Μικρή αντιπραγματεία περί του Λασσάνειου εκπολιτισμού μας,

Μικρή αντιπραγματεία περί του Λασσάνειου εκπολιτισμού μας,
(δηλαδή ο κ. Δήμαρχος και οι κ. κ. Γ. Κακοσσαίος και Παλαμίδης)

Υπό Γοργίδου Λυσανίου*

Ο κ. Δήμαρχος τις προάλλες ημέρες σε δημόσια συνεδρίαση του πολιτιστικού του οργάνου («όργανον» με την έννοια που το έδωσε ο αλήστου ενθύμησης κύριος Παγουρόπουλος -«Συνεδρίασα εγώ και το όργανό μου»- δηλ. το Πειθαρχικό του άλλοτε απείθαρχου Πασόκ), ανακοίνωσε τη φετινή Λασσανειάδα σε μορφή συνδονιάδας. Με νέα τώρα αντιδήμαρχον πολιτισμού κ.λπ., Ξανθιά εντελώς στην κόμη, μετά την πολυχρόνια κυριαρχία, θα ‘λεγα δυναστεία, της κυρίας Καστανής. Επιτέλους θ’ αλλάξουμε χρώματα κι αρώματα, είπαμε! Ετσι νομίζαμε αγνοώντας την μεγίστη «κωλοπιλάλα» που έπιασε τους δυνάμει διαδόχους του δημαρχιακού τρόπου, εν όψει του ότι ο Μέγας Αδιευκρίνιστος, συνεχίζει, σαν να μη γίνεται τίποτε, καιόμενος όμως να γίνει κάτι, και να την κάνει, που λεν στη γλώσσα τους, του Δημοτικού Συμβουλίου Νέων, τα άνηβα μειράκια.
Από όσα διαβάσαμε στο πρόγραμμα σταθήκαμε στη λόγια εκδοχή της συνδονιάδος, την οποία φέτος αναβάθμισε τόσον πολύ ο Αυθέντης της πόλεως που μας είναι σχεδόν αδύνατον να παρακολουθήσουμε τα μόλις εξαγγελθέντα σε βάρος μας πολιτιστικά μέτρα, από φυσιολογική θέση, καθήμενοι δηλαδή. Θα το προσπαθήσουμε, στην ώρα τους, υπτίως. Νιώθουμε, όμως ήδη κάπως υποδεέστεροι για την αισθητική μας ασημαντοσύνη, την αρχαιοεπιστημονική μας ανεπάρκεια ή τη νοητική μετριοσύνη μας. Εκ προοιμίου βέβαια μπορούμε να συγχαρούμε εκ μέσης και εκ των ανωκάτω άκρων τον Κονταεικοσαετή εκλεγμένο κι εμπνευστή του θερινού διασκεδαστικού, πολιτισμικού και επιστημονικού μας διαδράματος. Αυτό το καλοκαίρι έδωσε εν ολίγοις τα ρέστα του, επιχειρώντας σχεδόν βίαια να μας εκπολιτίσει. Είχε απηυδήσει από τη χρόνια αμάθειά μας και στης ημιμάθειας έστω το δρόμο, έδοξε να μας βάλει1 .
Γίνομαι αμέσως ασαφής μάλλον, παρά σαφής, ότι σοφόν το ασαφές, έκτακτον το ημιμαθές, άριστον το ευτελές κι όσοι νοούντες νοήτωσαν· ότι γωνιο-καιροφυλακτούν επιθετικά, τοπικά κι αλλοδαπά υποόντα.
Εκτός προγράμματος και λίγο πριν την έναρξη της Λασσανειάδος, έκαναν ένα πέρασμα κάτι περίεργοι τύποι με ένα φορτηγό τεράστιο, με τσαντίρια που έστησαν στο δρόμο, γωνία πλατεία, εκεί που πριν λίγο έστηναν τα αριστερά (πολιτισμένα, απολίτιστα κι ανταρσυακά) κόμματα τις σκηνές τους. Οι εν λόγω μασούσαν διάφορα κονδύλια με κομπίνες τύπου: “Οι δρόμοι της ελιάς”. Μοίρασαν στους εγχώριους ιθαγενείς επώνυμους άρχοντες κι ανώνυμους εν-τύπους, μπουκαλάκια με λάδι κι ελιές, όπως κάνανε οι του νέου κόσμου κατακτητές, οι οποίοι μοίραζαν χάντρες και καθρεφτάκια στους ινδιάνους και λοιπές λαότητες της ζούγκλας. («Κοζάνη γη της λεμονιάς, της ελιάς/και της ακανθώδους αγριοαχλαδιάς» ήγουν γκρεγκορτσιάς). Ετσι, όπου ακούς «Δρόμοι» διάφορων προϊόντων, Μ.Κ.Ο. κ.λπ., διάβαζε αμέσως πως, εδώ άγριο ροκάνισμα δημοσίου χρήμάτος επίκειται ή πέφτει ήδη.
Ηρξατο η φετινή Λασσανειάς μετά του κυρίου Πλουτάρχου (κανονικό του όνομα Γ. Κακοσσαίος -ένας από τα 40 παλλικάρια από τη Λειβαδιά) μέγιστου λαϊκού αειδού και απλά συνώνυμου του αρχαίου μετρίου συγγραφέα από τη Βοιωτία γενικώς. Ακολούθησαν οι Δημοτικοί τα β(λ)ήματα της κυρίας Νμρχκς Ατδκσς η οποία προ μηνών χρηματοδότησε την ευλαβέστατη κ. Θώδη, την εποχή που ως αμνοερίφιον περιβέλαζε τη δημοσιότητα, προ της ψυχιατρικής της περιθάλψεως, αλλά και τον εξοχότατο Γ. Μαργαρίτη. Ο κυρ’ Δήμος Δήμαρχος δε θέλησε να υπολείπεται ωδικά του κομματικού του αντιπάλου ισοφαρίζων ούτως το πράγμα. Στο google.gr αμέσως που προσέπεσα για πληροφορίες διαπίστωσα ότι ο αρχαίος ωχριά μπροστά στον τώρα σε διαδικτυακές αναφορές. Ας πρόσεχε!
Ομως η ιστορική και λογοτεχνική εκδοχή του Λασσάνειου θέρους είναι αυτή που μας άφησε άπνους. Ο κος Δμρχς μας επιφύλαξε βαθύτατες εκπλήξεις και παγκόσμιες αποκλειστικότητες για τις οποίες λεκτέα τα παρακάτω.
Στην Λασσανειάδα, λοιπόν, χώρα, θα λάβουν καιρό δύο επιστημονικά σεμινάρια στα οποία θα δοθούν στο τέλος και βεβαιώσεις σε όσους βγουν απ’ αυτά με κανονικάς τας φρένας τους, οι οποίες ισοδυναμούν με μεταπτυχιακό τίτλο, που θα υπολογίζονται σε κάθε δημοτικό-εντελώς γνήσιο- ΑΣΕΠ.
Α. Σεμινάριο. Τίτλος: «Σ’ αυτόν η ανθρωπότητα οφείλει πολλά… Παλαμίδης ο Ναύπλιος. Ο εφευρέτης του φθογγικού Αλφαβήτου, του Άβακα, των Αριθμών, Ζυγών, Σταθμών, Νομισμάτων και Φρυκτωρίων (επικοινωνία από μακριά). Ο επινοητής των πεσσών (ζάρια) και των τυχερών παιχνιδιών.»
Ο κύριος Παλαμίδης όλα αυτά! Φοβερόν...
Τώρα μαθαίνω επιτέλους ο άσχετος, ότι «Φρυκτωρία» (μ’ αυτές δώσαν την είδηση για την άλωση της Τροίας οι αρχαίο-Ελληνες του Μπραν Πιτ) είναι η επικοινωνία (με φωτιές) από μακριά· όταν διάβαζα την πολυσέλιδη ποιητική συλλογή του Σαράντου Παυλέα «Φρυκτωρίες» δεν ήξερα τι μου γινόταν! Το έμαθα εκ του Δμρχ., που έδωσε και το τελικό χτύπημα στους αμφισβητίες του για να μην τους έχει συνεχώς στα ποδάρια του να τον λοιδορούν ως ημιμαθέστατον. «Εδώ σας έχω τσογλάνια!». Εριξε το βαρύ πνευματοπεπονικό ύδωρ της πόλεώς του στην μάχη εκ του τραχάδην και διέλυσε εξαρχής τους σχολιο-γραφικούς κόπανους ως σκεύη Κεραμαρέως. Απορία! Πως όμως και δεν εδόθη το αρχαίον Νόμπελ στον κ. Παλαμίδη; Την ιστορική αυτή παράλειψη η κυρία Πύλη εισόδου στον παράδεισο της δημόσιας αυτοθαυμασίας και της οριστικής ευθανασίας κάθε αξιοπρέπειάς τους, θα τη διορθώσει οσονούπω. Θα δώσει στον απ’ ευθείας κατιόντα του, αναδρομικά, το βραβείο της ανοικτής Παλάμης (εκ του Παλαμίδη) που θα το επιδόσει ο κ. Δήμαρχος. Δεν γνωρίζω βέβαια αν υπάρχει και έπαινος της κλειστής παλάμης, δι ης ιερά, ερωτική, χειροπραξία συντελείται, η «Ελεγεία του μοναχικού», (Μέμνησο την ιστορική στιχομυθία Βενιζέλου-Παγκάλου έξωθεν της θύρας του αρχηγού τους και τα συμφραζόμενα διακυβεύματα εξ αυτής), μήπως και δοθεί επικουρικώς στους επιτελούντες το έργον των υπηρετών της επιστήμης. Από εδώ μάλλον θα προήλθε και το ιστορικό «Ρίξε μια ζαριά καλή» που τραγωδούσε κι έπαιζε εν τω άμα, ο σερ Γληγ. Μπιθικώτσης με παρατηρητή, τσιλιαδόρον και βαστάζοντα το επίδικον χρήμα τον Πανερευνητή μας, όστις εκ των πολλών πεσσών που κρατούσε, «αναπεσών εκοιμήθη ως λέων και ως σκύμνος. Και τις εγερεί αυτόν;” (Γεν. μθ, 9)
-Κύριος οίδε!
Ο λεβέντης, αξιόμαχος και λίαν σοβαρλός νυν αντιδήμαρχος της Τεχνικής Υπηρεσίας, ως έχων ευδόκιμον προϋπηρεσία στους θεσμούς των γραμμάτων της πόλεως, ίσως μπορούσε να τον αφυπνίσει; Μαζί και εαυτόν.
Β. Σεμινάριο. Τίτλος: «Οδοί της Πλάνης, της Γνώσης και της Αλήθειας. Παρμενίδης ο Ελεάτης». Το βάθρο της Επιστήμης. Ο Ορθολογισμός και η διάνοια σαν έκτη «Υπέρ» αίσθηση».
Εδώ ήταν που οι εταίροι της πνευματικής κι όχι μόνον, αντιπολιτευτικής Σέχτας των ανοητο-λογίων που επιχωριο-λουφάζουν στο βιβλιοπωλείο επί της Ρήγα Βελεστινλή 10 και διαρκώς Συρίζουν, τώρα λυγμικά με τα αυτιά κατεβασμένα (ας μη χάιδευαν τα κουκουλοφόρα, κι ας τα τραβούσαν εγκαίρως), έπαθαν την πνευματική τους κολούμπρα, που λεν.
-Παρμενίδης, Βάθρο, Ορθολογισμός, Εκτη «Υπερ»αίσθηση, (οι συνήθως φυσιολογικοί έχουμε μόνον 5), παραμιλούσαν για μέρες ημιστοχαστικά! Τι είναι αυτά; Θα μας καραφλιάσει ο Δμρχς, λίγο πριν (λίγο πριν;) την κάθοδό του από το βάθρο της Δημαρχειοσύνης του.
Στα σεμινάρια δήλωσαν συμμετοχή ως σύνεδροι ή παρατηρητές Πανεπιστημιακές σχολές του εξωτερικού, το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας δια του κυρίου προέδρου του, ο οποίος και θ’ αναλύσει για την περίσταση το σύγγραμμά του: «Ο άνθρωπος εναντίον ανθρώπου…η δύναμη της βλακείας και του κωμικού, η αερολογία και οι μικροπωλητές της αλήθειας» που εκδόθηκε με επιμέλεια της κ. Ιων. Μπνδκ., εκδ. Γκούντεμπεργκ. Συνίστατε θερμώς στον κ. Δμρχν για τις θερινές, ειδικές αναγνώσεις του. Οι Ακαδημίες ενηλίκων και παίδων ποδοσφαίρου Αργίλου και Γκοτζαματλή· το Κέντρο Ερευνών της λαϊκής αγοράς «Αριστοτέλης», η των φελλών σοφιστική σχολή του Φανού Σκ’ρκας και το παράρτημα της Ελληνικής, Λαογραφικής, Εταιρείας στην Κοζάνη «Μπουντανάθκα». Μαζί τους η Ψυχότροπος Εταιρεία Μελέτης και διάδοσης των αμελέτητων εισέτι ζητημάτων κι αινιγμάτων της αρχαιοσύνης ημών (κι όχι της αρχιεροσύνης υμών, μη μπλέξουμε τα μπούτια μας με ράσα) που φέρει την περιφραστική επωνυμία «Ξυσ’ τ’ αγγεία σ’ με ρίπερ» (αντικατέστησε τον «κασμά». Η Εύξεινος Λέσχη Κοζάνης διότι η εις –ιδης- κατάληξη των ονομάτων των φιλοσόφων τους εντάσσει αυτοδικαίως στις μορφωτικές επικράτειες του Κότσαρη και της Σερενίτσας. Τέλος θα παρίσταται αντιπροσωπεία του ευαγούς Θεραπευτηρίου Σπινάρη με όργανα αμέσου διαγνώσεως και δύο οχήματα δια τα τυχόν περαιτέρω. Φιλόλογοι και άλλα νωθρά πνευματικά όντα, δεν θα τολμήσουν να προσεγγίσουν τα σεμινάρια λόγο του εξ ορισμού χαμηλού I.Q. που διαθέτουν. Μην γίνουν και ρεζίλι.
Η αμφίεση των συνέδρων θα είναι η 8Α, όπου Α = αρχαία σκελέα, χιτών, περικνημίς, σανδάλι, περικεφαλαία μετά λοφίου.
Χώρος, το λαχανί Κοβεντάρειον, αίθουσα που ως αδιέξοδη για τους μεσαίους κατοίκους της, σε ποντοπόρον, λίγο πριν το ναυάγιο, το φέρνει. Ολων τα ακόντια θα είναι παρκαρισμένα έξω από την πόρτα επί της οδού Χ. Μούκα 1.
-Τι έχουμε να μάθουμε και μάλιστα χωρίς να πάθουμε...

***
Στον αντίποδα της ξανθής Λασσανειάδος έρχεται σφήνα η καστανή Αντιστασιάδα, με ορμητήριον το Μουσείο Αντιστάσεως Κοζάνης και Πάσης Ελλάδος, στον αύλειο χώρο του οποίου δεσπόζει το Βρομόδεντρον με την ερμαφρόδιτη φύση του επί του κορμού. Εκεί στην «Εστία Αντιστάσεως» κατά το ομότιτλο διήγημα του και αντιστασιακού συγγραφέα, Γεράσιμου Γρηγόρη, διοργανώνονται σωφρονιστικά σεμινάρια τοπικής ιστορίας. Τι σοφίζονται οι άνθρωποι για να βρίσκονται μόνιμα στην κορυφή των δημοτικών τηλεκυμάτων. Μέχρι που νοσφίζονται την ιστορία, της οποίας τεντώνουν τη βρακοζώνα της έως διαρρήξεως. Οπως, άρον άρον κουβαλούν τους σεβάσμιους γεγηρακότες πολίτες στα εκλογικά τμήματα για να ψηφίσουν, οι δυστυχείς, τα ωραία μας κόμματα, ούτω πως φέρουν κι αυτοί τους γέροντες της εποχής του Αλβανικού πολέμου για να τους βραβεύσουν -τιμές και βραβεύσεις που κατήντησαν πληγή- στην αυλή τους, γιατί, λέει επιβίωσαν του πολέμου, πολέμησαν, επέζησαν και μόνον. Γιατί άραγε; Επειδή είχαν γερό κόκαλο, άρα ήταν και γενναία παιδιά, όπως ο «Χαμένος Ανθυπολοχαγός της Αλβανίας» του Οδ. Ελύτη, που όντως «Ηταν γενναίο παιδί». Ομιλητές, οι απαραίτητοι ύποπτοι παντός καιρού οι οποίοι σέρνονται εκόντες άκοντες, αιχμάλωτοι λες της ΟΠΛΑ, στην αυλή των θυμάτων, («Επέσατε θύματα αδέλφια...» κι εσείς κ.λπ.) και η παραπάνω αναφερθείσα Ψ. Εταιρεία. Ακροατές οι μονίμως ανύποπτοι μεταξύ τους δε κάποιοι δυσκοίλιοι διαρκώς και σ’ όλα, καχύποπτοι.
Ετσι το άρμα του θερινού πολιτισμού των γραμμάτων της πόλεως (αχ, η ψυχή μας δηλαδή) θα οδηγείται από δύο άτια (άλογα δηλαδή) καθαρόαιμα, εντελώς κοζανίτικα χωρίς ίχνος χωρικίλας μέσα τους, ένα ξανθό κι ένα καστανό, με ηνίοχον τον κ. Παντεπόπτη Τσαλαπετηνό των «Ορνίθων». Οπως δηλαδή άγεται και φέρεται η ψυχή κατά τον Πλάτωνα στο «Φαίδρο» (ζητήματα που δεν κατέχω βέβαια όσο οι φιλέταιροι της Ψυχοτρόπου)· γνωρίζω μόνον ό,τι μου βγάζει το google.gr αυτός ο μέγας τυφλοσύρτης των κολυβογνώσεών μας.
- Αυτά κι ο θεός βοηθός.

*Γοργίδας Λυσανίου είναι το φιλολογικό ψευδώνυμον του Γεωργίου Λασσάνη με το οποίο αυτός δημοσίευσε κάποια από τα έργα του στην ξένην λίγο πριν γίνει θερινός διασκεδαστικός και επιστημονικός θεσμός στην πόλη του.

Σημείωση
1. Βιβλιογραφία για τις περί ημιμάθειας σπουδές: Γιάννη Παμπούκη «Ημιμαθείας εγκώμιον» εκδ. Κριτική.

Δια την αντιγραφήν

Β.Π.Καραγιάννης