαλέστηκα το απόρρητο των ποιητικών
μου πηγών και το διασκέδαζα αρκούντως. Εψές ο βουλευτής στο βουλευτήριον (πως
λέμε στο στιλβω τήριον) πήρε την ποιητική
εκδίκηση ότι «Ηταν γενναίο παιδί» έκπαλαι
αλλά άλλο αισθησιακή ποίηση κι άλλο πολιτική παραποίηση ή γελοιοποίηση. Ετσι
στο κάλεσμα της ιστ ορίας και του αναγνώστη εκ του καταλ όγου
φώναξε: «Παρών»
ίνα μη φανεί ως ο «Ανάξιος» το Κ. Παλαμά:
"...Κι ο ποιητής
ανάξιος πια!
Κι ακόμα ανάξιος κι ο
σοφός,
που δεν ανάφτουν πυρκαγιά
κι απο του λύχνου τους το
φως!
Οταν αλύπητη βαριά ξεσπά
η Ανάγκη, και προστάζει,
Ανάξιος είναι όποιος
διστάζει!
Ανάξιος όποιος ξάφνου
ακούει
το προσκλητήρι των καιρών
να τον φυσάει ή να τον
κρούει
σάλπιγκα ή τύμπανο, το
ακούει,
δε λέει: Παρών..."
Διεγράφει πάραυτα από το κόμμα του, αλλά
τα ‘χουν αυτά οι γενναίοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου