"Οταν τα βράδια"

23 Ιουνίου 2005/ Από το Παρίσι προς την Καν βόρεια Γαλλία/ Καταιγίδα άγρια/ Βενζινάδικο./ Τηλέφωνο: Πέθανε ο Μ.Α./ *** Όταν τα βράδια/ τρυπάς το στήθος μου μ’ ένα μαχαίρι/ και ψάχνεις να βρεις/ εδώ ένα περίπατο στ’ ακροθαλάσσι./ Εκεί ένα καφενείο που το λέγαμε η "Συνάντηση"/ εκεί ένα σούρουπο ή ένα κρυμμένο βιβλίο/ όχι, μα δεν την είχα εγώ αγαπήσει./ Αύριο, το ξέρεις, πως δε θα `μαστε πια εμείς/ κι ύστερα θα σβηστεί κι η θύμησή μας./ Και μια γυναίκα θα γερνά ύστερα από χρόνια/ μ’ ένα φορτίο ζωής αβάσταχτο ατέλειωτο/ και μια γυναίκα ίσως να κλαίει σε μια γωνιά/ το στήθος της να το τρυπά μ’ ένα μαχαίρι/ να ψάχνει να βρει έναν περίπατο στ’ ακροθαλάσσι./ Ένα βιβλίο κρυμμένο ή ένα σούρουπο./ (Και δε θα `ναι για σένα, ούτε για μένα)./