Η βελανιδιά τoυ ποιητή

Σήμερον επί κλάδου της κρεμάται η καμπάνα και δίπλα η βρύση με το «Νίψον ανομήματα μη μόνα νόψιν» στην αυλή του αγίου Παντελεήμονος Λευκοπηγής. Τότε που ο ποιητής Π(αντελής +Πάσχος) Β. Πάσχος στη σκιά του χάραζε στην ψυχή του τ’ αυλάκια της γνώσης για να γίνουν μνήμες και ποίηση αργοτερότερον με το "Πικρό ψαλτήρι» εκδ. Ακρίτας 1983

Κάτω από αυτό το κυπαρίσσι
διπλ’ από την παλιά θύρα της εκκλησίας που έτριζε
άρχισα να διαβάζω Ντοστογιέβσκη.
Πιο πέρα, κάτου από την αιωνόβια
βελανιδιά, πρωτομετάφρασα κομμάτια
ψαλμών απ’ το Δαβίδ ακούγοντας φλογέρα
τσοπάνων απ’ τις καλαμιές. Κι όταν ερχότανε
η μπόρα ξαφνικά, μέσα στον άγιο Παντελεήμονα
έβρισκα θαλπωρή και καταφύγιο
κ’ έψελνα με τον άνεμο το «Αθλοφόρε άγιε...»
καθώς απ’ τις σεμνές ιτιές τις λεύκες τις ψηλόκορμες
έφτανε ψίθυρος σαν ίσο στο τροπάρι...