Εδοξε (ή ένλοξε) τω Συλλόγω Γυναικών Κοζάνης τη επικουρία της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (;) να «κοιτάξουν» κάπως ιδιαίτερα πρόσωπό και έργο μου και να μοι επιδώσουν πλακέτα. Να είναι καλά αι ωραίαι κυρίαι.
Σάββατο 10/6/ έλαβε χώρα δημοσία το πράγμα. Δύσθυμος αρχικά (γιατί;) αλλά στη συνέχεια έφτιαξε η κατάσταση. Ηταν και η μουσική του Β. Βέττα και της ξεχωριστής αιοιδού και βουλευτού νυν και αεί, κ. Καλλιόπης Βέττα. Οπως και η σεμνή χορωδία. Το ακροατήριον άγνωστο επί το πλείστον όμως ένοιωθα να με τυλίγει η ζεστή αύρα της αμοιβαίας εκτίμησης.
- Ναι, γιατί όχι; Και τι έγινε δηλαδής;
Ομως τι έψαχνα γύρω μου κι ένδον μου;
- «Ποίοι οι φίλοι» μου ένευε από το μακριά του ο αλησμόνητος ο Νίκος Καχτίτσης · δεν τους βλέπω.
- «Απόψε μετρώ τους φίλους μου» τραγωδούσε ο κύριος της νύχτας Γιάννης Ρίζος (όχι Γ. Ρίτσος) ως ακολούθως:
«Είπα τους φίλους μου απόψε να μετρήσω/
λέγοντας ψέμματα πως άρπαξα φωτιά (κ.λπ.)/
...
Με ένα ψέμα έχω μάθει την αλήθεια/
οι φιλίες που ήταν μες στα παραμύθια..»/
Δε χάλασε βέβαια ο κόσμος μόνον ο καιρός που ξέσπασε στην καθημερινή του μπόρα.
Ομως
Οι φίλοι μου είναι στο φβ και κινητό καταχωρημένοι/
Εκεί ανά πάσα στιγμή -ποτές δηλαδή- τους επαναορίζω/
Αρα δεν μπορώ να κρίνω ποιοί φανεροί ή κρυμμένοι /
χαίρονται ή θλίβονται στις περιστάσεις που διασχίζω/
Και είτα η απόλυσις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου