Κυριακή των Βαϊων και κλάδων

Εναν Απρίλιο μήνα
όχι αυτόν της Ελένης Κοφτερού
με "Μια θλίψη Απρίλης»,
ούτε εκείνον με τις απελπισμένες μυρωδιές του
τού κάποτε Σπύρου Τσακνιά
αλλά προ αμνημόνευτων ετών
και 21 τόσων χρόνων
ο Τάσος Αναστασόπουλος
ανακληθείς εκτάκτως από την τάξη των ακροατών
εις την τάξιν του άρχοντα Αναγνώστη
εξεφύλλιζεν με την ωραία φωνή του
το «Ημερολόγιον ενός αθέατου Απριλίου»
και εις το πιάνο τον εσυνόδευεν ο κύριος Δ.. Δημόπουλος.
Ηταν μια εξαίσια βραδιά ανοίξεως
κι είμασταν συν τοις άλλοις
νεότεροι κατά 20 με 22 καιρούς

«Γαλήνη σαν της Κυριακής που λείπουν όλοι
σ’ ένα δωμάτιο που του αφαίρεσα τα αισθήματα»
έγραφεν Αυτός...