Η πολιτική και ποιητική ηθική των ημερών μας

                                   

 Γιατί αυτές τις μέρες μου έρχεται στο μυαλό ένα παλιό βιβλίο του διακεκριμένου φιλολόγου και εν γένει πνευματικού ανθρώπου Δ. Ν. Μαρωνίτη “Ποιητική και πολιτική ηθική» εκδ. Κέδρος1976, δοκίμια πάνω στην ποίηση και την πολιτική στάση των ποιητών: Μ. Αναγνωστάκη, Τίτου Πατρίκιου, Αρη Αλεξάνδρου;

         Ισως γιατί στο σήμερα κάποια ποιήματά τους, κυρίως του Μ.Α. είναι εντελώς επίκαιρα, όπως το:

         ΠΟΙΗΤΙΚΗ

― Προδίδετε πάλι την Ποίηση, θα μου πεις,

Tην ιερότερη εκδήλωση του Aνθρώπου

Tην χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον

Tων σκοτεινών επιδιώξεών σας

Eν πλήρει γνώσει της ζημίας που προκαλείτε

Mε το παράδειγμά σας στους νεωτέρους.

― Tο τί δ ε ν πρόδωσες ε σ ύ να μου πεις

Eσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,

Ένα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας

Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια

Kαι μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αυτιά

N' ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δε μιλάτε.

Για ποια ανθρώπινα ιερά μάς εγκαλείτε;

Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις.

Έ ναι λοιπόν! Kηρύγματα και ρητορείες.

Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις

Nα μην τις παίρνει ο άνεμος

Οπως επίσης του αυτού ποιητού το ποίημα «Επίλογος» της αυτής μόνης συγκεντρωτικής έκδοσης των ποιημάτων του που κυκλοφόρησε το 1970 όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

“Γιατί” όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος*

«Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες

Κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα».

Εστω

Ανάπηρος, δείξει τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.

         Οσο για τον Αρη Αλεξάνδρου αυτός την ακραία πολιτική και ποιητική ηθική του την πλήρωσε άγρια στο κορμί και στην ψυχή του χτυπημένος  από παντού.

         Με την ευκαιρία  δεν έχω να προσθέσω εδώ κάποια από τα ποιήματά του γιατί το βράδυ της 19^ης  Αυγούστου στην εκδήλωση «Μεσούρανα τ’ Αυγούστου» που έγινε στα Καραούλια Λευκοπηγής, κτήμα Γ. Μητλιάγκα, με τον Παναγιώτη Δημόπουλο στο πιάνο και τον Παναγιώτη Μπετσάκο να διαβάζει  ποιήματα του Αρη Αλεξάνδρου, στο τέλος της «γιορτής» κάποιος πολίτης, μέσα στη μέθη της βραδιάς, πήρε κατά λάθος, ίσως και να το έκλεψε κάπως το βιβλίο με τα ποιήματα του Α.Α. Αν το επιστρέψει θα λάβει τρία βιβλία ως δώρον.

         Εκτός κι αν πρόκειται περί του αυτού παθιασμένου με τον ποιητή ο οποίος έκλεψε, κανονικά τώρα, πριν χρόνια από το Συνεταιριστικό Βιβλιοπωλείο το βιβλίο του Δ. Ραυτόπουλου «Αρης Αλεξάνδρου ο εξόριστος» εκδ. Σοκόλη.

         Οποτε;

*Πατρίκιος εννοείται