Την Κυριακή του ευαγγελικού Τυφλού
έχουμε και ευρωεκλογές (κι αυτές μας νοιάζουν πρωτίστως) για την εκλογή Ευρωβουλευτών.
Ολα τ’ άλλα περί της σημασίας τους («Το
ζήτημα της σημασίας» έλεγε
ο ποιμήν Μηνάς στην «Ποιμενική συμφωνία: Μηνάς ο ανέμελος» στο «Χρώμα της
νοσταλγίας») και του νοήματος της ευρωψήφου μας, είναι τρίχες πολιτικές ποικίλης κατσαροσύνης, κατάλληλες για τα
διάφορα κομματικά πλεκτά. Θυμάμαι εδώ την πλέον
πολιτισμένη, ευρωπαϊκή, προσωπικότητα των νεοελλήνων που πέρασε από κει, τον Μιχάλη
Παπαγιαννάκη. Μας κάλεσε κάποτε στις Βρυξέλλες (με την ...ΣΥΝαυτώ) στο πλαίσιο
των επισκέψεων γνωριμίας με το Ευρωκοινοβούλιο, μια 10μελή αντιπροσωπεία της πνευματικής Κοζάνης και όπως εκφραζόταν τότε από το περιοδικό
«Παρέμβαση», το Ινστιτούτο Βιβλίου και Ανάγνωσης
και τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της (ήταν και οι: Μάκης Καραγιάννης, Κώστας
Ντιός, Γρηγόρης Κοντός, συμπληρούμενη όμως -αυτό έλλειπε- από άλλα 6 μέλη
του τότε ενιαίου ΣΥΝ Κοζάνης.
Τώρα,
«Οταν ρίχνω τα δίχτυα της σκέψης μου» σ’ αυτόν και στα ΤυφλοΕυρωΚυριακάτικά μας,
εξαιτίας ή και χάριν του, τους κατευθείαν κι άνευ δολιχοδρομήσεων, πολιτικούς συνεχιστές της πολιτισμένης
αριστεράς του, την οποία εκπροσωπούσε, και τώρα το προσπαθούν να υπάρξει στο
μεγάλο συναγωνιστικό αλώνι των λαών της Ευρώπης -ήταν και οι πρώτοι που μίλησαν
γι αυτήν μ’ αυτό τον τρόπο (πολλά χρόνια πριν επί Λ. Κύρκου και...) όταν γύρω
τους η πολιτική αερολογία και η φτηνή ρητορική κάλπαζε και θέριζε ψηλά τα στάχυα
του λαϊκισμού- τους νιώθω, την Κυριακή που έρχεται, δικούς μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου