Πολύ συμπαθώ τις γυναίκες εκείνες/
που καθαρίζουν σκάλες, εισόδους οικοδομών,/
τζάμια γραφείων κι εταιρείες εμπορικές/
Επί το πλείστον εκ του κραταιού σοσιαλισμού/
ορμώμενες επί αστικών οίκων/
κι αμυνόμενες νηστικών αστών/
Εχουν μια λυπημένη αξιοπρέπεια στα μάτια/
και μια ταπείνωση στην ψυχή κουκουλωμένη/
στα ασύμμετρα συνήθως σώματά τους/
- Μια καθημερινή συνθήκη του πολιτισμού μας/
Αλλά γιατί δεν εμβολιάζονται εισέτι/
ποια κέντρα απελπισίας τις συγκρατούν/
στο πεδίο του ανίδεου γμτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου