Εμφυλιακά ενσταντανέ

Μετά το δι’ ευχών της Κυριακής λειτουργίας ανέβαινε στον μπαλκόνι του σχολείου – κοινή η αυλή με το ναό - κι άρχιζε το λόγο. Ο Ανέστης Πλσκδς ήτο εθνικός διαφωτιστής Β. Ελλάδος, σχεδόν κατ’ επάγγελμα. Ομιλούσε προς το χωρικό κοινό καυτερά και κλαυτερά. Κυρίως κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών σφαγέων και με κονσερβοκούτια. Εβλεπα στα πέδιλα που φορούσε τις τρύπιες κάλτσες του. Ρώτηξα τον πατέρα, επί δεκαετία αρχηγός των ΤΕΑ, το γιατί. -Επίτηδες το κάνει να φαίνεται φτωχός και ταλαιπωρημένος, απάντησε. Μπορεί και να ήταν. Είχε μια κλαψωτραγουδιστή φωνή ιδίως όταν μιλούσε για τα μοιρολόγια των μανάδων των σκοτωμένων. Ηταν ένα σόου που το ζούσα αλλά δεν το καταλάβαινα. Τον λυπόμουν κάπως και πάλι ανεξήγητα. Δρόμο παίρνω χρόνο αφήνω... Στα ράκη της χωρικής Βιβλιοθήκης μου βρήκα το φυλλάδιον του Αν. Πλσκδ «Στην υπηρεσία της πατρίδος Λόγοι πατριωτικοί κ.λπ.» σελ. 48 με δύο συρραπτικές καρφίτσες δεμένα. Πτολεμαϊς 1956, τιμή δρχ. 10, αλλά δια στρατιώτας κι οπλίτας των ΤΕΑ δρχ. 7. Τύποις ΑΚΡΙΤΙΔΗΣ @ ΤΑΝΙΔΗ (στο τυπογραφείο αυτό ξεκίνησε κι η Παρέμβαση τον εκδοτικό της βίο), λόγοι, λογύδρια, έγγραφα, ευχαριστήρια και δοξαστικά προς τον συγγραφέα διαφωτιστή (μέχρι κι ο αρχιστράτηγος Παπάγος τον συνεχάρη για τον τρόπο του υπέρ του ελληνικού έθνους), βεβαιώσεις, συγχαρητήριες επιστολές, φωτογραφίες πολεμικές των εθνικών αγώνων. Αλλά και ένα ποίημα του παγκοσμίως αγνώστου ποιητού Γ. Χατζηαναστασίου με τίτλο: «Για σου ήρωα στρατηγέ Βάσο Μπουτσικάρη». Ηταν του πυροβολικού στον αλβανικό πόλεμο κ.α. Γίναν τα σύννεφα μουντά/ οβίδες πέφτουν και βροντά/ ο τσολιάς για να σαλτάρη/ γεια σου Βάσο Μπουτσικάρη .../ (κ.λπ. δόξες και λόξες εκτεινόμενες σε άλλα 3 τετράστιχα) Στο χωριό κάποιος παλαιός έφερε το προσωνύμιον (Μ)Πουτσικάρης (το κληρονόμησαν οι κατιόντες του) και τώρα κατανοώ αυτό ότι ως στρατιώτης υπηρετούσε στο τάγμα του ήρωος στρατηγού, τότε ταγματάρχης. Ο δε άλλος κι εντελώς γενναίος στρατιώτης του χωριού (μόνος συγγενής της μητέρας μου) τω καιρώ εκείνω Κωνσταντής Βόμβας ατρόμητος στρατιώτης σε μιά του πολεμική αφήγηση που δημοσιεύσαμε με τον τίτλο «Η διήγηση του Κωνσταντή» γράφει: «Κι έβλεπις να σηκώνεται ο καπνός απάνου και να πεφ’ν κορμιά καταής. Και μαζί μας ο Βενέτης κι ο Πουτσικάρης. Με το γρόθο μετρούσε κι έβανε. Ήταν εκεί με μας μπροστά στην πρώτη γραμμή...». Προς τι τα παραπάνω; Μα για τις τρύπιες κάλτσες (και θεωρίες) αλλά και τη μνήμη του Εθνικού Διαφωτιστού Β. Ελλάδος και περιχώρων.