Διαβάζω αποσπασματικά, σε βοηθάει και ο τρόπος καταγραφής των - κεφάλαια μικρά μετά μεγάλων- τα συναρπαστικά Απομνημονεύματα του Πάμπλο Νερούντα (εκδ. GUTENBERG μτφρ. Γ. Κεντρωτή σελίδες 700 και...). Στην υπόθεση του νόμπελ του 1963 που διεκδικούσε σφόδρα έχοντας μαζί του σχεδόν όλο το γνωστό πνευματικό κόσμο να φωνάζει υπέρ του, αλλά το πήρε ο Γ. Σεφέρης, όταν τον ρώτησε ο Ισπανός Πρέσβης αν γνωρίζει κάποιον Σεφέρη: "Ούτε εγώ τον ξέρω» απάντησε με ειλικρίνεια. Ας είναι, το νόμπελ το πήρε 1971. Στο βιβλίο αυτό διάβασα για την άλλη Χιλιανή ποιήτρια Γαβριέλα Μιστράλ που πήρε το βραβείο το 1945 κι ο Π.Ν ήταν κατά κάποιον τρόπο μαθητής και συνεχιστής της:
" Σαν ένα στάχυ θα κυματίζουμε
σαν ένα στάχυ κι άλλο πια τίποτα...»
Αντιγράφω από τα «Απομνημονεύματα».
«...Φοβήθηκα. Αυτό το κάτι με πλησίαζε αργά αργά. Ενοιωσα να τσακίζονται τ’ αχυροκάλαμα καθώς τα παραμέριζε η άγνωστη μορφή που προχωρούσε. Το κορμί ολόκληρο βρισκόταν σε συναγερμό περιμένοντας...Αμέσως απλώθηκε ένα γυναικείο χέρι πάνω μου χέρι μεγάλο δουλευτάρικο χέρι όμως γυναικείο. Με απαλότητα πέρασε από το μέτωπο μου από τα μάτια μου απ’ όλο μου το πρόσωπο. Κατόπιν ένα στόμα λαίμαργο κόλλησε οτο δικό μου και ένοιωσα σε όλο το κορμί από το κεφάλι ίσαμε τα πόδια ένα γυναικείο κορμί να σφίγγεται στο δικό μου...»
Την μεγάλη ποιήτρια που παρουσιάζει ο ποιητής γνώρισα από μια σειρά βιβλίων με το γενικό τίτλο «Σειρά NOBEL” που ξεκίνησε το 1967 και δεν ξέρω που έφτασε καθότι μαθητής τότε, με επιμελητή της τον Λεωνίδα Χριστάκη. Είχε εκδώσει κι ένα μικρό δικό της. Απέκτησα αρκετά από τη σειρά αυτή. Ενας δεμένος ογκώδης τόμος που έχω πρόχειρο περιείχε 4 νομπελίστες: Περλ Μπακ, Ρομαίν Ρολλάν, Γκράτσια Ντελεντά, Σαιν-Τζων Πέρς. Με τον Σ.Τ. Περς ο Γ. Σεφέρης (ήταν φίλοι και συνεργάτες) είχε ένα μικρό διάλογο (Γ.Σ. Μέρες Ζ’)
- Αγαπάτε τις πέτρες τον ρώτησα
- Να δείτε τις πέτρες μας όχι τα μάρμαρα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου