Το
κατόρθωμα της «δάρσεως» -ότι ό μη δαρείς ου παιδεύεται κατά τον Μένανδρον- του
εν Θεσσαλονίκη Γερμανού προξένου (οι πρέσβεις και πρόξενοι είναι ιερά κι «απαραβίαστα»
πρ όσωπα κατά την
παγκόσμια συνθήκη και πρακτική εκτός από την Λιβυκή) θα καταγραφεί ως ισάξιον κι
ισοδύναμον (απ’ αυτά που μας λείπουν) με το κατέβασμα της Γερμανικής σημαίας
από την Ακρόπολη από τον κ. Μ. Γλέζο κ.λπ..
Η προηγούμενη παρόμοια πράξη στην ελληνική ιστορία ήταν την εποχή των Μηδικών
πολέμων όταν οι Σπαρτιάτες -μακρυκονταράδες κατά τον Αριστοφάνη στην «Ειρήνη»-
φόνευσαν τους πρέσβεις του Πέρση βασιλέα που ήρθαν, καλή ώρα όπως η Γερμανική
αντιπροσωπεία, να ζητήσουν γην και ύδωρ. Πάλι καλά οι νυν που την γλίτωσαν
μόνον με αμυχές...
Στο μέλλον θα διαβάζουμε Καβαφολογούντες
πως την εποχή των Μνημονιακών πολέμων:
...βγήκαμε
εμείς
Ελληνικός
καινούργιος κόσμος, μέγας
Εμείς
οι Αλεξανδρείς, οι Αντιοχείς
Οι
Σελευκείς κι οι μαυροσημαιάδες Θεσσαλονικείς
.........
-
Για Λακεδαιμονίους θα μιλούμε τώρα
Οι
δε εμπειροτέχνες επιγραμματοποιοί των οποίων το επάγγελμα
μαζί με αυτό των ποιητών, θα έχει απελευθερωθεί πλήρως θα χαράζουν στα επιτύμβια:
"Υπέρ
της αντιμνημονιακής συμπολιτείας πολεμήσαντες"
Ανδρείοι
σεις που πολεμήσατε αλλά δεν πέσατε
θύματα (αδέλφια εσείς)
τους
πανταχού νικήσαντας Γερμανούς μη φοβηθέντες
Αμωμοι
εν οδώ Θεσσαλονίκης (Αλληλούια)
Αν
έπταισαν Αντώνιος, Ευάγγελος και Φώτιος-Φανούριος
Οταν
θα θέλουν οι νεο
έλληνες του λοιπού να καυχηθούν
«Τέτοιους
βγάζει το έθνος μας θα λένε
για
σας τόσον θαυμάσιος θα ‘ναι ο έπαινός σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου