Πότε καβαφικός και πότε σαιξπηρίζων

Κυριακή και της ποιητικής ανορθοδοξίας Πότε καβαφικός και πότε σαιξπηρίζων Είπα· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, αυτή εδώ δεν έχει θάλασσα»./ Μια πόλις άλλη θα βρεθεί προφανώς καλλίτερη από αυτή./ Κάθε προσπάθεια αλλαγής με αόρατο μελάνι είναι γραφτή/ Ως εκ τούτου η καρδιά μου, κι όχι μόνον, είναι θλιμμένη./ Ο νους μου ως πότε μες στης ανίας τα τοπία θα ξεχνιέται / Όπου το μάτι μου γυρίζω, (περισκόπιο) όπου κι αν μένει/ με χαλάσματα κι ερείπια πολιτικά θέλει συναπαντιέται / Πως τόσα χρόνια πέρασα σ’ αυτά και ρήμαξα και χάλασα»/ Είπες· στες γειτονιές, στους δρόμους τους ίδιους θα γυρνάς/ στα ίδια σπίτια, γραφεία, βιβλιοπωλεία, ναΰδρια θ’ ασπρίζεις./ Πάντα στην πόλη σου θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-/ Καινούριους τόπους δεν θα βρεις ούτε και άλλες θάλασσες/ αφού αναίτια ή ευλόγως με όλους σχεδόν τα χάλασες/ για σένα δεν έχει λεωφορείο, και τραίνο πια δε φτάνει. / Είπαν· άρα η πόλις θα σε ακολουθεί. - Καλά ας με κάνει.../